Διαβάζω σε άρθρα ψύχραιμων γενικά αρθρογράφων, ότι η συγκέντρωση που θα πραγματοποιηθεί αύριο υπαγορεύεται από το λαϊκό αίτημα για απόδοση Δικαιοσύνης και από το λαϊκό περί Δικαίου αίσθημα, το οποίο είναι ιερό. Δεν μας λένε όμως με ποιον ακριβώς τρόπο θα εξυπηρετηθεί η Δικαιοσύνη από τη συγκέντρωση. Θα κινηθεί άραγε με μεγαλύτερη ταχύτητα; Ή θα επηρεάσει «η φωνή του λαού» τις δικαστικές αποφάσεις.
Και μόνο η προκλητικά ανορθόγραφη γραφή της λέξης «ΔΗΚΕΟΣΙΝΗ» που χρησιμοποιείται κατά κόρον στις αφίσες και τα ψηφιακά μέσα κοινωνικής δικτύωσης των διοργανωτών, δείχνει ότι η απόδοση Δικαιοσύνης δεν ενδιαφέρει κανέναν. Η «απόφαση του λαού» έχει ήδη ληφθεί. Και ο σκοπός δεν είναι να πέσει φως στην υπόθεση, αλλά να πέσει η κυβέρνηση. Κάτι που επιθυμούν ανοικτά τα κόμματα που υποδαυλίζουν το οργισμένο θυμικό των πολιτών.
Βλέπουμε τι λέει ο Σύριζα: «Η κυβέρνηση πρέπει να πέσει».
Και στο ΠΑΣΟΚ θέλουν να πέσει η κυβέρνηση. Ωστόσο ο Βασίλης Τσόγκας, μέλος της ΚΕ, μιλώντας στο One TV ανέφερε ότι: «Ζητάμε πολιτική αλλαγή, αλλά αυτή τη στιγμή δε θα μπούμε στη διαδικασία να πούμε ''κάνε εκλογές''». Δηλαδή τι ακριβώς ζητά το ΠΑΣΟΚ; Προφανώς αλλαγή πρωθυπουργού και είσοδο του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση.
Προς τα παρόν ο θυμός και η αγανάκτηση των πολιτών έχουν καλλιεργηθεί και δομηθεί περισσότερο πάνω σε συνωμοσιολογίες, καταγγελίες και σενάρια και λιγότερο πάνω σε στοιχεία που να μπορούν να σταθούν στις δικαστικές αίθουσες. Γνωρίζουν πολύ καλά τόσο οι διοργανωτές όσοι και οι υποστηρικτές της συγκέντρωσης, ότι οι ιστορίες Βελόπουλου με τα εξαφανισμένα βαγόνια, τους επιπλέον 52 άγνωστους νεκρούς, τα βαγόνια με το φορτίο για την Ουκρανία, τα ξυλόλια, το εξαφανισμένο γενετικό υλικό, τα μπαζώματα και τα ξεμπαζώματα δεν μπορούν να αποτελέσουν μέρος των δικογραφιών και των κατηγορητηρίων. Γνωρίζουν επίσης ότι το φαιδρό αφήγημα της συγκάλυψης, νομικά δεν μπορεί να οδηγήσει πουθενά.
Ποια συγκάλυψη, όταν έχεις απέναντι σου στο δικαστήριο τουλάχιστον 150 συνηγόρους των οικογενειών και δεκάδες τεχνοκρατών και εμπειρογνωμόνων; Ποια συγκάλυψη όταν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, όχι μόνο φωτίζουν τα πάντα, αλλά ανακαλύπτουν και σενάρια από το πουθενά; Ποια συγκάλυψη, όταν ο χρόνος κυλάει εναντίον της κυβέρνησης, με την παράταση να προσφέρει αφενός διαρκώς τροφή για νέα ευφάνταστα σενάρια και αφετέρου φθορά στην κυβέρνηση;
Άλλωστε όπως ανέφερε στις 17/2 στον τηλεοπτικό σταθμό One TV, το στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και υποψήφια βουλευτής Δέσποινα Δαλακούρα «έχουμε μια συγκάλυψη, όπου δεν ξέρουμε τι συγκαλύπτει, διότι όταν συγκαλύπτεις, δεν ξέρουμε τι προσπαθείς να συγκαλύπτεις». Ακόμα και το χάος, ωχριά μπροστά σε αυτήν τη συλλογιστική του ΠΑΣΟΚ.
Όπως βλέπουμε σιγά – σιγά καθώς πλησιάζει η στιγμή για να ξεκινήσει η δίκη εγκαταλείπονται οι θεωρίες συνωμοσίας και οι νοσηρές υπόνοιες και τα πράγματα αρχίζουν να λαμβάνουν τις πραγματικές διαστάσεις. Από το κάδρο αποχωρούν τα fake news και τα παράλογα επιχειρήματα, και αρχίζουν να τοποθετούνται τα πραγματικά γεγονότα, πάνω στα οποία θα στηρίξουν την επιχειρηματολογία τους οι συντελεστές της δίκης. Ακόμα και οι εμπειρογνώμονες κάποιων οικογενειών των θυμάτων έχουν αφήσει τη σιγουριά στην άκρη σχετικά με τις ποσότητες των ξυλολίων. Παράλληλα αφαιρούν τη λέξη «έκρηξη» από τις παρεμβάσεις τους, χρησιμοποιώντας τη λέξη «ανάφλεξη» και πάει λέγοντας. Η προσγείωση στη λογική και στα πραγματικά γεγονότα, δεν μπορεί να αποφευχθεί.
