Αυτό είπε ο Α. Τσίπρας απευθυνόμενος στον πρωθυπουργό. Φαίνεται πως δεν διδάχτηκε από το πάθημα των εκλογών του 2019. Τότε αυτός και οι συνεργάτες του πίστευαν πως οι δημοσκοπήσεις, που έδειχναν ένα σταθερό προβάδισμα της Νέας Δημοκρατίας, ήταν συνωμοσία των «βοθροκάναλων της διαπλοκής» και των δημοσκόπων.
Σήμερα όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν μια διαφορά περίπου στις 20 μονάδες υπέρ της Νέας Δημοκρατίας. Συνεπώς, αν κάποιος κινδυνεύει να πάθει κάτι από την πρόωρη προσφυγή στην κάλπη είναι ο ίδιος ο Α. Τσίπρας. Θα καταγράψει πέμπτη συνεχόμενη ήττα.
Τότε γιατί εκστομίζει αυτήν την κούφια απειλή; Γιατί γνωρίζει πως ο πρωθυπουργός δεν έχει κανένα λόγο να διεξάγει τώρα εκλογές.
Ο Α.Τσίπρας ρίχνει άσφαιρα πυρά, με τον γνωστό πολιτικό κουτσαβακισμό του. Αμετανόητος και ανιστόρητος.
Οι τελευταίες ημέρες δεν ήταν από τις καλύτερες για τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως. Πρόλαβε και είπε πολλά «μαργαριτάρια», ενώ αμφισβητήθηκε η ειλικρίνεια του από τον πρώην στενό συνεργάτη του, τον Ν. Κοτζιά.
Καταλαβαίνω πως είναι πιεσμένος.
Είναι γεγονός πως ηγείται ενός στρατού απογοητευμένων, που βλέπουν πως η επάνοδος στην πολυπόθητη εξουσία μοιάζει με όνειρο απατηλό. Γιατί άλλο πράγμα είναι να ακούς μακρόθεν για εξουσία και άλλο να την έχεις γευτεί και να την χάσεις.
Δημιουργείται το σύνδρομο της στέρησης.
Ο Α. Τσίπρας είναι αλήθεια πως καταβάλλει φιλότιμες προσπάθειες να κρατήσει υψηλό το ηθικό των βουλευτών του και των στελεχών του. Και κυρίως να κρατήσει συσπειρωμένους τους χιλιάδες μετακλητούς που τώρα αγωνίζονται να βρουν καμιά δουλειά.
Συνεπώς, είναι εύλογο να καταφεύγει σε λεκτικές υπερβολές, σε ανέξοδες προκλήσεις, όπως η χθεσινή στη Βουλή για τις εκλογές. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ξεμείνει εδώ και πολύ καιρό από πυρομαχικά και η ηγετική του ομάδα δεν το καταλαβαίνει.
Νομίζει πως ο ψευτοτσαμπουκάς αρκεί για να συσπειρώσει τους οπαδούς του. Νομίζει πως οι τσιρίδες των βουλευτών του στα πρωϊνάδικα παράγουν πολιτικό λόγο. Νομίζει πως τα fake news πείθουν τους πολίτες.
Μέσα σε πέντε λεπτά αποκαλύπτεται το ψεύδος και γίνεται μπούμερανγκ στους εμπνευστές του.
Ο Α. Τσίπρας μπορεί να αναγνωρίζει στα λόγια πως δεν βρισκόμαστε στο 2012 ή στο 2014, όμως βρίσκεται σε προφανή αδυναμία να αρθρώσει έναν πολιτικό λόγο, σύγχρονο με τις απαιτήσεις του 2020.
Δεν αισθάνεται πως γίνεται γραφικός - για να μην χρησιμοποιήσω άλλο βαρύτερο επίθετο - όταν απειλεί τον πολιτικό του αντίπαλο, που προηγείται με 20 μονάδες, πως θα συντριβεί στις πρόωρες εκλογές; Δεν του περνά από το μυαλό πως, αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσφύγει στις κάλπες, δεν θα το πράξει για να εγκαταλείψει την εξουσία, αλλά για να ανανεώσει την λαϊκή εντολή; Ποιος ηγέτης, με τέτοια κοινοβουλευτική πλειοψηφία και τέτοια αποδοχή, επιθυμεί να παραδώσει την κυβέρνηση στον αντίπαλο του, την στιγμή μάλιστα που θα κληθεί να διαχειριστεί ένα πακέτο άνω των 32 δισεκατομμυρίων;
Είναι κατανοητά τα αδιέξοδα του Α. Τσίπρα και γι΄αυτό θα πρέπει να είναι δεδομένη η συμπάθεια μας και η κατανόηση μας. Όμως μια στοιχειώδης σοβαρότητα δεν βλάπτει.
Στο κάτω-κάτω διετέλεσε πρωθυπουργός και σήμερα έχει έναν θεσμικό ρόλο. Ας τον προστατεύσουν οι δικοί του!
