Η πανδημία ήρθε να αναδείξει πολλά κενά και να οδηγήσει σε αναθεώρηση απόψεων και θέσεων σε παγκόσμιο επίπεδο. Στην Ελλάδα πέραν των τραγικών συνεπειών της ανέδειξε στο πολιτικό πεδίο, πέραν του κενού στο χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κάτι ακόμη: Την αδυναμία να κυβερνηθεί μια χώρα από μια κυβέρνηση που θα προκύψει από τη συνεργασία κομμάτων μέσω της απλής αναλογικής. Το θέμα της υποχρεωτικότητας καταρρίπτει τον μύθο της όπως και αυτόν της προοδευτικής κυβέρνησης.
Το ερώτημα προκύπτει από τη χθεσινή συζήτηση και ψηφοφορία στη Βουλή για την υποχρεωτικότητα εμβολιασμού των άνω των 60 συμπολιτών και της επιβολής διοικητικού προστίμου σε όλους όσοι επιλέξουν να παραμείνουν αρνητές, εμμένοντας στην αποχή ως προς την προσπάθεια δημιουργίας τείχους ανοσίας. Δεν είναι η πρώτη φορά, είχε προκύψει και όταν ψηφίστηκε η υποχρεωτικότητα για τους υγειονομικούς.
Ο ΣΥΡΙΖΑ καταψήφισε, και τις δύο φορές, καταγγέλλοντας την κυβέρνηση στην περίπτωση των υγειονομιών ότι με την αναστολή της εργασίας οδηγεί τους αρνητές στην ανέχεια αφού δεν θα λαμβάνουν τον μισθό τους στη δε περίπτωση της ηλικιακής κατηγορίας των άνω των 60 για τιμωρητική και εισπρακτική λογική εξ αιτίας του προστίμου των 100 ευρώ.
Το ΚΙΝΑΛ το έτερο κόμμα, η συμμετοχή του οποίου απαιτείται προκειμένου να δημιουργηθεί η προοδευτική κυβέρνηση μετά από εκλογές με την απλή αναλογική, όπως την οραματίζεται και την περιγράφει ο Αλέξης Τσίπρας, είπε "Ναι" και στις δύο περιπτώσεις. Και όχι μόνο υπερθεμάτισε κατηγορώντας την κυβέρνηση διότι δεν προχώρησε νωρίτερα σε μέτρα για την υποχρεωτικότητα για κατηγορίες εργαζομένων πέραν των υγειονομικών.
Τι θα γινόταν άραγε αν είχαν προηγηθεί ή είχαν γίνει εκλογές εν μέσω πανδημίας και ο ελληνικός λαός είχε αποφασίσει να δώσει τη σκυτάλη της εξουσίας στον Αλέξη Τσίπρα και το ΚΙΝΑΛ. Πώς θα γινόταν άραγε η διαχείριση της πανδημίας και ποια μέτρα τελικά θα ελάμβαναν; Πώς θα λαμβάνονταν οι αποφάσεις πέραν της κοινής γραμμής των δύο κομμάτων αναφορικά με τις προσλήψεις στο σύστημα Υγείας της χώρας;
Και ναι μεν ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να υποστηρίξει πως δεν θα άφηνε να φτάσει η χώρα στο σημείο να απαιτείται υποχρεωτικότητα αλλά και ότι με την…. Πειθώ θα είχε οδηγήσει την πλειοψηφία στα εμβολιαστικά κέντρα, εν τούτοις δεν είναι δύσκολο να διαπιστώσει κανείς πως θα έπρεπε πρώτα να ξεσκαρτάρει τις φωνές στο εσωτερικό του, αφού σε κάθε περίπτωση το φαινόμενο των αρνητών και υπαρκτό θα ήταν και θα επιχειρούσαν ορισμένοι να στήσουν πολιτικές καριέρες με την πανδημική κρίση.
