Του Γιάννη Σιδέρη
Εβδομάδα… πυροβασίας για την κυβέρνηση από σήμερα, καθώς προσφυγικό και αξιολόγηση εισέρχονται στην πλέον κρίσιμη φάση τους.
Η Ελλάδα θα παρουσιαστεί έτι αποδυναμωμένη στην σύνοδο κορυφής της Πέμπτης, καθώς αποδυναμωμένη είναι η βασική της σύμμαχος, η γερμανίδα καγκελάριος, που βγήκε λαβωμένη από τις περιφερειακές εκλογές της Κυριακής.
Άλλωστε όποια στάση και να κρατήσει η κα Μέρκελ, η δυναμική των πραγμάτων έχει αποκτήσει την δική της αυτοδύναμη πορεία. Ο έλληνας πρωθυπουργός βγήκε στην προηγούμενη Σύνοδο με τον αέρα του νικητή και του δικαιωμένου και δήλωσε ότι αποκλείστηκαν αυτοί που ήθελαν να αποκλείσουν την Ελλάδα. Την ίδια στιγμή έκλειναν τα σύνορα της χώρας.
Η κατάσταση πλέον εκτραχύνεται. Την Πέμπτη δεν διαφαίνεται καμιά επιθυμητή συμφωνία, ενώ και να υπάρξει κάποια αναφορά που θα καταδικάζει το κλείσιμο των συνόρων, αυτή θα απευθύνεται σε μια εικονική πραγματικότητα. Η ζωή έχει ήδη απαντήσει!
Την κατάσταση στην οποία περιεπλάκη η χώρα απεικονίζει σήμερα η δραματική εικόνα των απελπισμένων προσφύγων, που μέσα από τα δύσβατα συνοριακά μονοπάτια επιχείρησαν την δική τους «Έξοδο» -και κάποιοι το πλήρωσαν με τη ζωή τους- υπό την καθοδήγηση κάποιων αλληλέγγυων, και με τις ελληνικές αρχές θεατές.
Το κράτος δεν υφίσταται πουθενά στους τομείς περίθαλψης και αστυνόμευσης. Ίσως επειδή όπως είπε ο εκπρόσωπος επί του μεταναστευτικού κ. Κυρίτσης «η Ειδομένη δεν είναι κρατική δομή»! Σαφώς δεν είναι «κρατική δομή», αλλά είναι απ΄ όσο ξέρουμε ελληνική επικράτεια.
Απλώς η κυβέρνηση και ο κρατικός μηχανισμός δεν μπορούν να το αντιμετωπίσουν!
Και ήθελαν να γίνουμε και Αργεντινή...
Εκτενής παρένθεση: «Μακάρι να είχαμε γίνει Αργεντινή», είχε πει στη Βουλή ο κ. Τσίπρας. Δεν είχε κατανοήσει ότι δεν μπορούσαμε να γίνουμε ούτε καν αυτό! Αν τώρα το κράτος αδυνατεί να ταΐσει 45.000 πρόσφυγες με ελάχιστες απαιτήσεις, πως θα τάιζε τις εκατοντάδες χιλιάδες ελλήνων που σαφώς θα χρειάζονταν τέτοιου είδους μέριμνα τον πρώτο καιρό, εάν επαληθευόταν η ευχή του νυν πρωθυπουργού;
Είναι τραγικό. Ουδεμία κυβέρνηση είχε σκεφθεί να προγραμματίσει μια τέτοια μέριμνα, για την περίπτωση ξαφνικής πτώχευσης. Ούτε οι κυβερνήσεις Παπανδρέου, Σαμαρά. Η κυβέρνηση Τσίπρα έκανε κάποιες, «φιλολογικής» υφής, συζητήσεις με φίλια κράτη της Λατινικής Αμερικής, αλλά και αυτές παρέμειναν στο πλαίσιο του… θεωρητικού ακτιβισμού, χωρίς περεταίρω οργάνωση. Ίσως εναπόθεταν κάποιες ελπίδες στον στρατό. Εκ των υστέρων κρινόμενη, αποκτά τέτοιο νόημα πλέον η δήλωση Καμμένου, που είχε ξεσηκώσει τότε αντιδράσεις, ότι «ο στρατός διασφαλίζει τη σταθερότητα στο εσωτερικό της χώρας».
