Η επιμονή με την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ στο σύνολό του, και προσωπικά ο κ. Τσίπρας, υπερασπίζονται με πείσμονα διάθεση, το «λάθος» τους να υιοθετήσουν και να μεγεθύνουν την ιστορία με τη νεκρή Μαρία στον Έβρο, είναι μια πτυχή της «πονεμένης» αυτής ιστορίας, αλλά όχι η ουσιαστικότερη.
Μετά τις νέες αποκαλύψεις και τις υπόνοιες που διατύπωσε ο αρμόδιος υπουργός Νότης Μηταράκης, ότι ο εγκέφαλος που έστησε όλη αυτή τη σκηνοθεσία, πιθανόν να μην είναι Τούρκος διακινητής, αλλά κάποιος συμπατριώτης μας με ενεργούμενο την περίφημη Μπαιντά Αλ Σάλεχ, θα ήταν χρήσιμο να ξεκινήσουμε από τον σκοτωμένο λύκο, πριν αρχίσουμε να συζητάμε για τον ντορό του.
Ο σκοτωμένος λύκος είναι η Μπαιντά, η γυναίκα που ήταν στην ομάδα των 38 προσφύγων και ενεργοποίησε από ΜΚΟ μέχρι διεθνή ειδησεογραφικά δίκτυα, όπως το Spiegel που ανασκεύασε, και το βρετανικό Channel 4 που ακόμη και σήμερα, κάνει σαν να μη συνέβη τίποτα.
Για την κ. Μπαιντά αλ Σάλεχ έχουμε μάθει τόσο πολλά από τη δραστηριότητα της στα σόσιαλ μίντια, από το μανικιούρ της, τα ακριβά της επώνυμα κοσμήματα, έως και τον καφέ που πίνει.
Ωστόσο, οι πληροφορίες που χρειαζόμαστε είναι άλλες.
Ποιος και γιατί τη στρατολόγησε για να παίξει αυτό το ρόλο στον Έβρο, στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο.
Ποιος τη διευκόλυνε να διασπείρει το μεγαλύτερο fake news όπως καταγράφεται η ιστορία αυτή. Ποιος τη βοήθησε να φύγει από τη χώρα, ενώ είχε μπει ως προσφυγοπούλα σε ανάγκη και απόγνωση. Η δικαιοσύνη και η ΕΥΠ υποθέτω, θα έχουν ασχοληθεί με τη δέουσα προσοχή και θα έχουν ήδη γίνει τα αναγκαία αιτήματα συνδρομής από τις χώρες που η κ. Μπαιντά μπαινοβγαίνει χωρίς πρόβλημα.
Όταν λοιπόν με το καλό ξεσκεπαστεί το δίκτυο και οι παραφυάδες του, εκτιμώ ότι δεν θα έχει και η αξιωματική αντιπολίτευση λόγο να αρνείται τη συγγνώμη. Συγγνώμη, την οποία, δεν οφείλει κατά βάση στον Μητσοτάκη ή στην κυβέρνηση, -αν κι αυτούς αποκαλούσε δολοφόνους- αλλά στη χώρα. Νομίζω ότι υπάρχει και μια μικρή παρανόηση σε αυτό, εξαιτίας της αντίληψης της αριστεράς ότι η χώρα και η κυβέρνηση ταυτίζονται. Οι πολίτες το ξέρουν, ας το ξεδιαλύνουν οριστικά και στην Κουμουνδούρου.
Με η χωρίς συγγνώμη, δεν γίνεται να αγνοηθεί ότι η αξιωματική αντιπολίτευση έγινε το φερέφωνο που βασάνιζε τις συνειδήσεις μας, επειδή δήθεν η μικρή Μαρία έμενε άταφη το Δεκαπενταύγουστο.
Αργά η γρήγορα θα πρέπει να επιλέξουν ποια δικαιολογία είναι λιγότερο επιβαρυντική για κείνους, που δημιούργησαν, ανέχθηκαν και δικαιολόγησαν το όνειδος της Ειδομένης και της Μόριας και είδαν επί των ημερών τους εκατοντάδες πρόσφυγες και μετανάστες να χάνονται στα νερά του Αιγαίου χωρίς να καταγγέλλουν νυχθημερόν τους διακινητές με τα προσωπεία των διασωστών και τη μπίζνα των ΜΚΟ.
Πρώτη εκδοχή. Φάνηκαν απλά αφελείς, επειδή παντού και πάντα δηλώνουν ότι είναι με τον…άνθρωπο. Ποια θα ήταν η εξέλιξη της ιστορίας, εάν έπρεπε να αποφασίσουν σε σύσκεψη ο πρωθυπουργός Αλ.Τσίπρας, ο υπ. Άμυνας Ευ. Αποστολάκης, Εξωτερικών ο Γ. Κατρούγκαλος, Προστασίας του Πολίτη ο Χρ. Σπίρτζης και Μετανάστευσης ο Γ. Μουζάλας;
Πιθανολογώ ότι δεν θα έκαναν τίποτα, ακόμη κι αν υπήρχε πράγματι νεκρή μικρή Μαρία. Θα συνυπολόγιζαν τον απροσμέτρητο κίνδυνο να υπάρξει μια έστω και μικρή σύγκρουση στα σύνορα. Με έναν αστερίσκο: εάν ήταν σε θέση να σταθμίσουν ορθά τα δεδομένα και τους κινδύνους.
Δεύτερη εκδοχή: Η έξαψη της αντιπολίτευσης και ο υπέρτατος καλός σκοπός να διώξουν αυτή την …καταστροφική κυβέρνηση εξαγνίζει την αποδοχή βοήθειας απ’ όπου κι αν αυτή προέρχεται.
Εννοείται πως οι εκδοχές είναι περισσότερες αλλά δεν πιστεύω ότι μπορεί, χωρίς ατράνταχτες αποδείξεις, να υπερβούμε τη διάσταση της αφέλειας ή της ωφέλειας.
