Του Γιάννη Σιδέρη
Τον ανοιξιάτικο έρωτά του προς τη Φώφη και το ΠΑΣΟΚ εξωτερίκευσε ο Νίκος Φίλης μιλώντας με τους κοινοβουλευτικούς συντάκτες.
Συγκινητική η προσπάθεια του πρώην υπουργού και υψηλόβαθμου στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ να στρέψει τους προβολείς της επικαιρότητας από τη σκιερή πλευρά της κυβέρνησης, από όλα όσα την απογυμνώνουν, την καταρρακώνουν, και την εκθέτουν στα μάτια των ψηφοφόρων της.
Μελλοντικά σε έρημο τοπίο
Ο Νίκος Φίλης δεν ομιλεί και δεν δρα τυχαία και άνευ λόγου, όπως οι πλείστοι του ΣΥΡΙΖΑ στα τηλεπαράθυρα. Η πληθωρική δραστηριότητά του τελευταίως, έχει διττό σκοπό:
Αφενός, να παρέμβει στην ατζέντα που διαμορφώνει η ανελέητη επικαιρότητα, με τα πενιχρά αποτελέσματα του Eurogroup, την ολοκληρωτική αποτυχία της κυβέρνησης σε όλους τους στόχους της (το είπε και ο ίδιος στην Κ.Ε.), την προνομοθετημένη λιτότητα του ''19, την αύξηση της ανεργίας, την κοινωνική δυσαρέσκεια και την δημοσκοπική καθίζηση-αναφερόμαστε μόνο σε γεγονότα και δείκτες του νέου έτους.
Αφετέρου, κάνοντας προβολή στο μέλλον, βλέπει την μοναχική, άνυδρη πορεία του ΣΥΡΙΖΑ σε έρημο τοπίο. Δεν λέμε κάτι καινοφανές. Το είχε εκφράσει έτσι η Ντόρα Μπακογιάννη όταν η ΝΔ έχασε την εξουσία το 2009, με βάση την εμπειρία 1993-2004. Άλλο βέβαια αν ΓΑΠ λειτούργησε παράδοξα και ήρε σταυρό που δεν του αναλογούσε ολοκληρωτικά (και με την θαλπωρή του ΣΥΡΙΖΑ προς την καραμανλική ΝΔ, ξεχάστηκε ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός 2005-2009). Την ίδια έρημο πέρασε στη συνέχεια το ΠΑΣΟΚ, μέχρι προσφάτως, που τα έργα και οι ημέρες του ΣΥΡΙΖΑ άρχισαν να στέλνουν στο κόμμα της κας Γεννηματά ριπές δημοσκοπικής δροσιάς.
Με το που θα χάσει την εξουσία, στο ίδιο έρημο τοπίο θα βαδίζει και ο ΣΥΡΙΖΑ, αποξενωμένος από συνοδοιπόρους και συμμάχους, με τη μνήμη της αποτυχίας και το ανάθεμα της διάψευσης των παράλογων ελπίδων που γέννησε η απύλωτη υποσχεσιολογία του και η πιστοποίηση του ανέτοιμου της διακυβέρνησης.
Ο κάθετος διαχωρισμός μνημόνιο – αντιμνημόνιο, γέννησε τους σιαμαίους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Ο συγκερασμός δεν είναι πρωτόγνωρος. Είχε υπάρξει και το «βρώμικο 89», όχι επειδή είχαν ωριμάσει οι συνθήκες και οι θανάσιμοι αντίπαλοί του αιματηρού εμφυλίου, έκριναν ότι η εποχή απαιτούσε συμφιλίωση, αλλά επειδή κουτοπόνηρα, θέλησαν να διαμοιράσουν τα ιμάτια του κραταιού ΠΑΣΟΚ.
Εκείνη η συμμαχία αποτελεί πλέον κεκτημένη θεσμική μνήμη, μπολιάζοντας με δυσπιστία το λεγόμενο «κίνημα», απέναντι στην Αριστερά. Στη δυσπιστία αυτή προστέθηκε η πρόσφατη δαιμονοποίηση, ο ηθικός καταδιωγμός, οι αγοραίες προσφωνήσεις και οι κρεμάλες.
Αποσυμπιέστηκε το ΠΑΣΟΚ
Ακόμη και τα προηγούμενα να έλειπαν, η στοιχειώδης νοημοσύνη και η αίσθηση αυτοσυντήρησης κάποιου εν δυνάμει συμμάχου, θα κρατούσε την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ μακριά από τον τοξικό πλέον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Φίλης, όπως και ο κ. Τσίπρας, συχνά προβαίνουν σε αναφορές περί όσμωσης αριστεράς και σοσιαλδημοκρατίας στην Ευρώπη, επειδή έτσι νομίζουν ότι θα πιέσουν την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Είναι και αυτό, λάθος εκτίμηση. Οι ευρωπαίοι ομοϊδεάτες της κας Γεννηματά, την πίεζαν να συμπράξει με τον ΣΥΡΙΖΑ, στους ρωμαλέους καιρούς της παντοδυναμίας του. Τότε που δεν γνώριζαν τι εστί ΣΥΡΙΖΑ, και τον θεωρούσαν μεν αριστερό κόμμα, αλλά κόμμα της ευρωπαϊκής πολιτικής κανονικότητας – πριν π.χ. οι διάλογοι Thomsen – Velculescu γίνουν «φειγ βολαν» τα Wikileaks, πριν ο Putin καρφώσει στον Hollande ότι ο κ. Τσίπρας τον ρώτησε αν μπορούσε να τυπώσει δραχμές στη Μόσχα.
Δεν υιοθετούμε κατ'' ανάγκην και επί της ουσίας, τον ανωτέρω ισχυρισμό, καθώς δεν αφορά το παρόν σχόλιο. Αναφερόμαστε στην κατεστραμμένη εικόνα του κυβερνώντος κόμματος, η οποία σε συνδυασμό και με την δημοσκοπική πτώση, αποσυμπίεσε το ΠΑΣΟΚ από τις ευρωπαϊκές πιέσεις για στήριξη στην κυβέρνηση. Και αφού δεν έγινε τότε, λογικό είναι να μην συμβεί τώρα.
Παράλληλα δημιουργεί εκνευρισμό στην ηγεσία και το στελεχικό δυναμικό του ΠΑΣΟΚ, η διαχρονική Συριζαίκη οίηση, (ή μάλλον προπέτεια), όπως εκφράστηκε από τον κ. Φίλη, δια της παρεμβάσεως στα εσωτερικά του. Αφενός ζητάει συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, αφετέρου απαιτεί να φύγουν Βενιζέλος (τον κατονόμασε) και άλλοι (π.χ. Λοβέρδος). Λες και η κα Γεννηματά του ζήτησε συνεργασία και ο ΣΥΡΙΖΑ της θέτει όρους!
Φυσικά στη συνέχεια θα (ξανα)καταγγείλει το ΠΑΣΟΚ ότι γίνεται ουρά της Δεξιάς. Είναι προς απόδειξη μελλοντικά, κατά πόσον η καταγγελία έχει την ηλεκτρική φόρτιση του παρελθόντος, και κατά πόσο νομιμοποιείται ο ΣΥΡΙΖΑ να την εκφέρει, όταν συγκυβέρνησε και συγκυβερνά με τον κ. Καμμένο. Αλλά αυτό θα μας το δείξει το μέλλον.
Φωτογραφία: SOOC
