Του Γιάννη Σιδέρη
«Να ληφθούν άμεσα οι αναγκαίες πρωτοβουλίες ώστε να κλείσει η αξιολόγηση μέσα στο Φεβρουάριο, συμφώνησαν Αλέξης Τσίπρας και Άνγκελα Μέρκελ στη Μάλτα». Μόνο που οι «πρωτοβουλίες» δεν αφορούσαν την «πολιτική διαπραγμάτευση» που επιδιώκει η κυβέρνηση, αλλά την προτροπή Μέρκελ σε Τσίπρα, «βρείτε τα με τους θεσμούς».
Και θα τα βρει! Χθες γράψαμε ότι σύμφωνα με συνομιλητή του πρωθυπουργού, η αξιολόγηση είναι μονόδρομος. Φυσικά, την εβδομάδα που τελειώνει, παραμορφωτική εικόνα έδωσαν οι ιαχές του πρωθυπουργού και του κυβερνητικού εκπροσώπου, ότι η Ελλάδα «δεν πρόκειται να νομοθετήσει μέτρα ούτε ενός ευρώ».
Τον πίνακα της επικαιρότητας συνέθεταν επίσης οι δηλώσεις του κ. Ξυδάκη περί του πόσο… μεγαλούργησε η Ελλάδα επί δραχμής (τόσο που έστειλε εκτός συνόρων ως μετανάστες, άλλη μια Ελλάδα, στη διάρκεια μισού αιώνα.).
Λόγω συγκυρίας, με την οποία οι συριζαίοι δεν έχουν πολλή συνάφεια – δεν κατανοούν δηλαδή ότι η συγκυρία μπορεί να διαθλάσει πολλαπλασιαστικά, στο βάρος μιας δήλωσης – οι απόψεις του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου εξελήφθησαν ως η απαρχή μιας μεθοδευμένης προσπάθειας να προετοιμαστεί ο λαός για την επιστροφή στη δραχμή.
Όμως η έκτακτη έξοδος από το ευρώ, λόγω ατυχήματος, δεν θα τους αποκολλήσει μόνο από την εξουσία. Θα δημιουργήσει τέτοιες συνθήκες κοινωνικής αναστάτωσης, που θα τους στείλει κατευθείαν σε πολιτικό ιστορικό και δικαστικό κολαστήριο. Αυτό το κατανόησαν το Καλοκαίρι του 15. Ως εκ τούτου ποτέ δεν ετέθη παρόμοιο θέμα στο κυβερνητικό επιτελείο – άλλωστε, ακόμη και θιασώτης της δραχμής, Παναγιώτης Λαφαζάνης, έχει επανειλημμένα δηλώσει (και στον γράφοντα) ότι η άτακτη έξοδος από το ευρώ, υπό συνθήκες χρεοκοπίας, θα ήταν εθνική καταστροφή.
Φυσικά ουδείς μπορεί να είναι απόλυτος, πάντα ενδέχεται να υπάρξει το «ατύχημα», αν και κατά υποκειμενική μας άποψη, οι πιθανότητες είναι μηδαμινές. Η μη υπογραφή της αξιολόγησης σημαίνει χρεοκοπία, και η χρεοκοπία είναι ιστορικού μεγέθους γεγονός, το οποίο η κυβέρνηση και η ηγεσία της δεν έχουν το πολιτικό, ψυχικό και ιστορικό σθένος, να διαχειριστούν.
Καραδοκούν Ολλανδοί και Γάλλοι ακροδεξιοί
Η κυβέρνηση, υπό άλλες συνθήκες, θα ήταν διατεθειμένη να συνεχίσει τους αντιστασιακούς λεονταρισμούς μέχρι και τον Ιούνιο, καθώς η χρονική περίοδος θεωρείται ασφαλής (για την ίδια, όχι για την Οικονομία), αφού οι δανειακές υποχρεώσεις της χώρας καταγράφονται τον Ιούλιο. Ωστόσο το ευρωπαϊκό τοπίο είναι δυσμενές, και μπορεί να γίνει πλήρως αφιλόξενο και οικονομικά άνυδρο για μας, εάν επικρατήσουν οι αντιευρωπαϊκές δυνάμεις στην Ολλανδία τον Μάρτη, και στη Γαλλία τον Απρίλη.
Ως εκ τούτου θα βιαστούν να προλάβουν. Θα υπογράφουν και την ίδια στιγμή θα παρουσιάζονται ως υπερηφάνως αντισταθέντες. Θα καταγγέλλουν την κακή νεοφιλελεύθερη Ευρώπη και τον Σόιμπλε (με την κακή ψυχή, κατά πρωθυπουργό), που φέρονται ανάλγητα σε έναν ηρωικό λαό, ο οποίος επί 7 χρόνια μάτωσε για να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του.
Το πρόβλημα με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ο φόβος να μας οδηγήσει εσκεμμένα στη χρεοκοπία και τη δραχμή. Το πρόβλημα είναι ότι εκεί μπορεί να οδηγηθούμε από τη δυναμική των γεγονότων που διαμορφώνει. Καταδεικνύει ανωριμότητα (και όχι σοβαρή αριστερή πολιτική στάση), αφενός να υπογράφει τα πάντα, αφετέρου να διακηρύσσει ότι αυτά που υπέγραψε, δεν είναι ιδιοκτησία του. Και αφού αποποιείται την ιδιοκτησία, δεν την υλοποιεί.
Έτσι δημιουργεί τις προϋποθέσεις ενός άλλου ατυχήματος: Αυτού της σταδιακής απόκλισης από τους στόχους, της διαρκούς διαχειριστικής αδυναμίας, της διαρκούς οικονομικής απίσχνανσης και επιβάρυνσης της χώρας, της διαρκούς ανάγκης μνημονίων
(και μόνο η κατά ένα έτος καθυστέρηση της αξιολόγησης μας επιβάρυνε με μέτρα 2-3 δισ., τα οποία πέρσι τον Φεβρουάριο ήταν αχρείαστα)!
Δημιουργεί τις προϋποθέσεις, μήνα με το μήνα, χρόνο με το χρόνο, να ξεστρατίζει η χώρα ανεπαίσθητα, και να βρεθεί ξαφνικά σε έρημο τοπίο, χωρίς να το επιδιώκει, αλλά και χωρίς να έχει σχεδιάσει εναλλακτική διαδρομή.
