Του Γιάννη Σιδέρη
Αφότου ανέλαβαν την εξουσία πέρασαν τριάμισι χρόνια.
Ως χρονικό διάστημα είναι αρκετό γα να ωριμάσει κάποιος, ειδικά όταν ο χρόνος είναι τόσο συμπυκνωμένος. Εμπεριείχε την κατάρρευση των οιηματικών ψευδαισθήσεων που θα άλλαζαν την Ευρώπη, ένα καταστροφικό δημοψήφισμα στο οποίο νίκησε ελέω ανωριμότητας λαού και στην συνέχεια έφαγε τα μούτρα του, συζητήσεις με διεθνείς ηγέτες κάποιοι εκ των οποίων όχι απλώς γράφουν ιστορία, αλλά και αλλάζουν την ιστορία των χωρών τους, καθώς και τριβή με την πεζότητα της καθημερινής διακυβέρνησης. Όλα αυτά από μόνα τους θα ήταν συμπύκνωμα ωριμότητας, αν όχι και ενστάλαξη ψηγμάτων σοφίας.
Τι έμεινε από όλα αυτά στον κ. Τσίπρα και τους συν αυτώ; Φευ τίποτα!
Χθες εμφανίστηκαν να είναι το ίδιο καταγγελτικοί, σα να μην πέρασε μέρα από τον Γενάρη του ''15. Το στοιχειώδες που ανέμενε κανείς από αυτούς, ήταν ένα απλό, ταπεινό «Συγνώμη», αλλά δεν το εκστόμισαν. Απλώς η αγωνία τους ήταν να αποδώσουν ευθύνες μόνο στους προηγούμενους.
Όμως ήταν ηχηρώς αποστομωτικά τα φωτοτυπημένα πρακτικά που έδωσε στη δημοσιότητα ο πρώην υπουργός Γιάννης Μανιάτης, όπου αποδεικνύεται ότι κατ' εντολήν του κ. Τσίπρα έγινε αναστολή κατεδαφίσεων τον Νοέμβριο του 2015. Ηλίου φαεινότερον ότι ο Πρωθυπουργός προσαρμόστηκε γρήγορα στα βήματα των προηγούμενων (που σαφώς έχουν τις δικές τους ευθύνες στο φούντωμα της αυθαίρετης δόμησης), και μίλησε λες και ήταν άμωμος ευθυνών για την δική του συνεισφορά στην αντισυνταγματική αναστολή κατεδάφισης.
Υποστήριξε επίσης ότι στο παρελθόν, για λόγους πολιτικής, και όχι μόνο, κερδοσκοπίας, πολιτικής δειλίας ή ανεπάρκειας, έλειψαν οι τολμηρές πολιτικές και έμειναν στα χαρτιά οι αναγγελίες. Σα να φωτογράφιζε - και - τον εαυτό του με την αναστολή κατεδάφισης.
Ουσιαστικά η χθεσινή φιέστα ήταν μία ακόμη σκηνοθεσία ενοχοποίησης των αντιπάλων και αποποίησης ευθυνών, μεταθέτοντας την αιτία του θανατικού στην άναρχη δόμηση και την κλιματική αλλαγή. Όμως υπάρχει η αυταπόδεικτη απάντηση: Είτε από συγκυρία είτε επειδή οι προηγούμενοι διοικούσαν καλύτερα το κράτος (πράγμα που το νομίζουμε), και παρότι η άναρχη δόμηση υπήρχε επί 50 χρόνια στην περιοχή, το Μάτι επί των ημερών τους δεν είχε καεί και δεν είχε υπάρξει εκατόμβη νεκρών. Όπως και σε κανένα άλλο μέρος με παρόμοια δόμηση (η Ηλεία που κάηκε το 2007 δεν ανήκε φυσικά σε αυτή την τυπολογία).
Δεν τόλμησε να παραδεχτεί τα κυβερνητικά λάθη και τη διοικητική ανεπάρκεια, ενώ με μισόλογα έκανε λόγο για «πιθανά λάθη» (καλοσύνη του!), υποστηρίζοντας ότι ανέλαβε ευθύνες που δεν του αναλογούν (τίνι τρόπω τις ανέλαβε και ποιες;). Ήταν επίσης ψευδής και ανάρμοστη η αναφορά ότι οι κατά καιρούς ηγεσίες δεν πόνταραν στη λύση αλλά στη λήθη. Ποιες καταστροφές υπήρξαν με θύματα ζωές και οι ηγεσίες πόνταραν στη λήθη; Σπάνιες οι περιπτώσεις. Μία η Μάνδρα επί της δικής του κυβέρνησης, όπου δεν αποδόθηκε ευθύνη. Ο σεισμός της Πάρνηθας είχε θύματα ζωές, κυρίως με την κατάρρευση της Ρικομέξ, αλλά οι υπεύθυνοι πλήρωσαν με φυλακή. Το ναυάγιο του Σάμινα δεν ήταν φυσική καταστροφή, αλλά οι υπεύθυνοι επίσης πλήρωσαν με φυλακή. Ο Παπουτσής είχε παραιτηθεί τότε, και η παραίτηση δεν έγινε δεκτή. Στη δίκη δεν προέκυψαν ευθύνες της πολιτικής ηγεσίας. Κακώς πάντως δεν έγινε δεκτή, για λόγους συμβολισμού και μόνο, παρότι δεν υπήρχε πολιτική υπευθυνότητα.
Παραιτήσεις όντως δεν είχαμε στις φωτιές του 2007 με τους 63 νεκρούς. Όμως αυτές έγιναν εν μέσω προεκλογικής περιόδου, ο σοφός λαός αντάμειψε με επανεκλογή την κυβέρνηση Καραμανλή, οπότε δεν ετίθετο θέμα ανάληψης πολιτικής ευθύνης και παραιτήσεων. Εκτός αν έπρεπε να αποδοθούν ευθύνες για τους νεκρούς από… τον καύσωνα του 1987!
Η χθεσινή σύσκεψη έγινε στο Λαύριο. Θα ήταν θεσμικό να γίνει στο Μαξίμου και συμβολικό στον Μαραθώνα, δίπλα στα καμένα. Το Λαύριο τι συμβολίζει; Απλώς έδωσε το δικαίωμα στην κοινή γνώμη - δια των social media - να υποθέτει ότι ο Πρωθυπουργός δεν ήθελε να χάσει χρόνο απομακρυνόμενος από το χώρο όπου απολαμβάνει τη θερινή ραστώνη του! Δεν το ήξερε ότι θα συμβεί ή δεν τον ένοιαζε;
Τέλος, θέλουμε να συμφωνήσουμε με τον πρωθυπουργό ότι τίποτα δεν θα κουκουλωθεί.
Όχι τόσο από εμπιστοσύνη στην κυβέρνησή του, αλλά από ελπίδα στη Δικαιοσύνη…
