Του Γιάννη Σιδέρη
Της …Γάζας για τη Γάζα έγινε στο εσωτερικό τοπίο του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς η αντιμετώπιση των γεγονότων στην πολύπαθη περιοχή είχε πολλές αναγνώσεις.
Βουλευτές εκτόξευσαν πυρά κατά του Νίκου Κοτζιά, για την ανακοίνωση που εξέδωσε το ΥΠΕΞ, και η οποία τηρούσε υπέρ του δέοντος ίσες αποστάσεις για την τραγικότητα του γεγονότος.
Βουλευτές χαρακτήρισαν την συμπεριφορά του ισραηλινού στρατού ως δολοφονική σε μια πραγματική σφαγή. Καταλόγισαν στο ΥΠΕΞ τακτική Ποντίου Πιλάτου και κυνική προσπάθεια εξομοίωσης θύτη και θύματος, τονίζοντας ότι η καταδίκη δεν μπορεί να είναι «ναι μεν αλλά».
Λογικό. Στο Ιδρυτικό Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ το 2013, δεν υπήρχε μόνο το γνωστό σλόγκαν πάσης της Αριστεράς περί «κατάργησης των ξένων στρατιωτικών βάσεων» και «απεμπλοκής από το ΝΑΤΟ» (ήταν… μικροί δεν θυμόνταν τον Αντρέα τι έλεγε και τι έκανε), αλλά και «η αποτροπή στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ», την οποία βεβαίως τώρα προωθούν
Να θυμίσουμε ότι και ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ενώπιον του ομολόγου του Μπενιαμιν Νετανιάχου, κατά την τελευταία συνάντησή τους στην Κύπρο, είχε χαρακτηρίσει την απόφαση Τραμπ για την πρεσβεία στην Ιερουσαλήμ ως αποσταθεροποιητική (Στην ίδια συνάντηση βέβαια, ακούγοντας τον ισραηλινό Πρωθυπουργό να χρησιμοποιεί επιθετική γλώσσα κατά του Ιράν, είχε δηλώσει «συμμεριζόμαστε τις ανησυχίες του Ισραήλ» - η διπλωματική απειρία… καταυγάζει).
Τους τόνους ύψωσε και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημ. Τζανακόπουλος εκφράζοντας «φρίκη και αποτροπιασμό» για τα έργα του ισραηλινού στρατού, ενώ παρόμοια έκφραση χρησιμοποίησε η Κ.Ο. Παράλληλα ο Πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης μίλησε για «σφαγή των Παλαιστινίων από τα ισραηλινά στρατεύματα».
Ως εδώ, στην ανθρωπιστική έκφραση «φρίκης και αποτροπιασμού» υπήρχε κοινή γλώσσα και με το ΥΠΕΞ. Εκείνο που ενόχλησε τους βουλευτές ήταν οι ίσιες αποστάσεις μεταξύ των δύο μερών καθώς προέτρεψε το Ισραήλ «να σεβαστεί το δικαίωμα ειρηνικής διαμαρτυρίας και να αποφεύγει τη χρήση βίας», αλλά και «όσους οργανώνουν διαδηλώσεις, όπως η Χαμάς, να διασφαλίζουν τον ειρηνικό χαρακτήρα των διαδηλώσεων αυτών».
Φυσικά θα έλεγε κανείς ότι σε μια ισορροπημένη διακυβέρνηση το κόμμα εκφράζει το ιδεολογικό και το ιδεατό, ενώ η κυβέρνηση το προσιτό και το ρεαλιστικό. Όταν κάνεις συμφωνίες για πετρελαϊκά πρότζεκτ και κοινές ασκήσεις, δεν υιοθετείς απέναντι στον εταίρο τη γλώσσα του διαδηλωτή.
Σύμφωνοι. Από την άλλη όμως με τόσο ανθρώπινο κόστος (δεκάδες νεκρών μεταξύ των οποίων άοπλα παιδιά), δεν νίπτεις χείρας, και δεν εκδίδεις άχρωμη και άοσμη ανακοίνωση, η οποία θα μπορούσε να ταιριάζει σε επεισόδια διαδήλωσης στην Αθήνα, χωρίς κάποια νύξη για τους υπεύθυνους - στο πλαίσιο πάντα του διπλωματικώς επιτρεπτού. Γι'' αυτό άλλωστε υπάρχει η διπλωματία, όχι για να μη λέει αυτά που πρέπει, αλλά για να τα λέει με βελούδινο τρόπο.
Ούτως ή άλλως, για την επίθεση στον κ. Κοτζιά, έχουμε την αίσθηση ότι η Γάζα ήταν η αφορμή. Η αιτία είναι ότι άρχισαν να κατανοούν αυτό που από καιρό έχουμε εντοπίσει. Ο κ. Κοτζιάς επιδιώκει να - και έχει αφεθεί να - ασκεί μια προσωποπαγή πολιτική. Το Μέγαρο Μαξίμου δεν διακρίνεται για την ενδελεχή του γνώση επί της εξωτερικής πολιτικής (όπως δεν διακρινόταν για την γνώση του επί της Οικονομίας και άφησε το Γιάνη να τα κάνει μαντάρα). Ειδικά η ενασχόληση με τα εθνικά, στη δική του κουλτούρα ήταν Terra incognita, καθότι εθνικιστική ενασχόληση.
Ο κ. Κοτζιάς αφέθη εν λευκώ στο Σκοπιανό και το Αλβανικό, έχοντας την έξωθεν καλή μαρτυρία, επειδή προέβαλε ένα «πατριωτικό» προφίλ στο Κυπριακό. Το οικοδόμησε με την παρεμβατικότητά του στις συνομιλίες, παρότι τελικά αυτή δεν κρίνεται ως θετικώς λειτουργούσα.
Στο Σκοπιανό ξεκίνησε ορμητικά, νομίζοντας ότι θα καταγάγει νίκην μεγίστην, όχι μόνο διπλωματική επί της γείτονος, αλλά και πολιτική επί της ΝΔ («Να μας πει τη θέση της η ΝΔ», «Στη Βουλή ψηφίζουν βουλευτές και όχι κόμματα», κ.α). Τελικά η επιτυχία δεν ήρθε, οι πόντοι διαφαίνονται υπέρ Σκοπίων, και έχει αρχίσει η αμφισβήτησή του.
Το ειρωνικό είναι ότι η αμφισβήτηση για το Σκοπιανό έρχεται από ανθρώπους που δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα να χαρίσουν στα Σκόπια σκέτο το όνομα Μακεδονία μαζί με όλα τα αλυτρωτικά του παρελκόμενα (καθότι αυτοί δεν είναι …εθνικιστές).
Τα συλλαλητήρια όμως του «ετερόκλητου όχλου» κατά Τσίπρα, τους έδειξαν ότι το Σκοπιανό έχει πολιτικό κόστος. Αυτό θέλουν να αποφύγουν για να μη χάσουν πρόωρα την απόλαυση της εξουσίας, και να μην αποτελέσει το θέμα τροχοπέδη για το μέλλον τους.
Γι'' αυτό άρχισαν να καταδεικνύουν το «μαύρο πρόβατο».
