Του Γιάννη Σιδέρη
Το Ποτάμι εμφανίστηκε τη στιγμή που το πολιτικό σκηνικό ήταν θολό από τον κουρνιαχτό της χρεοκοπίας. Είχε την αύρα που του προσέδιδε η τηλεοπτική λάμψη του αρχηγού του. Το ΠΑΣΟΚ απαξιωμένο από τον δικό του (πολλαπλώς καλομαθημένο για δεκαετίες) κόσμο. Η ΝΔ με έλλειμμα αξιοπιστίας αφού τα αντιμνημονιακά Ζάππεια μετατράπηκαν σε μνημονιακή διακυβέρνηση (με εργατικότητα και αρκετή επιτυχία πάντως).Ο ΣΥΡΙΖΑ πομπός και ενισχυτής του κοινωνικού μίσους, και αστείων υποσχέσεων.
Το Ποτάμι φάνταζε όαση ορθολογισμού, κατασβεστήρας μίσους και φορέας μετριοπάθειας και προγραμματικής σοβαρότητας. Πλαισιώθηκε από αξιόλογους ανθρώπους ενώ προσήλκυσε εκλογικώς ένα νουνεχές τμήμα του πληθυσμού, που ανταποκρινόταν στο σύνθημα του αρχηγού να τα αλλάξουμε όλα χωρίς να γκρεμίσουμε τη χώρα.
Φευ τα συνθήματα δεν αρκούν όταν η θεωρητική γνώση είναι αδύνατη, η θεωρητική επεξεργασία ελλιπής, και η προσωπική έπαρση εμφανής.
Το απαράσκευο του νέου κόμματος φάνηκε με την πρώτη εμφάνιση του αρχηγού. Αντί να εκδοθεί μια διακήρυξη η οποία θα αποτύπωνε το ιδεολογικό στίγμα του νέου κόμματος, που θα αποτελούσε πολιτικό προσκλητήριο (δεν λέμε… «εγερτήριο σάλπισμα», δεν ταιριάζει το Ποτάμι), ο αρχηγός Σταύρος απέφυγε τέτοιες «παλαιοκομματικές» πρακτικές και το ανακοίνωσε με συνέντευξη Τύπου. Εκεί μάθαμε ότι το Ποτάμι «παίρνει ιδέες και από την Αριστερά και από την Δεξιά». Τις δικές του δεν μάθαμε!
Παράλληλα η θηριώδης προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ τον έφερνε εντεταλμένο του Μπόμπολα για να χτυπήσει το κόμμα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, έστω και αν οι εφημερίδες των Μπόμπολα και Λαμπράκη τον κατακρεουργούσαν με ειρωνικά σχόλια. Οι τηλεοράσεις του στάθηκαν πιο φιλικές, λίγο από συναδελφική αλληλεγγύη και περισσότερο από τη φύση τους καθώς ψάχνουν γνωστά πρόσωπα σε νέους ρόλους χάριν τηλεθέασης.
Ο Θεοδωράκης ποτέ δεν αντεπιτέθηκε στη χυδαία προπαγάνδα του ΣΡΙΖΑ ως εντεταλμένου της διαπλοκής. Ο ίδιος έχει δηλώσει ότι δεν ασχολήθηκε γιατί δεν τα θεωρούσε σοβαρά. Ωστόσο στελέχη του Ποταμιού έδιναν και μια άλλη εξήγηση. Και στις δυο εκλογικές αναμετρήσεις του 2015 περίμενε το τηλέφωνο συνεργασίας από τον Αλέξη. Ο Ιανουάριος το 2015 δεν του έγινε μάθημα τον Σεπτέμβρη, και ο Σεπτέμβρης μάλλον δεν του έχει γίνει ακόμη, για το τι εστί ΣΥΡΙΖΑ. Λίγο καιρό πριν π.χ. θεωρούσε την κυβέρνηση κακή, αλλά την ίδια στιγμή εναντιωνόταν στη διενέργεια εκλογών!
Στο ενδιάμεσο, αντιμετώπισε το κόμμα ως προσωπικό fan club, οι αποφάσεις ήταν μόνο δικές του, τα όργανα αυτά που ο ίδιος πρότεινε, σε ένα καθεστώς προβληματικής εσωκομματικής δημοκρατίας. Για την εισχώρηση στο ΚΙΝΑΛ π.χ. αποφάσισε μόνος του, το δημοσιοποίησε και εκ των υστέρων συγκάλεσε την Μεγάλη Συνέλευση των Αντιπροσώπων (ΜΕΣΥΑ), όπως ονόμασε την Κεντρική Επιτροπή, για να επικυρώσει την απόφασή του (συμβαίνουν αυτά και στα κόμματα της «μεταπολιτικής» που κατηγορούν τα άλλα για αρχηγισμό)!
