Η κόλαση δεν είναι οι άλλοι, κατά τη γνωστή ρήση του υπαρξιστή φιλοσόφου. Η κόλαση ήταν οι σύντροφοι στη χθεσινή δραματική συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, που φέρνει ίλιγγο στο κόμμα και τροχοδρομεί τη διάσπαση.
Με απόφαση της Κ.Ε. σε μια κολασμένη ατμόσφαιρα, μπλοκάρεται η υποψηφιότητα του Στέφανου Κασσελάκη για την προεδρία. Έτσι κατά την ανακήρυξη των υποψηφιοτήτων στις 24 Οκτωβρίου, ενδεχομένως ο Στέφανος να μην μπορεί να καταθέσει υποψηφιότητα!
Η αιτιολογία δεν ήταν μόνο η ποινικοποίηση του κόμματος και των διαδικασιών του (με το εξώδικο το οποίο απέσυρε), αλλά η επιμονή του να δηλώνει πρόεδρος αφού η Κ.Ε. τον είχε καθαιρέσει (αλλά τον είχε αναδείξει ο λαός του ΣΥΡΙΖΑ).
Τη σχετική τροπολογία που κατέθεσε ο Γιάννης Μουζάλας και τέθηκε σε ψηφοφορία, ψήφισαν 138 μέλη. Από την ψηφοφορία απείχαν μέλη της Κ.Ε. που στηρίζουν την υποψηφιότητα Πολάκη, όπως και ο ίδιος.
Για υψηλή επάρκεια της Κ.Ε. παρότι έγινε προσπάθεια να υπονομευθεί η διαδικασία, έκανε λόγο ο υποψήφιος πρόεδρος Σωκράτης Φάμελλος. Ως μίνιμουμ πράξη αξιοπρέπειας είχε χαρακτηρίσει την ακύρωση της υποψηφιότητας η Όλγα Γεροβασίλη. Για σωτηρία της αξιοπρέπειας της Αριστεράς και του προοδευτικού κόσμου, έκανε λόγο Χρήστος Σπίρτζης.
Ωστόσο, όποιος και να ήταν ο Στέφανος, όσα και να είχε πει ή να είχε κάνει (και τα οποία αρκούντως έχουμε καυτηριάσει εδώ), και παρότι ήταν πρόδηλο ότι δεν είχε καμία συνάφεια με τη συγκεκριμένη ελληνική Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ (με τους Αμερικανούς Liberal ίσως είχε συνάφεια), ήταν πρόεδρος εκλεγμένος από τον λαό του ΣΥΡΙΖΑ με εσωκομματικές εκλογές. Ήταν δηλαδή φωνή λαού.
Τον καθήρεσαν από πρόεδρο αλλά μόνο το συνέδριο (8 ως 10 Νοεμβρίου), που είναι κυρίαρχο όργανο, μπορεί να άρει την υποψηφιότητά του.
Ο ίδιος απάντησε με μια λιτή ανάρτηση, με τη γνωστή ασπρόμαυρη αφίσα στην οποία απεικονίζεται να ατενίζει το μέλλον, αυτή τη φορά σε κόκκινο πλαίσιο, και στην οποία τονίζει: «Είμαι εδώ, η φωνή μας είναι το συνέδριο».
Το πρόβλημα βέβαια για τον Κασσελάκη είναι πως τα μέλη του συνεδρίου δεν θα είναι τα ίδια με το προηγούμενο. Και εδώ εντοπίζεται το λάθος του. Δεν έκανε προσφυγή στη βάση τον Φεβρουάριο, τότε που ακόμη ήλεγχε το κόμμα και είχε χάσει μικρό μέρος της λάμψης του.
Φυσικά, θα συμβεί αυτό που «προέβλεψε» η Κασσελακική βουλευτής Γιώτα Πούλου, η οποία εις ένδειξιν διαμαρτυρίας παραιτήθηκε από μέλος της Κ.Ε. και από άλλα κομματικά όργανα.
Υπενθύμισε τη γνωστή ρήση του Μπρεχτ (που αναφερόταν το σταλινικό καθεστώς), ότι αφού λαός έχει απολέσει την εμπιστοσύνη του στην κυβέρνηση, η κυβέρνηση να διαλύσει τον λαό και να εκλέξει άλλον (εδώ πολύ πιο εύκολα το κομματικό απαράτ μπορεί να εκλέγει ένα άλλο σώμα συνεδρίου).
Η ημέρα ήταν από νωρίς εκρηκτική, με πολεμόχαρες ιαχές. Η… Μπουμπουλίνα του Κασσελάκη Θεοδώρα Τζάκρη, αμφισβήτησε εκείνη την ώρα την έλλειψη απαρτίας της Κ.Ε. άρα και τη νομιμότητά της να αποφασίσει. Ενδεικτικό της κατάστασης είναι ότι η συνεδρίαση ξεκίνησε με 2,5 ώρες καθυστέρηση, μέχρι να εξασφαλιστεί η απαραίτητη απαρτία, καθώς οι αντίπαλοι του Κασσελάκη έφερναν επειγόντως μέλη της Κ.Ε. που απουσίαζαν προκειμένου να νομιμοποιηθεί η συνεδρίαση.
Η ίδια πάντως η Τζάκρη δεν είχε διαπιστευθεί και τυπικά ήταν… απούσα από την Κ.Ε. Οπότε της αφαίρεσαν τον λόγο όταν θέλησε να απευθυνθεί στο σώμα.
Ένα από τα πρωτοπαλίκαρα του Κασσελάκη, ο Θανάσης Οικονόμου, κατήγγειλε γελοία μεθόδευση που επιβεβαιώνει τον όρο νομενκλατούρα που έχει η ετερόκλητη πλειοψηφία. Τη χαρακτήρισε ως διαδικασία που ούτε καν θυμίζει τις σκοτεινές μέρες της χούντας!
Οπαδοί του Στέφανου έξω από την αίθουσα της Κ.Ε. αλλά και στα σόσιαλ μίντια κατήγγειλαν «Πραξικόπημα» και απαιτούσαν «Κάτω η χούντα της Αριστεράς», ενώ έβριζαν ως σεξιστές και ομοφοβικούς τα μέλη της Κ.Ε. Από κοντά κι ο - στα γεράματα αριστερός - Ευάγγελος Αντώναρος, ανήρτησε: «Με τον νόμιμο πρόεδρο Κασσελάκη. Απέναντι στη σταλινική νομενκλατούρα».
Ο ένθερμος φαν του Στέφανου, στιχουργός Μωραΐτη ρωτούσε στο «Χ» πόσοι λείπουν για να γίνει το πραξικόπημα, και πρότεινε να φέρουν και τον Τσίπρα… με την πολυθρόνα!
Ο ΣΥΡΙΖΑ ευτελίζεται βυθιζόμενος. Δεν κατεβαίνει στο επίπεδό του, αυτό που νομίζαμε ότι είχε. Το ξεπερνάει εις βάθος, όπου σε όλα όσα του έχουμε καταλογίσει ως τώρα, προσθέτει και τις σταλινικές του καταβολές.
Ο Κασσελάκης μπορεί να μην ήταν ΣΥΡΙΖΑ (ο ΣΥΡΙΖΑ που ξέρουμε), αλλά το δικαίωμά του να είναι υποψήφιος πρόεδρος δικαιούται να το κρίνει μόνο ο λαός του ΣΥΡΙΖΑ.
