Του Γιάννη Σιδέρη
Ο Πρωθυπουργός κατά την συνήθη γλώττα λανθάνουσα, δήλωσε αναφερόμενος στην υπόθεση Πετσίτη «είμαστε διάτρητοι σε κάθε έλεγχο». Σαφώς κάποτε η υπόθεση θα ελεγχθεί και ας εύχεται να μην είναι διάτρητοι.
Να αφορά δηλαδή υπόθεση έναν ιδιώτη «παρακοιμώμενο» ο οποίος πούλησε εξουσία που είχε με χρυσοφόρο τρόπο, και να μην αφορά ένα ή περισσότερα μέλη του υπουργικού συμβουλίου, να μην είναι ο αδύνατος κρίκος μιας υπόγειας διαδρομής πολιτικού χρήματος επί ανταλλάγματι.
Για το καυτό θέμα των ημερών, τη Novartis ανακάλυψε και ο ίδιος όπως και σειρά κυβερνητικών στελεχών τώρα τελευταία πως πρόκειται για «παγκόσμιο σκάνδαλο. Η αναγωγή στην παγκοσμιότητα του σκανδάλου τώρα είναι η γραμμή υπεράσπισης έναντι της κατηγορίας για σκευωρία. «Μα είναι παγκόσμιο, δεν έπρεπε να το διερευνήσουμε;»
Βέβαια ότι τεσσεράμισι χρόνια δεν το διερεύνησαν στην πηγή του, στη μεγάλη μάζα των ιατρών, φαρμακοποιών και διοικητικών στελεχών όπου το σκάνδαλο επωάσθη, καταδεικνύει το μέγεθος του ενδιαφέροντος στην αποκάλυψή του.
Απλώς του διέλαθε της μνήμης ότι τα έτη 2011-14 η ετήσια φαρμακευτική δαπάνη έπεσε κατακόρυφα από τα 5 στα 2 δις. Λογικά του «διέλαθε» γιατί δεν ήθελε να διερευνήσει την προηγούμενη πενταετία για να μη ν στενοχωρήσει άτυπου συμμάχους
Ως απόδειξη ότι δεν υπήρχε σκευωρία κατά πολιτικών προσώπων, επικαλέστηκε το γεγονός ότι ήδη οι φάκελοι κάποιων αρχειοθετήθηκαν. Μα η σκευωρία ανάγεται στους καθοδηγούμενους μάρτυρες με στόχο την σπίλωση των πολιτικών, το καπνό της απαξίωσης (καπνός χωρίς φωτιά δεν βγαίνει, των καφενείων και των social media). Πώς το έλεγε ο Ρασπούτιν; Ασκησέ τους δίωξη και ας πάνε παρακάτω να καθαρίσουν.
Άλλωστε η θεωρούμενη ως σκευωρία έγινε με άλλα δεδομένα. Όπως αποκάλυψε ο Ζάεφ μετά την «έξοδο» από το μνημόνιο, την υπογραφή της Συμφωνίας στις Πρέσπες, και το μη κόψιμο των παλαιών συντάξεων, θα πήγαινε σε εκλογές. Τότε θα έριχνε στην αρένα τη Novartris με τους πλέον εμβληματικούς πολιτικούς της αντιπολίτευσης κατηγορούμενους. Το ολοκαύτωμα στο Μάτι του τα ανέτρεψε.
Όσο για την «πιο θεσμική διαχείριση σκανδάλου που έγινε ποτέ», όπως είπε, ποιος έχει αντίρρηση; Σαφώς το αποδεικνύουν ο Παπαγγελόπουλος που προδιέγραψε το μέγεθος του σκανδάλου, ο Τζανακόπουλος με την βόλτα στον Άρειο Πάγο και ο Πολάκης που καρφώθηκε λέγοντας ότι έπιασαν τους κουκουλοφόρους με την γίδα στην πλάτη και κελάηδησαν.
