Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου*
Τρία κόμματα μέσα σε τριάμισι χρόνια έχει ιδρύσει ο Τάκης Μπαλτάκος και όπως παρατήρησε κάποιος εύστοχα, αν οι εκλογές αργήσουν λίγο ακόμα, τότε υπάρχει περίπτωση να σπάσει το ατομικό του ρεκόρ.
Τρία κόμματα που πήγαν άκλαφτα, όπως θα πάει βέβαια και το νέο, δεν ήταν αρκετά για να προβληματίσουν όχι μόνο τον ακάματο ενδιαφερόμενο αλλά πολλούς που αρέσκονται να επισείουν τον κίνδυνο της Ακροδεξιάς για τη Νέα Δημοκρατία.
Γιατί όμως συμβαίνει αυτό τη στιγμή που κυριαρχεί η αίσθηση ότι η ακροδεξιά ρητορική επελαύνει και ότι αρκεί να εμφανιστεί ένα κόμμα ή ένας κατάλληλος ηγέτης για να την εκφράσει κι αυτή να συγκεντρώσει μια κρίσιμη μάζα ψηφοφόρων;
Σε αυτή την ερώτηση απαντούμε με μια άλλη ερώτηση: Αφού μας λένε ότι υπάρχει η αίσθηση ότι η ακροδεξιά ρητορική κυριαρχεί, γιατί στις δημοσκοπήσεις αναδεικνύονται ως δημοφιλείς πολιτικοί οι πιο μετριοπαθείς, ενώ οι λαϊκιστές πατώνουν στους δείκτες δημοφιλίας και καταλληλότητας;
Κατ'' αρχάς, την απάντηση στην πρώτη ερώτηση την έχουν δώσει μελετητές του ακροδεξιού λαϊκισμού και έχουμε υπ'' όψιν μας τον Cass Mudde (βιβλία του στα ελληνικά κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Επίκεντρο). Τα μίντια που λειτουργούν ως πολλαπλασιαστές της λαϊκοδεξιάς και ακροδεξιάς ρητορικής δημιουργούν την εντύπωση ότι ο λόγος αυτός κυριαρχεί ενώ οι δυνάμεις που τον ενστερνίζονται στην κοινωνία είναι μικρότερες.
Δεύτερον και πιο σημαντικό. Ποιες κοινωνικές ανάγκες εκφράζει η Ακροδεξιά σήμερα στην Ελλάδα; Το αντιμεταναστευτικό μένος που αν δεν μένεις στη Μυτιλήνη ή σε περιοχή όπου υπάρχει εγκατεστημένο hotspot, μετανάστη από τους φρέσκους βλέπεις μόνο κατόπιν ραντεβού;
Η Ακροδεξιά στην Ελλάδα δεν έχει καμία απάντηση για όσα απασχολούν τους Ελληνες, δηλαδή την υψηλή φορολογία, την ανεργία, τη φτώχεια.
Οι ''Ελληνες δεν μπορούν να πληρώσουν τη ΔΕΗ και ο κ. Μπαλτάκος θέλει να τον ψηφίσουμε επειδή δακρύζει όταν ακούει τον Εθνικό μας Ύμνο. Το βλέπουμε κάπως απίθανο να συμβεί.
Ολοι αυτοί οι άνθρωποι που δεν είναι ίδιες περιπτώσεις, γιατί δεν θα βάλουμε δα στο ίδιο σακούλι έναν πετυχημένο και ικανότατο δικηγόρο μ'' ένα φαιδρό υποκείμενο σαν τον Καμμένο και άλλους ιδίας νοημοσύνης και ικανοτήτων, στην πραγματικότητα ενδιαφέρονται μόνο για τον εαυτό τους. Μόνο τους μέλημα είναι να βρίσκονται μέσα στα πράγματα. Οι ίδιοι, η οικογένειά τους και η παρέα τους. Κι επειδή δεν έχουν καμία απάντηση και για τίποτα αρχίζουν να πουλάνε πατριωτισμό και ευλάβεια.
Κάποιοι θα τους ψηφίσουν. Κυρίως όσοι έχουν λυμένα τα προβλήματά τους. Οι υπόλοιποι περιμένουν να ακούσουν τις λύσεις στα προβλήματά τους, που είναι προβλήματα επιβίωσης.
Κι εμείς δακρύζουμε όταν ακούμε τον Εθνικό μας Ύμνο και τον σταυρό μας τον κάνουμε με ευλάβεια, αλλά δεν το δηλώνουμε. Αφενός το απαγορεύει ρητά η θρησκεία μας. Αφετέρου, η Ελλάδα αξίζει καλύτερα από μια χούφτα εμμονικούς ακροδεξιούς. Άλλωστε τέτοιους έχουμε ήδη στην κυβέρνηση και έχουν αποτύχει.
*Αναδημοσίευση από τον Φιλελεύθερο της Πέμπτης, 12 Ιουλίου
