Θα περάσουμε ένα ακόμη τριήμερο με την ελαφρότητα της «βασιλειάδας». Σε άλλες χώρες θα κυριαρχούσε το lifestyle, ποιοι επίσημοι ήρθαν, τι φορούσαν οι γαλαζοαίματες, και τέτοια ανάλαφρα. Εδώ θα κυριαρχήσει το ποιοι βουλευτές της ΝΔ παρέστησαν, τα υποτιθέμενα σημαινόμενα της παρουσίας τους, και φυσικά τα υποτιθέμενα μηνύματα στον Μητσοτάκη. Και από την Τρίτη στα εντελώς δικά μας:
Ήτοι στη γνωμοδότηση Ντογιάκου, εντεταλμένη από τον Μητσοτάκη που προεικάζει… κατάλυση της δημοκρατίας. Και μετά τα διαχρονικά και σοβαρά, δηλαδή το εξής ένα: Η ακρίβεια, η οποία θα απορροφήσει τις αυξήσεις στις συντάξεις και στο βασικό μισθό, γεγονός που δεν καθιστά σίγουρη την «εκταμίευση» περαιτέρω ποσοστών για την κυβέρνηση.
Πλέον, ο χρόνος των εκλογών είναι εγγύς, και η στρατηγική των συνεργασιών για την ανάδειξη κυβέρνησης παύουν να είναι το αγαπημένο σεναριολογικό παιγνίδι των Μίντια (δεύτερο αγαπημένο μετά την ημερομηνία των εκλογών) και γίνεται πολιτικό σταυρόλεξο.
Η προοπτική της ΝΔ με βάση τις δημοσκοπήσεις είναι η καλύτερη, αλλά όχι η κάλλιστη. Η πρωτοπορία της ΝΔ θεωρείται δεδομένη, ωστόσο το εύρος της δεν προσδιορίζεται, καθώς εντοπίζονται γκρίζες ζώνες. Αυτές κυρίως ανιχνεύονται στις νέες γενιές, και με διττό πρόβλημα επακριβούς εντοπισμού: Αφενός οι νέοι είναι δυσπρόσιτοι στους δημοσκόπους, αφετέρου, παρότι ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να προέχει στις προτιμήσεις τους, είναι απροσδιόριστο τι ποσοστό εξ αυτών θα προσέλθει στην κάλπη (αυτή είναι και η αγωνία του ΣΥΡΙΖΑ, και γι’ αυτό άρχισε τα προεκλογικά βιντεάκια απευθυνόμενος πρώτα στους νέους, προκειμένου να τους πείσει να προσέλθουν στην κάλπη).
Η σύνθεση κυβέρνησης μετεκλογικά δεν θα είναι εύκολη και αυτονόητη υπόθεση. Θεωρείται δεδομένο ότι θα οδεύσουμε σε δεύτερες εκλογές από τις οποίες πάλι δεν είναι σίγουρο ότι το πολιτικό σύστημα θα αναφωνήσει «Habemus Papam». Η ΝΔ έχει ίσως φτάσει σε σημείο κορεσμού όσον αφορά τις εισροές. Η υπόθεση Πάτση και οι υποκλοπές (που πέραν αυτής του Ανδρουλάκη, δεν γνωρίζουμε ποιος τις έκανε - αν η κυβέρνηση ή ιδιώτης), και η ακρίβεια που προείπαμε, δυσχεραίνουν την ανοδική της πορεία.
Ο Ανδρουλάκης με τρόπο - μη κατανοητό για μας -φρόντισε να αποκόψει κάθε προοπτική με τον εκβιαστικό μικρομεγαλισμό του (Μητσοτάκης και Τσίπρας δεν θα δουν από μας πρωθυπουργία ), και τον οποίο ήταν δεδομένο ότι δεν θα δέχονταν οι δύο αρχηγοί.
