Του Γιάννη Σιδέρη
Το 2010 Νίκος Κοτζιάς κατέθεσε αγωγή κατά της μηνιαίας επιθεώρησης «The Athens Review of Βooks», επειδή δημοσίευσε επιστολή η οποία τον χαρακτήριζε «γκαουλάιτερ του σταλινισμού». Ζητούσε μάλιστα ως αποζημίωση το εξοντωτικό ποσό των 250.000 ευρώ (από μηναίο επιθεώρηση, λες και ήταν θηριώδες Ενημερωτικό Μέσο).
Η λεπταίσθητη ευαισθησία του κ. Κοτζιά να εκλάβει ως βρισιά έναν πολιτικό χαρακτηρισμό, δεν τον εμπόδισε να προβεί σε παρόμοιους, επιδιδόμενος σε ανοίκειες ταυτίσεις για την εκκλησία. Σε απάντηση για την ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου, να μην δεχτεί η ελληνική η πλευρά καμιά ονομασία με τον όρο Μακεδονία, «κύκλοι του ΥΠΕΞ» της καταλόγισαν ότι αποφάσισε να συμπορευτεί με το νεοναζιστικό μόρφωμα της Χ.Α., ενώ διερωτήθησαν - οι «κύκλοι» - εάν η ηγεσία της εκκλησίας αποφάσισε να κάνει ανοικτή παρέμβαση στις πολιτικές υποθέσεις της χώρας.
Κάποιος να θυμίσει στον ΥΠΕΞ - με τρόπο όμως για να μην τον ξαφνιάσει - ότι ο ίδιος ήταν ο μόνος ΥΠΕΞ που καλούσε την Χρυσή Αυγή στο Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής και ρωτούσε την γνώμη της για την Ονομασία. Ουδείς άλλος, ούτε ο Βενιζέλος, ούτε ο Αβραμόπουλος.
Να του θυμίσει επίσης - πάλι με τρόπο - ότι η ηγεσία της εκκλησίας έχει ήδη κάνει ηχηρή παρέμβαση στις πολιτικές υποθέσεις της χώρας. Παρενέβη διοικητικά και πολιτικά στο ζήτημα των θρησκευτικών βιβλίων όπου όντως δεν της έπεφτε λόγος. Και ου μόνον, αλλά επέβαλε τη θέλησή της στην ψοφοδεή - και ψηφοδεή - κυβέρνηση εκπαραθυρώνοντας τον Νίκο Φίλη.
Ο βαρύς χαρακτηρισμός προς την εκκλησία είναι μέτρο αυταρχισμού, και προκαταβολική ποινικοποίηση κάθε αντίθετης άποψης. Οποιος δεν αποδέχεται τον όρο «Μακεδονία» λογίζεται ως Χρυσαυγίτης. Αρα χάνει εξ ορισμού την δημοκρατική του νομιμοποίηση και το δικαίωμα του εκφέρειν άποψη!
Και όμως ο Αρχεπίσκοπος πρόσφερε μεγάλη υπηρεσία - ως μη όφειλε - στην κυβέρνηση τασσόμενος κατά των συλλαλητηρίων. Η εκκλησία, αν ήθελε, θα μπορούσε να οργανώσει συλλαλητήρια που θα αποσταθεροποιούσαν την κυβέρνηση. Όταν η «Δεξιά του Κυρίου» Χριστόδουλος, οργάνωσε παραληρηματικά συλλαλητήρια και ένα αστείο δημοψήφισμα για ένα τριτεύον θέμα, όπως οι ταυτότητες, πόσο πιο ογκώδη θα μπορούσε να οργανώσει η Εκκλησία για ένα θέμα που άπτεται των ευαίσθητων εθνικών χορδών, σχεδόν του συνόλου του λαού.
