Του Γιάννη Σιδέρη
Αντί για Ποτάμι έπρεπε να το ονομάσουν «νερά της Χαλκίδας» που ανά εφτάωρο αλλάζουν κατεύθυνση, είπε με βαριεστημένη σκωπτικότατα πρώην μέλος του Ποταμιού, από τα πρώτα που έτρεξαν στο κάλεσμα του Σταύρου Θεοδωράκη, που θέλει τη πολιτική «αλλιώς». Το πώς «αλλιώς» απεδείχθη το πρόβλημα. Και ήρθε η Συμφωνία των Πρεσπών για να στείλει το ποτάμι να πέσει σε καταρράκτη και να σκορπίσουν τα νερά του.
Χθες κατά την κοινή συνεδρίαση βουλευτών, ευρωβουλευτών και στελεχών, αποφασίστηκε να μην τεθεί θέμα κομματικής πειθαρχίας και οι βουλευτές να ψηφίσουν κατά συνείδηση. Όπερ, όπως διαφάνηκε από τα λεγόμενα του Σταύρου, αυτός και ο Μαυρωτάς (προφανώς και ο Λυκούδης), θα ψηφίσουν υπέρ, οι Ψαριανός και Αμυράς κατά. Έτσι διατηρείται και μια επίπλαστη ενότητα ενός μη κόμματος, αφού προς το παρόν όποιος θέλει θα κάνει ο, τι θέλει, και κανείς δεν χρειάζεται να φύγει.
Ο Σταύρος προσερχόμενος στην συνεδρίαση είπε «δεν θα λέμε σε όλα όχι» (ε ναι, κόλλησε το στόμα του να λέει «όχι»), και συμπλήρωσε «Δεν είμαστε με αυτούς που κυβερνούν και κάνουν το ένα λάθος μετά το άλλο (αλίμονο, κανένα λάθος ως τώρα).
Φευ, η συνέχεια είναι προδιαγεγραμμένη, το Ποτάμι θα κυλίσει σε κοίτη που του χάραξε ο κ. Τσίπρας ώσπου να στερέψει.
ΚΙΝΑΛ
Εν τω μεταξύ σειρά εκδηλώσεων, αρχής γενομένης από τη Χίο όπου γεννήθηκε, σχεδιάζει το ΠΑΣΟΚ για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Ανδρέα Παπανδρέου. Ας ελπίζουν ότι θα προλάβουν, γιατί ενδέχεται να τους προλάβει ο… ΣΥΡΙΖΑ, έτσι που ξαφνικά και παράφορα ηράσθη την Κεντροαριστερά!
Ήδη τα πρώτα βέλη που εξαπολύει προς το ΠΑΣΟΚ βρίσκουν στόχο σε κάποιες ευαίσθητες κεντροαριστερές καρδιές, σαν αυτή του Δημήτρη Κρεμαστινού. Ο πρώην υπουργός μιλώντας στο κομματικό ραδιόφωνο του ΣΥΡΙΖΑ, το «Κόκκινο» έκρινε ότι έχουν «οπωσδήποτε» βελτιωθεί οι συνθήκες για τον διάλογο των δύο «όμορων χώρων», ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ! (δήλωση που τροφοδότησε την έντονη δυσαρέσκεια της Φώφης Γεννηματά).
Βέβαια δυο κόμματα δεν είναι ακριβώς «όμοροι χώροι» επειδή τυχαίνει να δηλώνουν ότι ανήκουν στην ίδια γειτονιά του πολιτικού χάρτη, την Κεντροαριστερά. Θέλει κάτι παραπάνω από το να προβάλλουν θεωρητικά ίδιες πεπαλαιωμένες ιδεολογικές αναφορές (π.χ. τον δημοκρατικό σοσιαλισμό) και να απευθύνονται πολιτικά στο ίδιο ακροατήριο (π.χ. φτωχοποιημένα κοινωνικά στρώματα).
Θέλει πολιτισμική ώσμωση που εκπηγάζει από κοινές πολιτισμικές και πολιτικές αξίες, οι οποίες είναι δυσδιάκριτες. Στην προκειμένη περίπτωση χρειάζεται και ψυχολογική εγγύτητα, η οποία διεσπάσθη στις πλατείες των αγανακτισμένων με τον αριστερίστικο τραμπουκισμό τους ΣΥΡΙΖΑ.
Χθες μόλις έγιναν γνωστές οι δηλώσεις Κρεμαστινού τα τηλέφωνα των στελεχών στα Κεντρικά της Χαριλάου Τρικούπη πήραν φωτιά. Αυτά που άκουσε εν τη απουσία του ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ από μεσαία στελέχη του εναπομείναντος κομματικού μηχανισμού σε Αθήνα και επαρχία, εμπίπτουν στο νόμο περί Τύπου.
Υπάρχει ένα ποσοστό που δείχνει ότι δεν προτίθενται να ξεχάσει τις προσβολές που υπέστη κατά τη διάρκεια της «ηρωικής» αντιμνημονιακής επέλασης του ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα η επιθετική, εκβιαστική και ετσιθελική προσέγγιση στην οποία επιδίδεται ο κ. Τσίπρας (λες και είναι υποχρεωμένο το ΠΑΣΟΚ να αποδεχθεί τις «θωπείες» του για να τον διατηρήσει στην εξουσία), επιτείνει τη δυσαρέσκεια. Και όσο ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορεί το ΠΑΣΟΚ για ερωτοτροπία με την «ακροδεξιά» ΝΔ που τον κάνει ουραγός της, τόσο ο θυμός των Πασόκων αυξάνει.
Επεξήγηση: όταν χρησιμοποιούμε τη λέξη ΠΑΣΟΚ δεν είναι γιατί… μας έχει διαφύγει ότι λέγεται ΚΙΝΑΛ. Απλώς στο ΚΙΝΑΛ υπάρχουν και δυνάμεις, σε εισαγωγικά η λέξη, που δεν αντιτίθενται σθεναρά στην επίθεση γοητείας του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτές είναι το ΚΙΔΗΣΟ του - κατά Τσίπρα «Πινοσέτ» - Γιώργου Παπανδρέου και η ΔΗΜΑΡ).
Την Κυριακή συνεδριάζει η Κ.Ε. της ΔΗΜΑΡ για να αποφασίσει την στάση που θα κρατήσει ο Πρόεδρος της και βουλευτής του ΚΙΝΑΛ Θ. Θεοχαρόπουλος στη ψηφοφορία των Πρεσπών. Αν η απόφαση είναι θετική, θα είναι και καταστροφική για την εικόνα και ίσως την ενότητα του ΚΙΝΑΛ. Χθες η κα Γεννηματά δήλωσε ότι θα υπάρξουν συνέπειες για όποιον ψηφίσει την συμφωνία.
Κεντρικά στελέχη πάντως εκτιμούν ότι δεν εννοούσε πειθαρχικά μέτρα καθώς δεν είναι εύκολη απόφαση η διαγραφή του κ. Θεοχαρόπουλου. Δεν είναι απλώς βουλευτής, είναι πρόεδρος συνεργαζόμενου κόμματος. Αυτό θα σημαίνει διάσπαση. Και μπορεί να είναι διάσπαση «εν ποτηρίω» αλλά δεν παύει να είναι διάσπαση.
Το καταστροφικότερο θα είναι να πάρει δημόσια θέση ο ΓΑΠ υπέρ της συμφωνίας. Σε τέτοια περίπτωση Θα φτάσει και το ΚΙΝΑΛ σε συνθήκες διάλυσης. (πως λέμε «ήθελές τα και παθές τα» - κάπως έτσι!).