Στην πρώτη του αυτή δήλωση ίσως παρασύρθηκε από τη φουσκοδεντριά των πρώτων δημοσκοπήσεων, που πάντα ανεβαίνουν σε κάθε αλλαγή αρχηγού κόμματος, καθώς οι ελπίδες των οπαδών αναπτερώνονται. Πάντως είναι δεσμευτική πλέον για τον ίδιο, και αν υπαναχωρήσει θα εξαλείψει κάθε ίχνος αξιοπιστίας. Πέραν αυτού, και με τις επαμφοτερίζουσες θέσεις που εξέφρασε κατά καιρούς, αλλά κυρίως με το συντριπτικό πλήγμα που εδέχθη το κόμμα από την υπόθεση Καϊλή ( και τη δική του διαχείριση σε αυτό), το ΠΑΣΟΚ έκαψε τα φτερά του. Θέλει κόπο και τρόπο να ξαναπάρει την ανιούσα.
Επιπροσθέτως δεν έχει απαντήσει πειστικά πως θα διαχειριστεί τη «ισχυρή εντολή» που ζητά από τους πολίτες, την ίδια στιγμή που ζητά να συγκροτηθεί κυβέρνηση από την πρώτη Κυριακή - ναι, είναι άχαρο να πέφτει το βάρος των ερωτήσεων στο ΠΑΣΟΚ για την μετεκλογική του συμπεριφορά και όχι στους άλλους δύο. Θυμώνουν κιόλας οι του ΠΑΣΟΚ όταν η δημοσιογραφική πένα θέτει το ερωτηματικό. Αλλά η δύστηνος «μοίρα» έφερε το κόμμα να βρίσκεται στην πιο ευάλωτη θέση.
Οι άλλοι έχουν ξεκαθαρίσει τη στάση τους και οι ψηφοφόροι τους γνωρίζουν πως θα αξιοποιηθεί η ψήφος τους. Ο Μητσοτάκης θα καταθέσει την εντολή για να πάμε σε δεύτερες εκλογές, και ο Τσίπρας δεν θα σχηματίσει κυβέρνηση ηττημένων. Το ΠΑΣΟΚ μοιάζει ολίγον σαν να ζητάει... λευκή ψήφο (κατά το λευκή επιταγή).
Εφόσον ο Μητσοτάκης πάει σε δεύτερες εκλογές η πόλωση θα αυξηθεί, θα …πέφτουν κεφάλια, και το ΠΑΣΟΚ θα συμπιεστεί περαιτέρω. Γιατί ο μέσος πολίτης έχει τη γνώση ότι η χώρα δεν μπορεί να σέρνεται σε εκλογές επειδή οι κομματικοί εγωισμοί και οι ιδεοληψίες εμποδίζουν τον σχηματισμό κυβέρνησης. Πολύ περισσότερο αν χρειαστούν και…τρίτες εκλογές...
Δυσχερής θα είναι και η θέση του ΣΥΡΙΖΑ εάν δεν βγει πρώτο κόμμα. Ο Αλέξης θα έχει ηττηθεί για μια ακόμη φορά, την τέταρτη, από αυτόν που… τον είχε για πρωινό. Η αρχηγία του βεβαίως στον ΣΥΡΙΖΑ είναι αδιαμφισβήτητη, αλλά θα είναι ένας πολλαπλώς ηττηθείς αρχηγός, που πλέον δεν θα αναρριπίζει μελλοντικές ελπίδες. Παράλληλα η Κουμουνδούρου αποκλείει τον «μεγάλο συνασπισμό», αλλά δεν νιώθει σίγουρη για τον μέλλον της εάν υποστεί μία ακόμη ήττα, γιατί ως γνωστόν το μέλλον των κατά συρροή ηττημένων είναι προδιαγραμμένο.
Θα απογοητεύσουμε αλλά συμπέρασμα δεν έχει. Όλα θα εξαρτηθούν από την ψήφο του λαού, και το πόσο ώριμα θα ανταποκριθεί στην παγίδα της απλής αναλογικής που έστησε ο Τσίπρας, στα δίχτυα της οποίας πιάστηκε και ο ίδιος.
