Η αντιπολίτευση του «πάμε και όπου βγει», όπως προσφυέστατα την χαρακτήρισε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, σχημάτισε μια καταστροφική συμμαχία και υπέβαλε πρόταση δυσπιστίας με σκοπό να πέσει η κυβέρνηση, χωρίς να τους ενδιαφέρει η επόμενη μέρα για την Ελλάδα. Μοιάζει σαν να εξυφαίνεται ένα σκοτεινό σχέδιο ανωμαλίας, ώστε η Ελλάδα να μην αποτελεί την μοναδική εξαίρεση πολιτικής σταθερότητας στην Ευρώπη.
Επί του προκείμενου, έχω νέα τα οποία πιστεύω ότι πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη από τις Ελληνίδες και τους Έλληνες που ενδιαφέρονται για το μέλλον της πατρίδας μας σε πολύ δύσκολους καιρούς γεωπολιτικών αναταράξεων στην γειτονιά μας, ασυνεννοησίας στην Ευρώπη και πανταχόθεν εκτοξευόμενων πολεμικών -ακόμη και πυρηνικών- απειλών.
Πορτογαλία: Πέφτει η κυβέρνηση
Την προσεχή εβδομάδα πέφτει η κεντροδεξιά κυβέρνηση μειοψηφίας στην Πορτογαλία και η χώρα οδεύει πάλι προς εκλογές, τις τρίτες από το 2022. Ο πρωθυπουργός Λουίς Μοντενέγκρο αποφάσισε να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης από το Κοινοβούλιο, μετά από συνεχείς κατηγορίες της αντιπολίτευσης για μια εταιρεία από την οποία ο Μοντενέγκρο έχει αποχωρήσει έναν χρόνο πριν από την ανάληψη των καθηκόντων του.
Ωστόσο, όπως είπε, «ανεξάρτητα από το πόσο αβάσιμοι είναι οι ισχυρισμοί και πόσο διαφωτιστικές μπορεί να είναι οι απαντήσεις της κυβέρνησης, φαίνεται ότι έχουμε εισέλθει σε μια ατελείωτη σπείρα, στην οποία οποιαδήποτε εξήγηση ανατρέπεται αμέσως για να εγείρει μια νέα αμφιβολία χωρίς λόγο ή λογική. Αυτή η καταστροφική στάση δεν προσφέρει τίποτα χρήσιμο στο δημοκρατικό καθεστώς, ούτε ωφελεί την Πορτογαλία ή τον πορτογαλικό λαό. Είναι καιρός να αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους».
Κατηγόρησε επίσης την αντιπολίτευση και τους ηγέτες της ότι θέλουν να δημιουργήσουν ένα «τεχνητό κλίμα φθοράς και αδιάλειπτης καχυποψίας για την κυβέρνηση», που δεν εγγυάται «αποτελεσματική πολιτική σταθερότητα, απαραίτητη για να συνεχίσει η κυβέρνηση να εφαρμόζει το πρόγραμμά της για τον μετασχηματισμό της χώρας».
Η πτώση της πορτογαλικής κυβέρνησης θεωρείται βέβαιη, καθώς η Κεντροδεξιά (PSD/CDS και PP) διαθέτει μόνο 80 έδρες, ενώ κατά της κυβέρνησης έχουν δηλώσει ότι θα ψηφίσουν οι Σοσιαλιστές (78 έδρες) και το ακροδεξιό κόμμα Chega (50 έδρες). Αυτοί θα ενώσουν τις δυνάμεις τους για να ρίξουν την κυβέρνηση – για να θυμηθούμε τα καλά τα δικά μας.
Γερμανία: Νεκρανάσταση της «Βουλής των Λαζάρων»
Στη Γερμανία, μετά την επίτευξη συμφωνίας για σχηματισμό κυβέρνησης μεγάλου συνασπισμού μεταξύ των Χριστιανοδημοκρατών, των Χριστιανοκοινωνιστών και των Σοσιαλδημοκρατών, αποφασίστηκε η χαλάρωση του «φρένου χρέους» για την κάλυψη αμυντικών δαπανών και η δημιουργία ειδικού ταμείου 500 δισεκατομμυρίων ευρώ για την χρηματοδότηση του εκσυγχρονισμού των υποδομών.
