Μειλίχιος, συναινετικός έως κατατονικός, εξήλθε ο Νίκος Φίλης από τη συνάντησή του με τον νέο πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Στ. Κασσελάκη. Μάταια οι ρεπόρτερ παραφυλούσαν για μια «αιματηρή» διαμάχη.
Στις δηλώσεις κατευναστικά μίλησε για μια «ειλικρινή συζήτηση» με τον Πρόεδρο. Αναφέρθηκε στην κοινή στόχευση των δύο πλευρών, που δεν είναι άλλη από το να δώσει ο ΣΥΡΙΖΑ «τη μάχη των αυτοδιοικητικών εκλογών και να καταγραφεί στην κάλπη η λαϊκή αποδοκιμασία στην κυβέρνηση Μητσοτάκη». Διευκρίνισε δε, ότι όσα είχε πει (περί Γκρίλο και Τραμπ για τον Κασσελάκη) δεν τα είπε εν θερμώ. Τα είπε «με πόνο».
Δεν είναι ανεξήγητη η συμπεριφορά του κορυφαίου στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι η ίδια νοοτροπία που εκλαμβάνεται ως καθήκον, τα στελέχη να μη δημιουργούν δυσχέρειες στην Αριστερά. Η ίδια νοοτροπία πρυτάνευσε στην αποδοχή της συγκυβέρνησης με τον Καμμένο, και ας ανατρίχιαζαν όταν από του βήματος του συνεδρίου, τους αποκαλούσε «συντρόφους».
Θα φανεί υπερβολικό, αλλά είναι μια κουλτούρα που έρχεται από το ιστορικό βάθος. Έρχεται από την αποχή του Σταλινισμού, όταν ο Πατερούλης εξολόθρευε τα ηγετικά στελέχη της «Οκτωβριανής επανάστασης» και αυτά σιγούσαν για το καλό του κόμματος. Το κλίμα της τότε εποχής, με τη δίκη ενός μπολσεβίκου στις Δίκες της Μόσχας, έχει αποδώσει συγκλονιστικά ο Άρθουρ Κέστλερ στο μυθιστόρημά του «Το μηδέν και το άπειρο».
Είναι μια κουλτούρα που στα καθ’ ημάς έρχεται από την εποχή του Νίκου Πλουμπίδη. Όταν ο ραδιοσταθμός της «Ελεύθερης Ελλάδας» τον κατηγόρησε ότι ήταν αυτός που πρόδωσε τον Μπελογιάννη, ο ίδιος το υπέμενε με καρτερία.
Όπως είχε πει: «Ο Ζαχαριάδης είναι ο αρχηγός του Κόμματός μου. Για να με πει πράκτορα θα έχει τους λόγους του. Εγώ μόνο σε Συνέδριο θα μπορούσα να ζητήσω διευκρινίσεις»… Εν τω μεταξύ το συνέδριο περιμένει και ο Φίλης…
Δεν κάνουμε φυσικά την ιεροσυλία να εξισώσουμε πρόσωπα. Στις κληρονομημένες νοοτροπίες αναφερόμαστε. Και στην προσήλωση στο κόμμα που έχουν οι «Φίληδες», οι οποίοι δεν αντέδρασαν όταν συναντήθηκαν στην ίδια κυβέρνηση και το ίδιο κόμμα, με τους απολίτικους δεξιούς των ΑΝΕΛ, ή με τους αριβίστες Πασόκους, που είδαν εξουσία και έτρεξαν.
Το συνέδριο θα είναι η «έσχατη μάχη», το αιματηρό τους τερέν. Με δεδομένη την αριστερή σύνθεση των κομματικών οργανώσεων, η Ομπρέλα ευελπιστεί να αποκτήσει τον έλεγχο της Κεντρικής Επιτροπής και της Πολιτικής Γραμματείας. Ήτοι τον έλεγχο του κόμματος.
Η πρόσφατες δημοσκοπήσεις που καταγράφουν τις χαμηλές δημοσκοπικές πτήσεις του λαμπρού αγοριού Stefanos, που από τυφώνας εξελίχθηκε σε αεράκι, τροφοδοτούν και δικαιολογούν τις ελπίδες τους, ότι ο εσωκομματικός συσχετισμός δεν θα έχει ουδεμία σχέση με την ομόθυμη αποδοχή που λαμβάνει ο Κασσελάκης από την ελαφρά τηλοψία.
Τους καθησυχάζει το γεγονός ότι με τέτοιο μιντιακό πανζουρλισμό, ο Κασσελάκης έχει χαμηλές πτήσεις. Στη χθεσινή δημοσκόπηση της Prorata για το Attica (η Prorata δεν έχει εγείρει υποψίες για εχθρότητα προς τον ΣΥΡΙΖΑ), ο Κασσελάκης έρχεται πέμπτος σε δημοτικότητα, συναγωνιζόμενος τον Νίκο Ανδρουλάκη, με 17%!
Την ίδια στιγμή ο Μητσοτάκης λαμβάνει το 37%, ο Κουτσούμπας το 28%, ενώ ο Βελόπουλος το 22%! (δηλαδή οι δυο της Κεντροαριστεράς είναι κάτω και από τον Βελόπουλο, το κόμμα του οποίου έλαβε το αχαμνό 4,44% στις εκλογές του Ιουνίου!).
Φυσικά, η δημοτικότητα δεν εκφράζει πρόθεση ψήφου, αλλά και σε αυτό οι δείκτες δεν είναι ελπιδοφόροι. Στην πρόθεση ψήφου ο ΣΥΡΙΖΑ παραδέρνει στο 15.5%, ενώ η Ν.Δ. παρά τις πρόσφατες ταλαιπωρίες, αστοχίες και αποτυχίες, βρίσκεται στο 34,5% (εντάξει για το ΠΑΣΟΚ δεν το συζητάμε. Μη… μου τους κύκλους τάραττε με 11,5%).
Η ατροφία των δημοσκοπικών ποσοστών τροφοδοτεί τις δικές τους ελπίδες. Εάν ο Κασσελάκης είχε ανατάξει το κόμμα, η θέση τους θα ήταν άπελπις και οι κινήσεις τους θα φάνταζαν ως σπασμωδικές κινήσεις των εντελώς ηττημένων.
Τώρα μπορούν να ελπίζουν ότι είναι ακόμη «ζωντανοί».
