Του Γιάννη Σιδέρη
Υπάρχει στη λαϊκή θυμοσοφία ένας αφοριστικός σαρκασμός για δυο επαγγέλματα: Εκείνα του οικονομολόγου και του δημοσκόπου. Η χρησιμότητά τους έγκειται στο να σου εξηγούν εκ των υστέρων, γιατί απέτυχαν στις προβλέψεις τους εκ των προτέρων. Στις ανωτέρω δύο κατηγορίες, θα μπορούσαν από χθες να προστεθούν και οι ένθερμοι θιασώτες του φιλελεύθερου Κέντρου, που ξαφνιασμένοι βίωσαν την ήττα των δικών τους υποψηφίων στις ενδοπαραταξιακές εκλογές της ΔΗΣΥ.
Την Κυριακή, πριν τα αποτελέσματα, με το που έγινε γνωστή η αθρόα συμμετοχή του κόσμου, αναθάρρησαν, πιστεύοντας ότι οι κ. Θεοδωράκης και Καμίνης θα εισέπρατταν τη μερίδα του λέοντος. Στην αφελή, όσο και ναρκισσιστική τους, αξιολόγηση, όσο μεγαλύτερο θα ήταν το κοινό, τόσο θα υπερκερνούνταν οι αρτηριοσκληρωτικοί, κομματικοί μηχανισμοί, και θα φυσούσε ο φρέσκος αέρας της κοινωνίας μέσα στα αραχνιασμένα κομματικά στεγανά.
Άλλωστε τι χρειαζόταν η πολιτική ζωή για να έλθει στα ίσα της, και να αρχίσει η ανορθωτική πορεία τη χώρας; Απλώς να μπολιάσουν με τη δική τους πεφωτισμένη καθοδήγηση τους ψηφοφόρους της Κεντροαριστεράς (τους ΠΑΣΟΚους στην ουσία, αφού τα τελευταία χρόνια οι συρρικνούμενοι Κεντροαριστεροί ψηφοφόροι, εντοπίζονται στο ΠΑΣΟΚ).
Φευ, στις κάλπες προσήλθε το απεχθές βαθύ ΠΑΣΟΚ, αυτό που ούτε να το ακούσουν δε ήθελαν και κάθε συγχρωτισμός μαζί του ήταν δυσανεκτικός – μόνο τις ψήφους του αποδέχονταν ευχαρίστως, αλλά υπό τον όρο να τις καθοδηγούν. Αναπαρήγαγαν στα social media μια περιφρονητική αύρα για τους εν λόγω ψηφοφόρους, που θύμιζαν την αλήστου μνήμης ρήση του Διονύση Σαββόπουλου το 1989, τον καιρό που ο Αντρέας διωκόταν: «Να φύγουν οι γύφτοι του ΠΑΣΟΚ από τη μέση, και τα δυο μεγάλα σπίτια του τόπου, η Δεξιά και η Αριστερά, να κουμαντάρουν τη χώρα». Τώρα βέβαια στη θέση της Αριστεράς είχε μπει το φιλελεύθερο Κέντρο, αλλά η απαξίωση των ΠΑΣΟΚων ήταν περίπου η ίδια. Έλειπαν μόνο οι ρατσιστικές λέξεις του Σαββόπουλου.
Η ευχή τους έγινε πραγματικότητα, η κοινωνία προσήλθε στις κάλπες, σε αριθμό ανέλπιστο, αλλά διέψευσε τις ελπίδες τους, εκλέγοντας ανθρώπους του κομματικού μηχανισμού. Αμέσως άρχισαν οι κλαυθμηρισμοί. Πλέον δεν μπορούσαν να καταγγείλουν τους κομματικούς μηχανισμούς, γιατί 210.000 ανθρώπους είναι αδύνατο να τους κινητοποιήσει ο κομματικός μηχανισμός ενός κόμματος του 6%. Κατά συμπέρασμα, έφταιγε λοιπόν το πεπερασμένο της ηλικίας των ψηφοφόρων, που ήταν άνθρωποι κολλημένοι στην εποχή του Αντρέα, και ανίκανοι να καταλάβουν τις ανάγκες της εποχής (όπου ανάγκες της εποχής ήταν να ψηφίσουν φιλελεύθερο υποψήφιο!). Έφταιγε το χαμηλό επίπεδο των ψηφοφόρων (που δεν άκουσε τους πεφωτισμένους στις επιταγές τους. Έφταιγε το αντι- ΣΥΡΙΖΑ μένος που τους διακατέχει και τους κινητοποίησε, προκειμένου να τον τιμωρήσουν, και όχι ο οραματισμός μιας σύγχρονης Σοδιαλδημοκρατίας. Μόνο το κακό το ριζικό τους δεν έφταιγε, η αδυναμία τους, μέσα στην οίησή τους, την όντως επαρκή μόρφωση, την ικανοποιητική επαγγελματική τους αποκατάσταση, και την προβεβλημένη κοινωνική τους θέση, να κατανοήσουν το απλό:
Οι άνθρωποι δεν είναι αθύρματα. Δεν είναι άγραφα χαρτιά. Δεν έχουν τις επεξεργασμένες ιδεολογίες των πεφωτισμένων, ώστε να λειτουργούν «ορθολογικά». Όταν η σχέση με το κόμμα τους είναι μακρόχρονη, δένονται με αυτό και συναισθηματικά. Το κόμμα αποτελεί τον δικό τους χώρο, το «σπίτι» τους, στο οποίο εύκολα ξαναγυρνούν. Και όταν κληθούν να εκλέξουν αρχηγό του σπιτιού, συνήθως θα επιλέξουν κάποιον της «οικογενείας». Γι' αυτό και εξέλεξαν τους δύο ΠΑΣΟΚογενείς, και όχι τους «επήλυδες».
Όμως αν φταίει η «κομματίλα» αυτών που ψήφισαν, αν φταίει η ηλικία τους, που τους είχε καθηλώσει στο παλιό βαθύ ΠΑΣΟΚ (θα μπορούσε κανείς να συμφωνήσει), γιατί οι πεφωτισμένοι δεν προσέλκυσαν οι ίδιοι νέους - και στην ηλικία – ψηφοφόρους, ώστε να υπερκεράσουν το βαθύ ΠΑΣΟΚ. Και αν τόσο τους βρωμάει – που θα έλεγε και ο Φίλης – τι θέλουν και συγχρωτίζονται μαζί του; Γιατί δεν κάνουν ένα άλλο κόμμα της Κεντροαριστεράς να προσελκύσει τους Κεντροαριστερούς που αυτοί έχουν στο μυαλό τους;
ΥΓ: Εξυπακούεται, το κείμενο δεν αναφέρεται στους υποψήφιους, αλλά σε υποστηρικτές τους - ειδικά Ποταμίσιους.