Πώς θα αντιμετώπιζε την ανάγκη μια υποχρεωτικότητας; Με τη λογική της προαιρετικότητας που τώρα θέτει ο Αλέξης Τσίπρας ή με τη λογική του ΚΙΝΑΛ που από την περίοδο της αείμνηστης προέδρου του Φώφης Γεννηματάς έθετε ως επιτακτική την ανάγκη να υπάρξει υποχρεωτικότητα, ψηφίζοντας Ναι για τους υγειονομικούς και καταγγέλλοντας τη σημερινή κυβέρνηση για καθυστερήσεις.
Ποιος θα έπαιρνε την απόφαση και ποιος το ρίσκο; Και το πολιτικό και το υγειονομικό. Που θα συμφωνούσαν και που θα διαφωνούσαν. Ορισμένοι θα σπεύσουν να υποστηρίξουν πως αν ήταν κυβέρνηση ο Τσίπρας η υποχρεωτικότητα θα είχε εφαρμοστεί σε όλους και η θέση του Γρηγόρη Γεροτζιάφα, μέλους του think tank του επικεφαλής της Κουμουνδούρου όπως κατεγράφη σε άρθρο του στο Ieidiseis θα ήταν κυρίαρχη και όχι αποσυνάγωγη όπως κατέληξε κατά τη συζήτηση στη Βουλή.
Υπενθυμίζεται πως ο Γρ. Γεροτζιάφας τοποθετήθηκε δύο φορές. Μια με ανάρτηση στην οποία κατήγγειλε το πρόστιμο των 100 ευρώ και μια με άρθρο του, μακροσκελές στο οποίο υπερθεμάτιζε υπέρ της υποχρεωτικότητας καθολικής, χωρίς εξαιρέσεις με ποινές όπως για παράδειγμα να μην μπορούν να εκδίδουν οι ανεμβολίαστοι φορολογική ενημερότητα, να μην μπορούν να έχουν δοσοληψίες με το δημόσιο και άλλα.
Όμως μπορεί και να κυριαρχούσε ο σημερινός Τσίπρας που στη λογική Πολάκη καταγγέλλει την κυβέρνηση επιλέγοντας την αντιπολίτευσης με τους νεκρούς και το όχι σε όλα. Τότε η… προοδευτική κυβέρνηση απλά δεν θα ήταν κυβέρνηση. Και η χώρα στον αυτόματο πιλότο θα οδηγούνταν προς την ανοσία της… αγέλης με τα δύο από τα τρία τουλάχιστον κόμματα που απαιτούνται για την προοδευτική κυβέρνηση να σκιαμαχούν και το τρίτο του Γιάνη Βαρουφάκη να καταγγέλλει τα συμφέροντα…
Ειπώθηκε εν μέσω πανδημίας πως «είχαμε Άγιο» ως προς την ηγεσία που βρέθηκε στη χώρα στη συγκεκριμένη κρίση. ΟΙ παλινωδίες της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχουν προκαλέσει αρκετές φορές αυτή την επίκληση. Αν πάλι υπήρχε η λεγόμενη προοδευτική κυβέρνηση είναι άγνωστο τι θα συνέβαινε. Σίγουρα δεν θα λαμβάνονταν αποφάσεις.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέλαβε το πολιτικό κόστος. Το αποσαφήνισε λέγοντας πως προτιμά να είναι πρόσκαιρα αυστηρός αλλά υγειονομικά σωστός. Το έπραξε και με την περίπτωση των υγειονομικών, ενδέχεται να αναγκαστεί να το επαναλάβει αν απαιτηθεί στο πλαίσιο της διαχείρισης της κρίσης της δημόσιας υγείας. Μπορεί και τις αποφάσεις να λαμβάνει και το κόστος να αναλαμβάνει. Και σε περιόδους κρίσεων αυτό είναι πρώτιστο. Εκτός αν προτιμούν κάποιοι να περιμένουν να συνεδριάσουν τα όργανα της Κουμουνδούρου και να τοποθετηθεί ο Παύλος Πολάκης...
