Του Χρήστου Ν. Κώνστα
Χωρίς πολιτικό αφήγημα, χωρίς επιχειρήματα και χωρίς την τυφλή δύναμη του δήθεν αντιμνημονιακού μετώπου, το Μέγαρο Μαξίμου έχει κατρακυλήσει στην ευτελή στρατηγική της δημιουργίας «αόρατων εχθρών» που «επιβουλεύονται τα συμφέροντα των «λαϊκών κοινωνικών στρωμάτων».
Και μόνο στο άκουσμα της πρότασης για συνεργασία Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα στην Ασφάλιση, τη Συνταξιοδότηση και την Υγεία, τα ...υπόγεια του Μεγάρου Μαξίμου ...πλημμύρισαν από οργή και μνήμες της εποχής Πινοσέτ. Ανίκανοι να επεξεργαστούν τα μηνύματα της πρόσφατης κάλπης, τυφλωμένοι από την απόγνωση λόγω απώλειας της εξουσίας, συνεχίζουν να επαναλαμβάνουν μονότονα τα συνθήματα και τις εμμονές που τους οδήγησαν στην εκλογική συντριβή.
Η άποψη του Γιάννη Στουρνάρα είναι σαφής και σταθερή: «Για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας του ασφαλιστικού συστήματος αλλά και της επάρκειας των συντάξεων για την αξιοπρεπή διαβίωση των πολιτών, τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα που συσσωρεύονται στο πλαίσιο του πρώτου, δημόσιου, πυλώνα πρέπει να συμπληρωθούν με συστήματα επαγγελματικής ασφάλισης του δεύτερου πυλώνα και με προσωπικά συνταξιοδοτικά προϊόντα του τρίτου πυλώνα».
Πέντε λεπτά νωρίτερα, στο ίδιο ασφαλιστικό συνέδριο (12ο Insurance Conference), ο υφυπουργός Κοινωνικής Ασφάλισης, Τάσος Πετρόπουλος δήλωνε: «Προφανώς η ιδιωτική ασφάλιση είναι σημαντική, είναι αναγκαία. Ως συμπληρωματική όμως».
Ο Γιάννης Στουρνάρας εξήγησε ότι η γήρανση του πληθυσμού αποτελεί μια από τις πιο σημαντικές προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει η ελληνική οικονομία . Ο λόγος ηλικιακής εξάρτησης, ο οποίος εκφράζει τον αριθμό των ατόμων ηλικίας 65 ετών ως προς τον αριθμό των ατόμων σε παραγωγική ηλικία είναι σήμερα, 2 προς 6, ενώ η ίδια αναλογία αναμένεται να επιδεινωθεί σε 2 προς 5 το 2070.
Μέσα σ'' αυτά τα πλαίσια, οι δυνατότητες χρηματοδότησης της Ασφαλιστικής δαπάνης αποκλειστικά από τον Προϋπολογισμό, είναι περιορισμένες.
Πάνω στις δύο αυτές προσεγγίσεις, θα μπορούσε να γίνει ένας εποικοδομητικός διάλογος. Για τα υπόγεια του Μεγάρου Μαξίμου όμως ο Γιάννη Στουρνάρας παραμένει -παρά τις λυσσώδεις προσπάθειες των κομματικών στρατών- το μοναδικό απόρθητο φρούριο ανεξάρτητης αρχής στην Ελληνική Δημοκρατία.
Τώρα πια είναι σίγουρο ότι η θητεία του Γιάννη Στουρνάρα θα εξαντληθεί σε αντίθεση με τη θητεία της κυβέρνησης. Ο επόμενος πρωθυπουργός της χώρας θα έχει τη δυνατότητα να καλέσει στο γραφείο του τον κεντρικό τραπεζίτη για να πληροφορηθεί επισήμως και με όλες τις λεπτομέρειες της σκοτεινές πτυχές των τελευταίων 54 μηνών της διακυβέρνησης της χώρας από ανθρώπους που μοναδικό στόχο είχαν την παραμονή τους στην εξουσία πάση θυσία...
Είναι προφανές ότι στις επόμενες εκλογές συγκρούονται δύο κόσμοι, δύο αντιλήψεις για το μέλλον αυτής της χώρας. Ο ένας κόσμος αναζητεί συνθέσεις, ενώνει δυνάμεις για να αλλάξει η ζωή μας και ο άλλος με πανικό προσπαθεί να συντηρηθεί με διχαστικά συνθήματα και εικονικούς εχθρούς...