Ωστόσο η μάχη συνεχίζει να δίνεται στον δρόμο και στα ψηφιακά μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Έχει εμφανιστεί μια προσπάθεια δημιουργίας ενός νέου Δεκέμβριου του 2008, ενός νέου Μαΐου του 2010, ενός νέου Φεβρουαρίου του 2012. Προσπάθεια δημιουργίας ενός νέου κινήματος αγανακτισμένων, με αφορμή το δυστύχημα των Τεμπών. Και μέσα σε αυτό το κίνημα να εντάξει ο καθείς τις επιθυμίες του, τις διαμαρτυρίες και τις εκρήξεις του. Με μοναδικό σκοπό να πέσει η κυβέρνηση.
Βλέπουμε για παράδειγμα την πρόσκληση της Παλαιστινιακής παροικίας στη Ελλάδα να θέτει τη δική της ατζέντα για τη συγκέντρωση. Η οποία περιλαμβάνει τα Τέμπη, τον σεξισμό, την Πύλο, την Παλαιστίνη, το σύνθημα «δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη», το «Free Palestine» και το «ΝΔ, κάτω οι κυβερνητικοί δολοφόνοι». Άλλωστε όλοι θυμόμαστε την συναυλία για τα Τέμπη, που είχε μετατραπεί σε πλυντήριο των εγκλημάτων της Χαμάς.
Σε ένα άλλο παράδειγμα το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος, δίνει μια διαφορετική πτυχή στη συγκέντρωση. Αναφέρεται στα κέρδη των καπιταλιστών, στην «ασφυξία» για τις ανάγκες του λαού και για το «οξυγόνο» που είναι η πάλη για το δίκιο μας για την ανατροπή. Πολιτική παράνοια.
Το πιο προβληματικό απ’ όλα είναι ότι οι πολίτες των οποίων η εμπιστοσύνη προς την εκτελεστική, νομοθετική και δικαστική εξουσία έχει κλονιστεί, εμπιστεύονται τους πάσης φύσεως τυμβωρύχους των Τεμπών. Με κλειστά μάτια εμπιστεύονται αντιεπιστημονικές απόψεις, τερατολογίες και τοξικές παρεμβάσεις. Για να αισθανθούν ότι έχουν δίκιο που αγανακτούν και εξεγείρονται.
Είχα μιλήσει τον Οκτώβριο με παιδιά φίλων μου που είχαν πάει στη συναυλία για τα Τέμπη. Ήταν υπερήφανα που είχαν δώσει χρήματα «για τις δίκες που θα γίνουν στο εξωτερικό» όπως έλεγαν οι διοργανωτές. Η αποδόμηση από την πλευρά μου, της συγκέντρωσης χρημάτων για κάτι που πιθανά θα συμβεί -εάν συμβεί- μετά από πολλά - πολλά χρόνια, δεν τους κλόνισε. Ήταν σίγουροι ότι είχαν δίκιο.
Όπως υποστήριζε ο Χένρικ Ίψεν το 1882 στο έργο του «ο Εχθρός του Λαού», ο χειρότερος εχθρός της αλήθειας και της ελευθερίας εδώ, ανάμεσά μας, είναι η συμπαγής πλειοψηφία.
Η συμπαγής πλειοψηφία του 62% στο δημοψήφισμα του 2015 η οποία ήταν σίγουρη για το «όχι» απέναντι στο «Reforms for the completion of the Current Program and Beyond» και στο «Preliminary Debt sustainability analysis», παρ’ όλο που δεν καταλάβαινε το παραμικρό γι’ αυτό που ψήφιζε, οδηγώντας την χώρα στο γκρεμό. Έτσι και τώρα η συμπαγής πλειοψηφία που ήδη έχει λάβει την απόφαση της σχετικά με το «έγκλημα» και τη «συγκάλυψη», τρομάζει, όσους τολμούν να σκεφθούν και να μιλήσουν λογικά. Και να σταθούν αντιμέτωποι με τις τερατώδεις θεωρίες συνωμοσίας.
Η συμπαγής πλειοψηφία είναι παρούσα. Και δεν ενδιαφέρεται για την απονομή Δικαιοσύνης, αλλά για την επιβολή της «ΔΗΚΕΟΣΙΝΗΣ».
ΥΓ. Είναι δουλειά της κυβέρνησης και των πολιτικών κομμάτων να ξανακερδίσουν την εμπιστοσύνη των πολιτών απέναντι στους θεσμούς. Στην πραγματικότητα είναι δουλειά της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ. Όμως, καθώς το ΠΑΣΟΚ αλιεύει αγωνιωδώς αγανακτισμένους ψήφους δίνοντας στην πραγματικότητα το δικό του υπαρξιακό αγώνα, το βάρος πέφτει αποκλειστικά πάνω στην κυβέρνηση. Τα υπόλοιπα κόμματα επενδύουν στον καιροσκοπικό αντισυστημισμό, μη προσφέροντας ορατές λύσεις. Διότι εάν ερωτηθούν οι συγκεντρωμένοι της Παρασκευής για το ποιος θέλουν να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας, δεν νομίζω ότι θα είναι πολλοί αυτοί που θα θελήσουν να δουν τους Φάμελλο, Κασσελάκη, Κουτσούμπα, Κωνσταντοπούλου ή Βελόπουλο στην πρωθυπουργία ή έστω στην συγκυβέρνηση.
