Χθες αναφερθήκαμε στο ρεπορτάζ της Αυγής για υποτιθέμενες διεργασίες στο εσωτερικό της ΝΔ, σύμφωνα με το οποίο «Η ιδέα είναι να αποκτήσει η ΝΔ την πρώτη γυναίκα πρόεδρό της και η χώρα την πρώτη γυναίκα πρωθυπουργό. Την Ελληνίδα Θάτσερ χωρίς όμως τη μικροαστική καταγωγή της Θάτσερ, αλλά προερχόμενη από ισχυρή επιχειρηματική οικογένεια». Παρότι ήταν ευκρινέστατο το πρόσωπο της… Ελληνίδας Θάτσερ, δεν θελήσαμε να το αποκρυσταλλώσουμε από δεοντολογία, αφού η εφημερίδα δεν το ανέφερε.
Όμως την αυτοσυγκράτηση της Αυγής δεν επέδειξε εφημερίδα του δεξιού χώρου, που αποτελεί αιχμή στο βέλος της αντιμητσοτακικής φαρέτρας, και η οποία υποτίθεται ότι συγκεντρώνει την προτίμηση της «καραμανλικής» πτέρυγας. Το πιθανότερο είναι ουδείς να της έχει αναθέσει τέτοια εκπροσώπηση και η ίδια να έχει «αυτοστεφθεί», συγκεντρώνοντας ως αναγνωστικό κοινό και fun club όσους δεν γουστάρουν τον Μητσοτάκη - γιατί ως «ξενομερίτης» (που δεν είναι) τους… πήρε, λέει, το κόμμα.
Παρενθετικά να πούμε ότι κάποιος που είναι «απέξω» όπως ο γράφων, δεν κατανοεί τι σημαίνει ο όρος «καραμανλικοί» στη ΝΔ. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής υπήρξε μέγιστος πολιτικός -και για τη Δεξιά «εθνάρχης»- αλλά ήταν πολιτικός της αποτελεσματικής δράσης, του έργου. Δεν εντρύφησε σε κάποιες θεωρητικές επεξεργασίες, δεν άφησε ιδεολογικές αναζητήσεις, δεν συνέβαλε στα ιδεολογικά ρεύματα του καιρού του (όπως ο Αντρέας ας πούμε, με τις ιδεολογικές αρχές που προσέδωσε στο ΠΑΣΟΚ και με τα βιβλία του. Πρόχειρο παράδειγμα ο «Πατερναλιστικός Καπιταλισμός»). Οπότε τι σημαίνει «καραμανλικοί» στη ΝΔ, πέραν του ότι κάποιοι εγκιβωτίζουν την ιστορία του προκειμένου να διατηρήσουν θύλακες προβολής και εξουσίας στο κόμμα;
Και άλλωστε η θεωρία του «Ριζοσπαστικού Φιλελευθερισμού» με την οποία ο Καραμανλής έντυσε ιδεολογικά το κόμμα του, έμεινε περισσότερο ως ταμπέλα, χωρίς περαιτέρω επεξεργασία. Παρέμεινε θα λέγαμε μη κατανοητή, σε σημείο που ο αείμνηστος Μιλτιάδης Εβερτ, όταν ρωτήθηκε ως πρόεδρος της ΝΔ, τι σημαίνει ο όρος, απάντησε (σε απόδοση από μνήμης): «Είμαστε φιλελεύθεροι και βάλαμε και το «ριζοσπαστικός» γιατί είναι της μόδας» (τότε).
Η προαναφερθείσα δεξιά εφημερίδα με μια φωτογραφία -σχεδόν αφίσα - της Όλγας Κεφαλογιάννη που κατείχε πάνω από το 80% του πρωτοσέλιδου, διερωτάτο: «Μόνο η Ολγα έχει κότσια;». Αναφερόταν στη θέση της για τις υποκλοπές.
Δεν εντρυφούμε στα εσωτερικά της ΝΔ, άρα δεν ξέρουμε τι απήχηση έχουν αυτά, αν και δεν νομίζουμε ότι έχουν. Το πρόβλημα δεν είναι η ΝΔ ως κόμμα (δεν αφορά τον υποφαινόμενο) αλλά τη χώρα. Αναδεικνύεται μια διαρκής συστράτευση στο ίδιο μέτωπο των αυτόκλητων «καραμανλικών» με τον ΣΥΡΙΖΑ. Η σύμπνοια έλαβε σάρκαν και οστά από την αρχαϊκή μνημονιακή περίοδο. Εκφράστηκε επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με αιχμιακά πρόσωπα τον πρώην ΠτΔ Π. Παυλόπουλο, τον λεγόμενο και «Ρασπούτιν» Δ. Παπαγγελόπουλο, και την ενσωμάτωση «καραμανλικών» βουλευτών των ΑΝΕΛ στην Κοινοβουλευτική και ευρωβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ.
Με δεδομένες τις μάλλον ελάχιστες φυγόκεντρες δυνάμεις (τις θεωρούμε ελάχιστες γιατί είναι φυσικό οι ΝΔτες να θέλουν το κόμμα τους στην κυβέρνηση, και να μην ακολουθήσουν τις προτροπές… του Αντώναρου), την όποια λύση στο αδιέξοδο της πρώτης Κυριακής θα μπορούσε να δώσει ο Ανδρουλάκης. Και θα ήταν «ευχής έργον» - κατά την ταπεινή μας γνώμη - γιατί σε μια συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, το δεύτερο θα έπαιζε τον ρόλο του κοινωνικού αντίβαρου.
Αλλά ο Ανδρουλάκης είδε κάποιον αέρα στα πανιά του την αρχή και νόμισε ότι θα είναι συνεχώς ούριος. Γι’ αυτό και με επηρμένη αυτοπεποίθηση δήλωσε ότι Μητσοτάκης και Τσίπρας δεν θα δουν πρωθυπουργία από το ΠΑΣΟΚ. Τώρα βέβαια, μετά την χαμηλή πτήση των ποσοστών, επανήλθε στον ορθολογισμό. Προχθές στο Mega δήλωσε: «δυνατό ΠΑΣΟΚ την πρώτη Κυριακή για να μπορέσουμε την επόμενη ημέρα, να ορίσουμε ένα πλαίσιο συνεννόησης βασισμένο στις σοσιαλδημοκρατικές αρχές και αξίες».
Πώς όμως θα ορίσει το «πλαίσιο συνεννόησης», όταν ο Μητσοτάκης και ο Τσίπρας (τυπικά ο δεύτερος, με βάση τις δημοσκοπήσεις) δεν θα παραιτηθούν από τη δυνατότητα πρωθυπουργίας χάριν Ανδρουλάκη; Γι’ αυτό οι δεύτερες εκλογές μοιάζουν μονόδρομος.
