Τα σενάρια για την ΠτΔ και η πολλαπλασιαστική αξία του θεσμού

Τα σενάρια για την ΠτΔ και η πολλαπλασιαστική αξία του θεσμού

Ο γράφων είχε τοποθετηθεί για την επερχόμενη προεδρική εκλογή από τα τέλη Νοεμβρίου (18/11) με επίκεντρο 3 σημεία:

Ευρύτερη συναίνεση, γνώση επί των γεωπολιτικών εξελίξεων και θεσμική συνέχεια των επιλογών.

Σήμερα ή αύριο ο πρωθυπουργός θα ανακοινώσει την επιλογή του. Αναμφισβήτητα είναι ο κυρίαρχος στον χώρο της κεντροδεξιάς, με σημαντικά αλλά και με απώλειες ερείσματα στον χώρο του αμιγούς κέντρου.

Κατά την άποψη του γράφοντος θα ήταν λάθος ο πρωθυπουργός να αναλωθεί σε μια επιλογή κομματική που δεν θα προσφέρει τίποτα άλλο από ικανοποίηση στο κοινό της Νέας Δημοκρατίας. Πιο συγκεκριμένα:

  • Όσοι έχουν αποχωρήσει προς τα άκρα δεξιά δεν πρόκειται να επανέλθουν με καμία επιλογή, όσο δεξιά και αν είναι 
  • Το ΠαΣοΚ δείχνει να επανακάμπτει στον χώρο του Κέντρου 
  • Με μιαν κεντροαριστερή επιλογή ο πρωθυπουργός αποκλείει πιθανή αντικυβερνητική σύμπραξη όλων των υπολοίπων κομμάτων με αφορμή την προεδρική εκλογή 

Κατά τα άλλα, μια επιλογή προσώπου από την κεντροαριστερά, προσώπου με ειδικό βάρος, με κύρος, προσώπου που αποδεδειγμένα έπεσε στη φωτιά όταν κανείς άλλος δεν προσφερόταν να το κάνει, αφενός μεν θα εκμηδενίσει τους ανωτέρω αναφερθέντες κινδύνους αφετέρου δε:

  • Θα προσφέρει πολύτιμη βοήθεια στον πρωθυπουργό ενόψει της Συνταγματικής Αναθεώρησης
  • Ομοίως στο ζήτημα των τουρκικών διεκδικήσεων και αναθεωρητισμού
  • Ομοίως στη συνεννόηση μιας - ακόμα - πολυκομματικής Βουλής με αμφίβολη την αυτοδυναμία 

Η σχέση πρωθυπουργού και Προέδρου της Δημοκρατίας δεν είναι σχέση που διακρίνεται από τις τυπικές, μηνιαίες συναντήσεις. Τα τηλεφωνήματα εκατέρωθεν εμπιστευτικά και με ειλικρινή διάλογο και ανταλλαγή απόψεων είναι το σημαντικό σε αυτή τη σχέση.

Και ο κ. Μητσοτάκης γνωρίζει πως μόνο ένα πρόσωπο μπορεί να προσφέρει αυτές τις «άτυπες» συμβουλές, διατηρώντας τον θεσμικό του ρόλο και όρια. Ένα δίδυμο που θα πολλαπλασιάζει τη δυναμική της Ελλάδος στο εξωτερικό σε μια σειρά ζητημάτων, μέσω μιας αρμονία της συνεργασίας των δύο πολιτειακών παραγόντων, προεξάρχοντος πάντα του πρωθυπουργού. 

Πραγματικά, πιστεύει κανείς πως ο πιο κυρίαρχος πρωθυπουργός από την πρώτη τετραετία Σημίτη έχει να φοβηθεί πιθανή επισκίαση από οποιαδήποτε προσωπικότητα όσο πληθωρική και να είναι, πολλώ μάλλον δε όταν έχει αποδείξει ότι μπορεί και να κινηθεί θεσμικά και να βάλει τον καλό της πατρίδας απέναντι στις δικές του επιδιώξεις;

Η επιλογή, λοιπόν του πρωθυπουργού, θα πρέπει να είναι αυτονόητη, θα έπρεπε να ήταν αυτονόητη εδώ και καιρό και ο γράφων ελπίζει να είναι και η τελική σήμερα ή αύριο. 

*Ο Μάνος Καραταράκης είναι απόφοιτος του London School of Economics, πρώην συνεργάτης στα υπουργεία Άμυνας και Οικονομικών και πρώην δημοσιογράφος των TIME Magazine και CNBC