Οι μόνοι που είχαν προετοιμαστεί ήταν οι ρεαλιστές ευρωπαίοι, που δια στόματος του προέδρου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ, έκαναν γνωστό πως προετοίμαζαν ανθρωπιστική βοήθεια για τη χώρα μας τις μέρες του δημοψηφίσματος – για τους έλληνες τότε, όχι για τους πρόσφυγες. Αυτοί είχαν καταλάβει τι θα συνέβαινε. Ο έλληνας πρωθυπουργός το κατάλαβε την βραδιά του «όχι», απ΄ ότι δείχνουν οι αφηγήσεις των Βαρουφάκη-Κωνσταντοπούλου. Γι' αυτό και ανέκρουσε πρύμναν!
Αν είχαμε ετοιμαστεί για αυτό, θα μπορούσαμε να ταΐσουμε τους πρόσφυγες...
Χειρότερα τα μελλούμενα
Το δεύτερο γεγονός που προδικάζει τα χειρότερα, είναι η δήλωση του αναπληρωτή υπουργού Άμυνας Δημήτρη Βίτσα στους Financial Times, ότι οι πιο πολλοί πρόσφυγες που έχουν έρθει στην Ελλάδα θα παραμείνουν έως και δύο χρόνια, περιμένοντας την μετεγκατάστασή τους, ενώ κάποιοι θα μείνουν μόνιμα.
Ως υπόθεση εργασίας ας μην θεωρήσουμε ως υπερβολικά αισιόδοξη την πρόβλεψη του κ. υπουργού. Ας υποθέσουμε ότι η Τουρκία θα συνεργαστεί, ας υποθέσουμε ότι τα ευρωπαϊκά κράτη θα κάνουν αποδεκτή την μετεγκατάσταση και ότι αυτή θα κυλήσει ομαλώς. Αυτά τα υποτιθέμενα δύο χρόνια πως θα ζήσουν οι πρόσφυγες; Με ποιες δομές, με ποια μέριμνα; Του ελληνικού κράτους που δημιούργησε την Ειδομένη;
Υπενθυμίζεται ότι, όπως είπε ο κ. Μουζάλας στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, οι ξένοι δεν δίνουν τα χρήματα στο ελληνικό κράτος αλλά θα τα διαθέσουν μέσω των διεθνών ανθρωπιστικών οργανισμών («Μας αντιμετωπίζουν όπως τη Σομαλία», είπε). Προφανώς μας εμπιστεύονται πολύ…
Το ρεπορτάζ είναι ελλιπές και δεν γνωρίζουμε αν η κυβέρνηση άνοιξε τα σύνορα σκόπιμα ώστε να προκαλέσει σύνδεση της αξιολόγησης και του χρέους με το προσφυγικό. Έτσι και αλλιώς το άνοιγμα των συνόρων για πρόσφυγες και μετανάστες εναρμονίζεται με την πολιτική φιλοσοφία του ΣΥΡΙΖΑ. Πάντως είναι δεδομένο ότι στην πορεία, υπάρχοντος του προβλήματος, σκέφτηκε να το αξιοποιήσει. Το ωραίο είναι ότι όταν αρχικά οι βρετανικοί Times είχαν γράψει για ένα τέτοιο ενδεχόμενο είχε ξεσηκωθεί το πανελλήνιο. Τώρα μπρος στα χειρότερα, θα ήταν αποδεκτό!
Όταν ο κ. Τσίπρας είχε πάει στον Πούτιν, είχε πει ενώπιόν του, ότι είμαστε ναυτικός λαός και ξέρουμε και από άλλα λιμάνια.
Τώρα μάλλον θα μάθουμε και από ταραγμένα νερά…