Προσέξτε τώρα τι πρόκειται να συμβεί: Επειδή για την χαλάρωση του φρένου χρέους απαιτείται συνταγματική αλλαγή και επομένως ειδική πλειοψηφία στη Μπούντεσταγκ και επειδή αυτή η ειδική πλειοψηφία των δύο τρίτων δεν μπορεί να εξασφαλιστεί από τη νέα Βουλή που έχει προκύψει από τις πρόωρες εκλογές της 23ης Φεβρουαρίου, θα ψηφίσουν οι βουλευτές της προηγούμενης Βουλής που – αν και δεν υπάρχει πια – θα… αναστηθεί μόνο γι’ αυτήν την κρίσιμη ψηφοφορία!
Υπέρ της πρότασης δηλαδή θα ψηφίσουν οι Σοσιαλδημοκράτες και οι Πράσινοι της προηγούμενης Βουλής, στους οποίους θα προστεθούν οι Χριστιανοδημοκράτες και οι Χριστιανοκοινωνιστές της προηγούμενης Βουλής!
Στο μεταξύ, βέβαια, θα πρέπει να συμφωνήσουν και οι Πράσινοι της προηγούμενης Βουλής, ενώ ο συνασπισμός δεν μπορεί να βασίζεται στους Φιλελεύθερους βουλευτές της προηγούμενης Βουλής, οι οποίοι έτσι κι’ αλλιώς ήταν κατά της κατάργησης του φρένου χρέους και που στο μεταξύ το κόμμα τους, το FDP, έχει μείνει εκτός της νέας Βουλής. Και βέβαια, απέναντι όλων αυτών υπάρχουν πλέον μια ισχυρή Ακροδεξιά (AfD) και μια ενισχυμένη Αριστερά (Die Linke), που δεν θα καθίσουν ήσυχες. Κανονικός μύλος!
Πάντως, για να λύσουν το πρόβλημα στη Γερμανία σκέπτονται να δημιουργήσουν τεχνητά μια… «Βουλή των Λαζάρων», όπως είχε συμβεί στην Ελλάδα όταν, τον Ιούλιο του 1917 νεκραναστήθηκε η προηγούμενη βενιζελική Βουλή του 1915, που είχε καταργηθεί μετά την δεύτερη παραίτηση του Ελευθέριου Βενιζέλου το 1915.
Οπότε πάει και αυτή η παγκόσμια ελληνική πρωτιά!
Αυστρία: Ένα «φανάρι» της ανάγκης
Πάμε τώρα στην Αυστρία. Μετά από τις εκλογές της 29ης Σεπτεμβρίου 2024, όπου το ακροδεξιό κόμμα του Κικλ (FPO) κατέκτησε την πρωτιά, στις 3 Μαρτίου 2025 – και μετά από 155 μέρες διαβουλεύσεων και πολλές αποτυχημένες διαπραγματεύσεις – η χώρα απέκτησε κυβέρνηση συνεργασίας. Συνασπίστηκαν - προκειμένου να αποφύγουν την παρουσία της ναζιστικής αυστριακής ακροδεξιάς - η Κεντροδεξιά (OVP), οι Σοσιαλδημοκράτες (SPO) και οι φιλελεύθεροι NEOS.
Μοίρασαν τα υπουργεία ανάλογα με τον πολιτικό τους προσανατολισμό (η κεντροδεξιά τα υπουργεία Εσωτερικών, Άμυνας και Γεωργίας, οι σοσιαλδημοκράτες τα υπουργεία Οικονομικών και Κοινωνικών Υποθέσεων, οι NEOS τα υπουργεία Εξωτερικών και Παιδείας).
Όλα δείχνουν πως οι πρώτες διαφωνίες, ανάμεσα στον νέο καγκελάριο Κρίστιαν Στόκερ και τους εταίρους του Αντρέας Μπάμπλερ και Μπεάτε Μάινλ-Ράιζινγκερ δεν θα αργήσουν να φανούν.
Αιχμή του δόρατος θα είναι το μεταναστευτικό, ο έλεγχος των ελλειμμάτων στην οικονομία, η κοινωνική πολιτική. Και πολλοί στην Αυστρία προβλέπουν πως και αυτό το όχημα θα τρακάρει στο… φανάρι, όπως συνέβη στη Γερμανία.