Καταδέχτηκε να εισχωρήσει στο ΚΙΝΑΛ για να διασώσει το κόμμα που στέρευε σε καθεστώς άπνοιας - γύρω στο 2% κατά τις δημοκοπήσεις. Αλλά τόσο ο αρχηγός, όσο και το στελεχικό προσωπικό, παντελώς άπειροι από κομματικές λειτουργίες και αρνούμενοι να υποταχθούν σε αυτές, λειτουργούσαν ως κόμμα μέσα στο κόμμα.
Στην αρχή με τον τρόπο ψηφοφορίας αρχηγού και τις αφελείς νεωτεριστικές απαιτήσεις για e - vote (όποιος ήθελε δηλαδή θα ψήφιζε από τον καναπέ του. Θα ήταν η χαρά του ΣΥΡΙΖΑ που θα κινητοποιούσε κόσμο να ψηφίσει και να αλλοιώσει το αποτέλεσμα!) μέχρι την απαίτησή του να μη εκλεγούν αλλά να διοριστούν οι σύνεδροι για το πρόσφατο συνέδριο (του πέρασε!), καθώς και τη απαίτησή του να μην εκλεγούν αλλά να διοριστούν τα κομματικά όργανα (Πάλι του πέρασε. Η Γεννηματά έδωσε θέσεις στους δικούς του σε ποσοστό πολλαπλάσιο αυτού που πήρε στην ψηφοφορία για αρχηγός)! Και ενώ είχε δηλώσει ότι θα παραμείνει ως ενεργός στρατιώτης αν δεν έβγαινε αρχηγός, άρχισε να φέρεται ως συναρχηγός με απόψεις αντίθετες από αυτές της εκλεγμένης αρχηγού και συχνά υπονομευτικές, όπως με την περίφημη συνάντησή του με τον κ. Τσίπρα για το Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής. Τη χρησιμοποίησε ο απομονωμένος Τσίπρας για να δείξει ότι έχει συνομιλητές!
Ο ίδιος ενώ υπήρχαν δημοσιογραφικές εκτιμήσεις ότι προτίθεται να παράσχει χείραν βοηθείας στο ΣΥΡΙΖΑ αν έφευγαν οι ΑΝΕΛ, πέρασαν μέρες μέχρι να το διαψεύσει.
Όσο για τους βουλευτές του, δεν έδειχναν συντεταγμένοι με το νέο κόμμα. Ασχέτως προθέσεων, η εντύπωση που έδιναν ήταν η πρόθεσή τους να προσαρτήσουν το νέο κόμμα, ή εαυτόν, σε άλλα!
Τέλος με μια αριστοκρατική αντίληψη περί των «ιδεών του Ποταμιού (τις οποίες δεν γνωρίζουμε, παρά μόνο ως σπαράγματα) νόμιζε ότι «θα πάρει το μαγαζί», όπως είπε και ο Ψαριανός. Δηλαδή ένας άκαπνος περί την εφηρμοσμένη πολιτική, θα έπαιρνε ένα κόμμα του οποίου το 90% των ψηφοφόρων ήταν πιστό ΠΑΣΟΚ (και παρέμεινε προσηλωμένο στο κόμμα του κατά τα άχαρα χρόνια που σάρωνε το τσουνάμι του ΣΥΡΙΖΑ), με μια ηγεσία που έχει δίπλα της παλιές μπαρουτοκαπνισμένες καραβάνες και μια Κοινοβουλευτική Ομάδα με επιφανή στελέχη δοκιμασμένα επί τετραετίες!
Ο κ. Θεοδωράκης ανακοίνωσε συνέδριο για τον Οκτώβριο, λέγοντας πως εκεί θα αποφασιστεί η ηγεσία του Ποταμιού και οι σύμμαχοί του. Είθε να κάνει μια νέα αρχή. Αλλά όπως είπε ο αρχαίος ημών φιλόσοφος, δεν μπαίνεις δυο φορές στο ίδιο ποτάμι (Ποταμώ ουκ έστιν εμβήναι δις τω αυτώ)...
