Του Γιάννη Σιδέρη
Στους καιρούς που γεννούσαν και τα κοκόρια για τον Αλέξη, ερχόμενος ορμητικά στην εξουσία, ένας θεωρούμενος ως «γκουρού» της πολιτικής επικοινωνίας είχε μείνει έκθαμβος. Έγραψε ένα άρθρο στο οποίο διατεινόταν ότι πίσω από τον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει υπάρχει ένας μάγος της επικοινωνίας, που ως μαέστρος καθοδηγούσε την ηγεσία σε αριστοτεχνικές επικοινωνιακές κινήσεις και το πλήθος γοητευμένο ακολουθούσε την κάθε κίνηση.
Όσοι παρακολουθούσαμε επαγγελματικά τον ΣΥΡΙΖΑ δεν βλέπαμε κάτι τέτοιο, παρά μια επιθετική ρητορική που είχε δύο πτυχές. Ανελέητη καταγγελία του «παλιού συστήματος που μας κατέστρεψε», και τις γνωστές θηριώδης υποσχέσεις για το σκίσιμο των μνημονίων και την επαναφορά συντάξεων και μισθών. Ε, δεν χρειαζόταν να κρύβεται και κάποιος μάγος της επικοινωνίας γι' αυτά. Ένας λαός αλλόφρων που δεν είχε καταλάβει τι συνέβη και άδειασαν οι τσέπες του, ζητώντας εξιλαστήρια θύματα, εμπιστεύτηκε τους Προφήτες που θα τον οδηγούσαν στην στη γη της Επαγγελίας.
Επί της πραγματικής πολιτικής, αφότου κατέκτησε την εξουσία και πέρασε το πρώτο ηρωικό εξάμηνο, η πολιτική ζωή και ο λαός επανήλθαν στην μίζερη πραγματικότητα, και άρχισε η κατιούσα. Έκτοτε η πορεία του πρώην κυβερνητικού κόμματος ήταν μια πορεία από διαδοχικές αποτυχίες, σαν τα σβησμένα κεριά του Καβάφη.
Δεν αναφερόμαστε στην καθημερινή κυβερνητική διαχείριση, η οποία ήταν αθέατη, και καθημερινά τώρα αποδεικνύεται αποτυχημένη, φορτώνοντας τα βάρη στους καινούργιους. Αναφερόμαστε στις γνωστές αιχμιακές κινήσεις, με τις οποίες νόμισε ότι θα αλλάξει το σκηνικό και θα εγκαθιδρύσει την μακρόχρονη κυριαρχία του. Εκεί ο μάγος έχασε την μπαγκέτα του.
Ενδεικτικά οι δυο - τρεις γνωστές κινήσεις που στο μυαλό των Συριζαίων φάνταζαν αριστοτεχνικές στη σύλληψή τους, αλλά μη έχοντας αντιστοίχηση με την πραγματικότητα, αποδείχτηκαν παλάτια στην άμμο.
Εμβληματική η περίπτωση για τις τηλεοπτικές άδειες με την τριτοκοσμική σκηνοθεσία, που κακόπεσε ως αντισυνταγματική ενώ κατέπεσε και στα «στέρφα» βοσκοτόπια Καλογρίτσα. Άλλη αποτυχία ήταν ο νόμος για την απλή αναλογική. Στο μυαλό τους δημιουργούσαν σενάρια στα οποία κατά τη λαϊκή ρήση λογάριαζαν χωρίς τον ξενοδόχο – δηλαδή την Φώφη.
Θεωρούσαν ότι θα συναινέσει ασμένως στην ψήφιση της απλής αναλογικής προκειμένου στις εκλογές να αυξήσει την κοινοβουλευτική της ομάδα. Έτσι οι επόμενες εκλογές θα γίνονταν με την απλή αναλογική, η κυβέρνηση που θα σχηματιζόταν θα ήταν αναγκαστικά συνεργασίας ( ΣΥΡΙΖΑ –ΚΙΝΑΛ),ο ΣΥΡΙΖΑ πάλι θα μεσουρανούσε, και ο Μητσοτάκης δεν θα γινόταν ποτέ Πρωθυπουργός.