Νορβηγία: Διάλυση του κυβερνητικού συνασπισμού
Στη Νορβηγία, στις 30 του περασμένου Ιανουαρίου, ο μοναδικός εταίρος του κεντροαριστερού Εργατικού Κόμματος, το ευρωσκεπτικιστικό Κόμμα του Κέντρου αποχώρησε από την κυβέρνηση συνασπισμού, μετά από διαφωνία για την εκ μέρους της νορβηγικής κυβέρνησης υιοθέτηση της ενεργειακής πολιτικής της ΕΕ.
Έτσι, οκτώ μήνες πριν από τις προγραμματισμένες εκλογές, η Νορβηγία, μια χώρα που δέχεται μεγάλες απειλές, μένει χωρίς πλειοψηφία στη Βουλή, την ώρα που δεξιά κόμματα βρίσκονται μπροστά στις δημοσκοπήσεις και η κοινοβουλευτική πίεση αναμένεται να αυξηθεί.
Η Νορβηγία δεν είναι μέλος της ΕΕ, αλλά του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου (ΕΟΧ) και σήμερα χρειάζεται όσο ποτέ την συνεργασία με την ΕΕ λόγω του διατλαντικού εμπορικού πολέμου.
Βέλγιο: Πέντε κόμματα για μια εύθραυστη κυβέρνηση
Στις 3 Φεβρουαρίου 2025, οκτώ ολόκληρους μήνες μετά τις εκλογές της 9ης Ιουνίου 2024, το Βέλγιο (που γενικά διατηρεί το ρεκόρ χρονικής διάρκειας για σχηματισμό κυβέρνησης φθάνοντας ακόμη και στις… 652 μέρες χωρίς κυβέρνηση) απέκτησε τελικά μια πεντακομματική κυβέρνηση. Πρωθυπουργός ο αρχηγός της συντηρητικής και εθνικιστικής Νέας Φλαμανδικής Συμμαχίας (N-VA), Μπαρτ ντε Βέβερ και σύμμαχοί του το γαλλόφωνο κόμμα «MR» (φιλελεύθεροι), το κόμμα των Φλαμανδών Χριστιανοδημοκρατών «CD&V», το γαλλόφωνο κεντρώο κόμμα «Les Engagés» και οι Φλαμανδοί σοσιαλιστές «Vooruit», ο μοναδικός αριστερός εταίρος του κυβερνητικού συνασπισμού. Όλοι μαζί συγκεντρώνουν 81 από τις 150 έδρες του βελγικού κοινοβουλίου.
Γαλλία: 4 πρωθυπουργοί σε έναν χρόνο και δεκάδες προτάσεις μομφής
Στις 13 Δεκεμβρίου 2024, η Γαλλία απέκτησε τον τέταρτο πρωθυπουργό (Φρανσουά Μπαϊρού) σε έναν χρόνο – και έκτο από το 2017. Κατά την προηγούμενη κυβερνητική θητεία υποβλήθηκαν 32 προτάσεις μομφής, καθώς δεν υπάρχει πλειοψηφία μέσα στην Εθνοσυνέλευση.
Ήδη έχουν υποβληθεί κατά της κυβέρνησης Μπαϊρού δύο προτάσεις μομφής, τις οποίες όμως δεν υπερψήφισαν ούτε οι Σοσιαλιστές ούτε η Ακροδεξιά της Λεπέν.
Ωστόσο, τα σημαντικά νομοσχέδια ψηφίζονται χωρίς να περάσουν από την Βουλή, με βάση την συνταγματική πρόνοια του Άρθρου 49 παράγραφος 3, ενώ η Γαλλία πέρασε ολόκληρο του 2024 χωρίς ψηφισμένο προϋπολογισμό.
Τελικά, στις 6 Φεβρουαρίου 2025 η Γερουσία ενέκρινε τον προϋπολογισμό (του 2025), με τον πρωθυπουργό να κάνει επίκληση των ειδικών εξουσιών που του παρέχει το Σύνταγμα. Βέβαια, σύντομα θα αρχίσουν οι διεργασίες προκειμένου να ψηφιστεί ο προϋπολογισμός του 2026.
