Του Γιάννη Σιδέρη
Ουδείς μπορεί να κατηγορήσει τον Πρωθυπουργό και το κόμμα του για έλλειψη ευλυγισίας, σε σημείο να είναι δυσδιάκριτο αν υπάρχει πολιτική σπονδυλική στήλη! Χθες ο κ. Τσίπρας κατά τις εργασίες της άτυπης Συνόδου στο Σάλτσμπουργκ, ζήτησε τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού μηχανισμού πολιτικής προστασίας με δικό του εξοπλισμό και στελέχωση.
Είναι μια λογική έκκληση, αλλά ώσπου να πεις «μπράβο», σου έρχεται η αποκαλυπτική δήλωση του ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ Νίκου Ανδρουλάκη, η οποία σε προσγειώνει στο «κόσμο ΣΥΡΙΖΑ». Σύμφωνα με τον ευρωβουλευτή, το αίτημα Τσίπρα είναι απλώς η επίσημη θέση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, την οποία οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ είχαν… αρνηθεί να υπερψηφίσουν!
Παράλληλα ο κ. Ανδρουλάκης υπενθυμίζει στον πρωθυπουργό ότι μόλις πριν από δύο μήνες το Συμβούλιο στο οποίο συμμετέχουν οι Υπουργοί του, αποφάσισε ότι τα έξοδα ενεργοποίησης του μηχανισμού θα καλύπτονται σε μεγάλο βαθμό από τις χώρες που ζητούν βοήθεια, προβλέποντας επί πλέον τιμωρητικά μέτρα σε περίπτωση συχνής χρήσης!!
Κατά τα άλλα στην Προπαρασκευαστική Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος (PES), δήλωσε με το διαρκές στυλ εκπροσώπου ΜΚΟ (και με το βλέμμα στο εσωτερικό πάντα) ότι χρειαζόμαστε διπλό μέτωπο ενάντια στην Ακροδεξιά, τον ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία αλλά και το νεοφιλελευθερισμό και τη λιτότητα που τους τροφοδοτεί, και για το λόγο αυτό πρέπει να συγκροτήσουμε την ευρύτερη δυνατή προοδευτική συμμαχία στην Ευρώπη, ανάμεσα στην Αριστερά, την Οικολογία και την Σοσιαλδημοκρατία (τ' ακούς Φώφη;).
Δεν έμεινε φυσικά μόνο στη Φώφη, αλλά θυμήθηκε και τον Κυριάκο: «Πρόβλημα» όπως είπε «δεν είναι μόνο η άνοδος της Ακροδεξιάς αλλά και η ενσωμάτωση βασικών στοιχείων της Ακροδεξιάς ατζέντας, ιδιαίτερα για το μεταναστευτικό και την ασφάλεια, στην πολιτική ατζέντα παραδοσιακών συντηρητικών δυνάμεων. Το βλέπουμε σε πολλές χώρες, στην Ελλάδα ιδιαίτερα αυτή η ενσωμάτωση είναι πλήρης»,
Αν εξαιρέσει κανείς την καραμέλα του νεοφιλελευθερισμού, που πάει με όλα και από την πολλή χρήση έχει κάνει τα κυβερνητικά να ηχούν ως κύμβαλα αλαλάζοντα, το ζέον ζήτημα της Ευρώπης είναι το Μεταναστευτικό. Αυτό ξυπνάει φαντάσματα, τα οποία ξορκίζουν και εθισμένος στην ηχηρή «οραματικότητα» Τσίπρας, αλλά και η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, η ευρωπαϊκή αριστερά και οι εναλλακτικοί αλληλέγγυοι της Ευρώπης.
Όμως δεν έφταιγε ο καταραμένος νεοφιλελευθερισμός στη Γερμανία όπου σαρώνει η ακροδεξιά AfD, και ειδικά στην Ανατολική Γερμανία γιατί οι πολίτες, καλώς ή κακώς, θεωρούν ότι στερούνται χρηματοδοτικών κοινωνικών προγραμμάτων επειδή τα κονδύλια ρέουν προς τους μετανάστες. Δεν έφταιγε στην Σουηδία με το πανίσχυρο κοινωνικό κράτος και ρυθμό ανάπτυξης πάνω από 3%. Δεν έφταιγε στην Πολωνία που είναι ο παράδεισος της επιχειρηματικής καινοτομίας, και όπου ντόπιες και ξένες εταιρίες ανθίζουν, και έχει ρυθμό ανάπτυξης πάνω από 4% , από τη δεκαετία του 90. Δεν έφταιγε επίσης στην ασθενή οικονομικά Ιταλία.
Δυστυχώς - και λέω «δυστυχώς» γιατί δεν είναι πιο ανθρωπιστές μόνο όσοι παπαγαλίζουν με αδολεσχία και ελαφρότητα συνθήματα υπέρ μεταναστών - το πρόβλημα είναι το μεταναστευτικό. Και όλοι οι αυτοπροσδιοριζόμενοι ως «προοδευτικοί» να συνασπισθούν κατά πως προτείνει κ. Τσίπρας, οι λαοί απλώς θα τους προσπεράσουν και θα πάνε στην ακροδεξιά.
Ο Μακρόν που κάτι κατάλαβε, δήλωσε χθες ότι στο θέμα της μετανάστευσης «έχουμε ανάγκη αποτελεσμάτων επειδή οι συμπολίτες μας έχουν ανάγκη να είναι προστατευμένοι». Μπορεί να είναι άδικο ότι συνδέεται το θέμα της προστασίας των Γάλλων πολιτών με τη μετανάστευση, αλλά εξίσου πραγματικό είναι ότι τα αιματηρά τζιχαντιστικά εγκλήματα έγιναν από ανθρώπους αλλοεθνείς ή αλλόπιστους.
Το πρόβλημα είναι ότι η κοινωνία νιώθει το φόβο του μέλλοντος, και αυτός δεν αναιρείται με πομφόλυγες και ανθρωπιστικές ιερεμιάδες. Είναι χαρακτηριστική η προλόγηση του διευθυντή της Λιμπερασιόν στο βιβλίο του Ζαν Μπερνμπόμπ (δημοσιογράφος και επικεφαλής βιβλιοκριτικής της Μοντ) με τίτλο «Ποιοι είναι οι εχθροί μας». Το βιβλίο αποδομεί μια ορισμένη αριστερή άποψη ότι ο τζιχαντισμός είναι η δίκαιη εκδήλωση της οργής για τα αμαρτήματα της Δύσης, και εξηγεί την αντιδραστική και κτηνώδη φύση της εν λόγω ιδεολογίας και φονικής πρακτικής, οι βάσεις της οποίας δεν είναι μόνο θρησκευτικές.
Οπότε όσα και να λέει για το θεαθήναι ο κ. Τσίπρας, όσα μπλοκ «προοδευτικών» δυνάμεων και να γίνουν, ο κόσμος θα τους υπερκεράσει και θα πάει δεξιά, εφόσον δεν λάβουν μέτρα.
Φωτογραφία: APImages