Στο θέμα φαρμάκου βέβαια η κυβέρνηση όντως είναι διάτρητη, καθώς ελέησε τις φαρμακοβιομηχανίες! Επί Σαμαροβενιζέλων στα φάρμακα καθοριζόταν από τον μέσο όρο των τριών χαμηλότερων τιμών των 28 χωρών μελών της ΕΕ. Όταν σε ένα φάρμακο έληγε η περίοδος προστασίας (πατέντα) η τιμή του έπεφτε στο μισό της αρχικής. Η τιμή των γενοσήμων καθοριζόταν στο 65% των εκτός περιόδου προστασίας.
Επί ΣΥΡΙΖΑ οι τιμές καθορίζονται πλέον από τον μέσο όρο των δύο χαμηλότερων της Ερωζώνης. Άφησαν εκτός τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης όπου τα φάρμακα είναι φτηνότερα και ως εκ τούτου ανέβηκε ο μέσος όρος τιμής! Απαγορεύεται επίσης να μειωθεί η τιμή οιουδήποτε φαρμάκου πάνω από 10% ενώ τα γενόσημα ανεβαίνουν στο 75% των εκτός προστασίας.
Δεν ισχυριζόμαστε ότι υποκρύπτεται σκάνδαλο, σίγουρα όμως η «λαϊκή» κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έκανε ένα πλουσιοπάροχο δώρο στις φαρμακευτικές εταιρίες. Γιατί άραγε;
Κατά τα άλλα ο Πρωθυπουργός ανέβασε την ανάπτυξη στο 2,2 με 2,4%, ενώ αυτή είναι κάτω του 2%, όπως πέρυσι διακήρυττε την σιγουριά του ότι αυτή θα πάει πάνω από 2% αφού ο προηγούμενος προϋπολογισμός προέβλεπε 2,7% αλλά φευ, αυτή κόλλησε στο 1,4%
Όσο για επενδύσεις, χαρακτήρισε ως τέτοιες τα αεροδρόμια που δόθηκαν στη Fraport, τον Αστέρα Βουλιαγμένης, την Cosco κλπ. Αυτά που ο ίδιος χαρακτήριζε κάποτε ως ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και προειδοποιούσε ότι οι επενδυτές θα χάσουν τα λεφτά τους.
Βέβαια τα περισσότερα δόθηκαν απλώς γιατί το κράτος δεν μπορούσε να τα διαχειριστεί, και γιατί υποχρεώθηκε από τις μνημονιακές υποχρεώσεις. Πρόκειται όπως για υποδομές που ήδη υπήρχαν και όχι για πρωτογενείς επενδύσεις – αν εξαιρέσει το ηλεκτρονικό τσιγάρο της Philip Morris.
Στο θέμα των εκλογών δεν μετράει ο πρωθυπουργικός λόγος, χωρίς σε αυτό να του καταλογίζουμε ασυνέπεια. Η φράση «στρατηγική επιλογή» οι εκλογές να γίνουν στο τέλος της τετραετίας, δεν αποκλείει παντελώς την κήρυξή τους νωρίτερα. Βέβαια το ερώτημα είναι για ποιο λόγο να τις κάνει. Χαμένος για χαμένος είναι, αλλά η ελπίδα μείωσης της ψαλίδας, πεθαίνει τελευταία.
Σίγουρα ένα από τα αφηγήματα θα είναι και η μη μείωση του αφορολόγητου (αν θα έρθουμε εμείς δεν θα κοπεί). Πρόκειται για τη μείωση που ο ίδιος ψήφισε και για την οποία ο κ. Τσακαλώτος θα παραιτείτο. Και την οποία μη μείωση υποσχέθηκε o ίδιος στο τελευταίο Eurogroup.
Αυτά ως σταχυολόγηση συνοδευόμενα από μια γενική παρατήρηση. Οι ερωτήσεις των δημοσιογράφων μπορεί να είναι τολμηρές. Όμως όταν ο πολιτικός αφεθεί χωρίς έλεγχο στις απαντήσεις, παρουσιάζει τη δική του πραγματικότητα. Και ο κ. Τσίπρας δεν έχει κανένα πρόβλημα να παρουσιάζει την πραγματικότητα που κατασκευάζει. Αν αυτή δεν έχει σχέση με την… πραγματική πραγματικότητα, το πρόβλημα μάλλον δεν είναι δικό του.