Ιρλανδία: Κυβέρνηση που εξαρτάται από τους ανεξάρτητους βουλευτές
Στην Ιρλανδία, στις 15 του περασμένου Ιανουαρίου, επιτεύχθηκε συμφωνία των δύο κεντροδεξιών κομμάτων (Φιάνα Φέιλ και Φίνε Γκάελ), μετά από τις εκλογές της 29ης Νοεμβρίου 2024. Ωστόσο οι δυο μαζί συγκεντρώνουν 87 έδρες, δηλαδή τους λείπει μια έδρα για την απόλυτη πλειοψηφία.
Η κυβέρνηση θα στηρίζεται στις ευκαιριακές ψήφους των εννέα ανεξάρτητων βουλευτών, γεγονός που δεν εγγυάται την αναγκαία σταθερότητα.
Ισλανδία: Από συνασπισμό σε συνασπισμό
Στην Ισλανδία, τον Οκτώβριο του 2024 κατέρρευσε ο συνασπισμός αριστεράς (Αριστερά – Πράσινοι) – κεντροδεξιάς (Κόμμα της Προόδου) λόγω των διαφωνιών στον κυβερνητικό συνασπισμό σε σειρά θεμάτων, από την εξωτερική πολιτική ως τους αιτούντες άσυλο και την ενεργειακή πολιτική, αλλά και τον πληθωρισμό, την ακρίβεια και το στεγαστικό. Στις εκλογές της 30ής Νοεμβρίου 2024, οι Σοσιαλδημοκράτες επικράτησαν και στις 21 Δεκεμβρίου σχηματίστηκε κυβέρνηση με την Σοσιαλδημοκρατική Συμμαχία, το κεντρώο Λαϊκό Κόμμα και το αριστερό φιλοευρωπαϊκό Κόμμα της Μεταρρύθμισης.
Μέχρι στιγμής ουδείς μπορεί να βεβαιώσει ότι η νέα κυβέρνηση συνεργασίας θα εμφανιστεί ενωμένη απέναντι στα μεγάλα προβλήματα ή θα επέλθει ένας νέος κύκλος διαφωνιών.
Ολλανδία: Με πρωθυπουργό δημόσιο υπάλληλο
Στην Ολλανδία, η τέταρτη τετρακομματική κυβέρνηση Ρούτε έπεσε τον Ιούλιο του 2023 επειδή οι εταίροι που της εξασφάλιζαν την κοινοβουλευτική πλειοψηφία δεν συμφώνησαν στις προτάσεις του τότε πρωθυπουργού για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού. Για να σχηματιστεί αυτή η κυβέρνηση - αποτελούμενη από τα ίδια κόμματα που είχαν ξανακυβερνήσει μαζί άλλες τρεις φορές – είχαν χρειαστεί 271 ημέρες!
Στις εκλογές της 22ας Νοεμβρίου 2023 θριάμβευσε το ακροδεξιό «Κόμμα της Ελευθερίας» του Γκερτ Βίλντερς, εξασφαλίζοντας την πρωτιά, το 25% των ψήφων και 37 έδρες. Άρχισαν οι διαπραγματεύσεις και στις 16 Μαΐου 2024, συμφωνήθηκε κυβέρνηση συνασπισμού με την συμμετοχή του κόμματος του Βίλντερς (PVV), του Λαϊκού Κόμματος για την Ελευθερία και την Δημοκρατία (VVD), του Νέου Σοσιαλιστικού Συμβολαίου (NSC) και του λαϊκιστού Κόμματος των Αγροτών BBB.
Προκειμένου να μην αναλάβει την πρωθυπουργία ο Βίλντερς, πρωθυπουργός ορίστηκε ο Ντικ Σχόοφ, πρώην ανώτερος δημόσιος υπάλληλος.
Βουλγαρία: Επτά εκλογές σε τέσσερα χρόνια
Να θυμίσω εδώ ότι τον Οκτώβριο του 2024, η Βουλγαρία πήγε στις κάλπες για έβδομη φορά μέσα σε τέσσερα χρόνια και τελικά απέκτησε μια εξαιρετικά εύθραυστη κυβέρνηση συνασπισμού με 125 ψήφους υπέρ και 114 κατά, σε ένα κυριολεκτικά διχασμένο κοινοβούλιο.