Η Φώφη αρνήθηκε να γίνει το παιδί για τα κομματικά θελήματα του ΣΥΡΙΖΑ, ο Μητσοτάκης έγινε Πρωθυπουργός, και ΣΥΡΙΖΑ μάζευε τα κομμάτια του. Γκραν σουξέ.
Άλλη περίπτωση θρυλικής αποτυχίας οι Πρέσπες. Ανεξάρτητα αν η «λύση» που επελέγη ήταν συμβατή με τον ανιστόρητο διεθνισμό των Τσίπρα –Κοτζιά, ανεξάρτητα και αν η εκκίνηση της «λύσης» έγινε από τον Αλέξη εις ανταπόδοσιν των εξυπηρετήσεων που του έκαναν οι δανειστές, υπήρχε και η εσωτερική μικροπολιτκή διάσταση. Ξεκίνησε με στόχο να διασπάσει τη ΝΔ. Νόμιζαν ότι ο Μητσοτάκης ως φιλελεύθερος θα έλεγε ναι, οι Μακεδονομάχοι του κόμματος θα αντιδρούσαν, η ΝΔ θα διασπαζόταν, και πάλι ο Μησοτάκης δεν θα γινόταν ποτέ Πρωθυπουργός. Πάλι γκραν σουξέ.
Ετέρα εποποιία ήταν η σκηνοθετική σύλληψη της υπόθεσης Novartis, απέτυχαν, τα μεθεόρτια τα ζούμε και νομίζουν θα τα καλύψουν με πολακικά καουμποϊλίκια.
Τώρα που έφυγε από την κυβέρνηση χάθηκαν και τα γοητευτικά ψιμύθια που δίνει η εξουσία. Μετά δυσκολιών, βασάνων και παρακλήσεων, λόγω των αντιρρήσεων των βουλευτών, κατόρθωσε το κόμμα να μετακινήσει από τους περισσότερους εξ αυτών, έναν από τους δύο επιστημονικούς συνεργάτες που δικαιούνται, προκειμένου να δουλέψουν για το κόμμα. Παράλληλα με μεγάλη δυσαρέσκεια υποδέχτηκαν οι βουλευτές την προοπτική να δίνουν στο κόμμα το 40% των αποδοχών τους. Εώς τώρα δίνουν το 20% και η κεντρική διοίκηση ισχυρίζεται ότι το δίνουν όλοι.
Μίζερη είναι και η προσέλκυση και εγγραφή νέων μελών, παρότι η λύση της ηλεκτρονικής πλατφόρμας φαντάζει εύκολη. Η χρυσή ευκαιρία πέρασε. Η αποτυχία δεν είναι ελκυστική και οι ψηφοφόροι δεν δείχνουν διάθεση να γίνουν μέλη. Οι 180 χιλιάδες εγγραφές που ευελπιστούσαν ως το ένα δέκατο των ψηφοφόρων, αποδεικνύεται όνειρο απατηλό. Η ελπίδα κατέβηκε στα 70 χιλιάδες μέλη και πάλι δεν είναι εύκολα εφικτό. Περιμένουν να τα φέρει ο Τσίπρας. Στην Πάτρα και την Κρήτη που πήγε παρατηρήθηκε κάποια μικρή κίνηση εγγραφών. Πέραν αυτού ουδέν.
Αντιθέτως εργώδης είναι η διαμάχη στο εσωτερικό του κόμματος ενόψει του συνεδρίου, και λόγω του φόβου της αριστεράς πτέρυγας ότι θα υπερκεραστεί από τους προεδρικούς και τους νεοφερμένους πασόκους που περιστοιχίζουν τον Πρόεδρο. Ο εφιάλτης τους είναι μη γίνουν ΠΑΣΟΚ. Πάντως το ΠΑΣΟΚ διευκολύνει όσους το προσπαθούν, με όσα γίνονται στο εσωτερικό του.
