Στη Θράκη καθρεφτίζονται οι επικίνδυνες ταυτίσεις του Αλέξη Τσίπρα και του Νίκου Ανδρουλάκη. Μπορεί οι προβολείς να είναι στραμμένοι στον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, στην ευαίσθητη όμως για τα εθνικά δίκαια και συμφέροντα, περιοχή αντανακλάται ο αριβισμός και του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Η σαγήνη της ημισελήνου η οποία φαίνεται ότι έχει καθορίσει το ανθελληνικό ξεστράτισμα του κ. Τσίπρα, δεν έχει υποχωρήσει.
Ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ όμως στην τελευταία σκηνή της παράστασης που σήκωσε η κομματική σκηνοθεσία στο Μέγαρο Μαξίμου με τον υπηρεσιακό πρωθυπουργό, πρόδωσε την στόχευση του. Αποκάλυψε εν πολλοίς το σχέδιο που απεργάζονται οι εμπνευστές της ανερμάτιστης στρατηγικής με τη μουσουλμανική μειονότητα και τα ντιλαρίσματα με το τουρκικό προξενείο ως διέξοδο από τη γωνία του προεκλογικού ρινγκ στην οποία είναι στριμωγμένοι. «Θα σταθούμε απέναντι, όρθιοι ώστε να μην περάσει ο φόβος σε κάθε κοινωνική ομάδα, σε κάθε σπίτι, σε κάθε πολίτη».
Ο κ. Τσίπρας αναγομώνει την καμπάνια του φόβου με την οποία πορεύτηκε στην προηγούμενη προεκλογική περίοδο και η οποία καταδικάστηκε με την λαϊκή ετυμηγορία της 21ης Μαΐου. Εξ’ού και η πολιτική διαπλάτυνση του έωλου κατηγορητηρίου εναντίον της Νέας Δημοκρατίας, που κατά τον κ. Τσίπρα είναι ένας ωμός εκβιασμός που δεν περιορίζεται στη μειονότητα αλλά δήθεν αποτελεί το μοντέλο που θα εφαρμόσει η επόμενη κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Μια γραμμή άμυνας διάτρητη αφού ο κ. Τσίπρας παριστάνει τον τιμητή. Αλλά εδραιώνεται στο εδώλιο του κατηγορούμενου καθώς ενοχοποιείται από ένα μπαράζ ασύλληπτων καταγγελιών από πρώην συνεργάτες του κατά τις οποίες Φερχάτ Ογζκιούρ και ο Χουσεΐν Ζεϊμπέκ είναι μονάχα η θρυαλλίδα σε μια συνθήκη πολιτικής σαπίλας κατά την οποία από το 2014, η σύνθεση των ψηφοδελτίων του ΣΥΡΙΖΑ στη Θράκη καθοριζόταν καθ’ολοκληρίαν και κατά αποκλειστικότητα από τους φετφάδες που εξέδιξε το τουρκικό προξενείο.
Ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίστηκε λαλίστατος στο λανσάρισμα του νέου αφηγήματος του φόβου, αλλά άφωνος στα αμείλικτα ερωτήματα που συνοδεύουν τις κομματικές πρακτικές στη Θράκη. Δεν έχει διαψεύσει ότι πριν από τις εκλογές, είχε λάβει ενημέρωση, με υλικό που τεκμηριώνει την κατηγορία ότι οι υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ στηρίζονται ευθέως από το τουρκικό προξενείο. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει τολμήσει να αμφισβητήσει τα μηνύματα και τις καταγγελίες που μαρτυρούν ευθεία παρέμβαση του τουρκικού προξενείου στις εσωτερικές υποθέσεις της χώρας.
Ο κ. Τσίπρας επιμένει στη μείζονα παράλειψη που επιτρέπει στους δυο υποψήφιους του κόμματος του να μην παίρνουν μια σαφή θέση για το εάν εκπροσωπούν ή την ανύπαρκτη «τουρκική» μειονότητα. Όλα αυτά αντιπροσωπεύουν το ανατριχιαστικό σήμα κατά της Ελληνικής Δημοκρατίας για την αδιάλειπτη εκπομπή του οποίου σύμφωνα με τις κατηγορίες που προσάπτονται ακόμη και από πρώην συντρόφους, ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ εγγυώνται εδώ και χρόνια.
Χέρι - χέρι με τον Αλέξη Τσίπρα πορεύεται και ο Νίκος Ανδρουλάκης. Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ σήκωσε την πράσινη παντιέρα μιλώντας για τυχοδιωκτικές συμπεριφορές που επιτρέπουν τις ξένες παρεμβάσεις. Ο κ. Ανδρουλάκης με την τοποθέτηση του στο Mega επιχείρησε καταφανώς να κάνει μια επίδειξη πολιτικής πυγμής: «Δεν πρέπει να υπάρχει Έλληνας βουλευτής που να αμφισβητεί συνθήκη της Λωζάνης και να μιλά για τουρκική μειονότητα». Παρά την προσθήκη ότι: «Όποτε έχει γίνει σε εμάς υπήρξε ανασκευή» δεν ήταν αρκετή για να αποτρέψει την επίδοση των διαπιστευτηρίων αμνημοσύνης από μέρους του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος απέφυγε να αναφέρει το όνομα του Μπουρχάν Μπαράν.
Επιπλέον ο κ. Ανδρουλάκης λησμόνησε ότι για την ανθελληνική παραφωνία του Μπουρχάν Μπαράν είχε απλώς αξιοποιηθεί για να φιλοτεχνηθεί το προεδρικό προφίλ. Η ιστορία κατέγραψε ότι σε πρώτο χρόνο είχε ξεπεραστεί με κάποιες διαρροές περί της προεδρικής δυσαρέσκειας που θα οδηγούσαν στη διαγραφή του τότε βουλευτή Ξάνθης του ΠΑΣΟΚ. Δεν είχε όμως και την ανάλογη κλιμάκωση καθώς η προεδρική δυσφορία είχε περιοριστεί σε μια δημόσια αλλά γενικόλογη αιχμή πως «δεν χωράει στα ψηφοδέλτια του κόμματος όποιος δεν σέβεται τη συνθήκη της Λωζάνης».
Ο κ. Μπαράν είχε απαρνηθεί τα φιλοτουρκικά κηρύγματα, απέσυρε τις αναρτήσεις για τουρκική μειονότητα, που του εξασφάλισαν μια θέση στα πράσινα ψηφοδέλτια χωρίς να τρωθεί η αρχηγική πυγμή του Νίκου Ανδρουλάκη. Λύση kazan-kazan δηλαδή.