Το κόμμα GERB, που πρώτευσε αλλά κέρδισε μόλις 69 από τις 240 έδρες του βουλγαρικού κοινοβουλίου, χρειάστηκε να συνεργαστεί με το φιλορωσικό Σοσιαλιστικό Κόμμα – Ενωμένη Αριστερά (BSP) και το λαϊκιστικό «Υπάρχει τέτοιος λαός» (ΙΤΝ).
Αλλά και πάλι δεν έφταναν οι ψήφοι για να εξασφαλιστεί η Δεδηλωμένη, η οποία επιτεύχθηκε σε δεύτερη ψηφοφορία, με το κενό να καλύπτεται από ένα μικρό μειονοτικό εθνικιστικό τουρκικό κόμμα, το «Δημοκρατία, Δικαιώματα και Ελευθερίες» που ψήφισε χωρίς να αποτελεί μέρος της κυβερνητικής συμμαχίας.
Εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι πρόκειται για μια κυβέρνηση που δεν μπορεί να πάει μακριά. Είναι σχεδόν αδύνατον να φανταστεί κανείς πως θα ολοκληρώσει την τετραετία.
Ρουμανία: Θεσμικό χάος λόγω έξωθεν επιρροής
Για να μην μιλήσουμε και για την Ρουμανία, όπου στις 10 Φεβρουαρίου 2025, ο κεντρώος Πρόεδρος Γιοχάνις παραιτήθηκε, καθώς σκληροπυρηνικά δεξιά αντιπολιτευόμενα κόμματα σχεδίαζαν να τον αποπέμψουν.
Είχε προηγηθεί η νίκη, στις 24 Νοεμβρίου 2024 (στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών) του εντελώς άγνωστου μέχρι τότε ακροδεξιού και φιλορώσου Καλίν Γκεοργκέσκου, αλλά και οι καταγγελίες για ανάμιξη της Μόσχας στις εκλογές. Έτσι οι εκλογές ακυρώθηκαν από το Συνταγματικό Δικαστήριο, που διατήρησε στην θέση του τον απερχόμενο Πρόεδρο έως ότου διεξαχθεί νέα εκλογική διαδικασία, στις 4 και 18 Μαΐου 2025.
Αλλά τον περασμένο Ιανουάριο, τρία ακροδεξιά αντιπολιτευόμενα κόμματα, που ελέγχουν περίπου το 35% των κοινοβουλευτικών εδρών, οργάνωναν συνεχώς διαδηλώσεις και τελικά κατέθεσαν πρόταση για αποπομπή του Γιοχάνις – με αποτέλεσμα την παραίτησή του. Προσωρινός Πρόεδρος, με περιορισμένες εξουσίες μέχρι τις προεδρικές εκλογές, ανέλαβε ο πρόεδρος της Γερουσίας Ιλίε Μπολόγιαν, επικεφαλής του Φιλελεύθερου Κόμματος που είναι μέλος του κυβερνητικού συνασπισμού.
Είναι, λοιπόν, ξεκάθαρο ότι η κολοβή αλεπού τις θέλει όλες κολοβές. Και κάποιοι καταρτίζουν ανάλογα σχέδια και για την Ελλάδα. Κάποιοι που δεν θέλουν να βλέπουν την πατρίδα μας να πηγαίνει μπροστά με κυβερνητική σταθερότητα.
Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης το έθεσε ξεκάθαρα στην ομιλία του κατά την συζήτηση της Πρότασης Δυσπιστίας που κατέθεσαν ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Αριστερά και Πλεύση Ελευθερίας:
«Αυτή, λοιπόν, η ενδιαφέρουσα συμπόρευση με σκοπό, αναρωτιέμαι… Έναν σκοπό έχετε, έτσι δεν είναι; Να φύγει αυτή η κυβέρνηση, να φύγει ο Πρωθυπουργός. Αυτό θέλετε, έτσι δεν είναι; Ναι. Και να έρθει ποιος; Αυτό είναι το ερώτημα. Και με τι πρόγραμμα και με τι απόψεις για την εξωτερική πολιτική, για την οικονομία, για την παιδεία, για την υγεία;».
Προφανώς, οι κολοβές αλεπούδες θέλουν να φύγουν κυβέρνηση και πρωθυπουργός και να έλθει το χάος. Αυτό είναι το «όραμά» τους για τη χώρα…