Παράλληλα οι «κύκλοι» του ΥΠΕΞ κατηγόρησαν την εκκλησία ότι εμπλέκεται σε θέματα εξωτερικής πολιτικής. Διπλό και σκόπιμο λάθος:
Θέματα εξωτερικής πολιτικής είναι ο συνολικός φάκελος που περιλαμβάνει π.χ. τους όρους: γκρίζες ζώνες, διευθέτηση υφαλοκρηπίδας, χωρικά ύδατα, κυριαρχικά δικαιώματα, ΑΟΖ, Τούρκοι αξιωματικοί, κ.α. τα οποία προϋποθέτουν και μία επιστημονική γνώση και ειδίκευση στην επίλυσή τους. Το Μακεδονικό έχει ιδιομορφία, ξεφεύγει από τα όρια άσκησης εξωτερικής πολιτικής, και άπτεται των εθνικών ευαισθησιών του λαού, της εθνικής του ταυτότητας και αυτογνωσίας, της αντίστασής του στην ιστορική λαθροχειρία από τους Σλάβους παραχαράκτες που δημιούργησαν ετσιθελικά έναν ψευδεπίγραφο εθνικισμό - και για τον οποίο οι λάβροι εν Ελλάδι αντιεθνικιστές, αγρόν ηγοράζουν. Κάρφος εν οφθαλμώ τους μόνο η ευαισθησία του ελληνικού λαού την οποία χαρακτηρίζουν ως εθνικισμό.
Όμως δεν είναι μόνο το όνομα. Αυτό κινδυνεύουμε να το χάσουμε ολοκληρωτικά αν το ΝΑΤΟ, δηλαδή ο Trump, αποφασίσουν να κάνουν τη χώρα μέλος με το συνταγματικό της όνομα τον Ιούλιο. Είναι και ο παρελκόμενος αλυτρωτισμός, όπου στο Σύνταγμα υποστηρίζεται πως η «Μακεδονία» είναι «η κοιτίδα όλων των Μακεδόνων και έχει υποχρέωση να φροντίζει όλους τους Μακεδόνες που ζουν στις άλλες χώρες και στα εξωτερικά τμήματα της Ενιαίας Μακεδονίας…».
Προσωπικώς μακράν απέχουμε από το να μετέχουμε στο χριστεπώνυμο ποίμνιο της ορθόδοξης εκκλησίας ή όποιας άλλης Εκκλησίας και θρησκείας. Όμως η Εκκλησία δικαιούται «δια να ομιλεί» καθώς η υπόθεση περιλαμβάνει εκκλησιαστική πτυχή, η οποία έχει την ιδιαιτερότητα να άπτεται των εθνικών θεμάτων.
Η σχισματική εκκλησία της ΠΓΔΜ, αιφνιδιαστικώς τον περασμένο Νοέμβρη ζήτησε να της αναγνωρισθεί η Βουλγαρική Εκκλησία ως «Μητέρα Εκκλησία», και να υπαχθεί στο Βουλγαρικό Πατριαρχείο, «προκειμένου αυτό να την εκπροσωπεί έναντι του Οικουμενικού Πατριαρχείου και άλλων εκκλησιών». (Είχε αποσχισθεί από την Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία και είχε κηρύξει το Αυτοκέφαλο της ως «Μακεδονική Ορθόδοξη Εκκλησία»!).
Ως γίνεται κατανοητό η «Μακεδονική Ορθόδοξη Εκκλησία» με σχεδιασμό αποβλέπει στο να καταστεί μοχλός άσκησης εξωτερικής πολιτικής στην υπηρεσία των Σκοπίων.
Η οξεία επίθεση του ΥΠΕΞ σε ένα ισχυρό - λόγω πολυπληθούς ακροατηρίου - θεσμό όπως η εκκλησία, μας προϊδεάζει για τα χείριστα. Το Υπουργείο και κατ΄ επέκταση η κυβέρνηση, επιδιώκει να επιβάλει σιγή στις κριτικές φωνές για τους χειρισμούς και το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων.
Δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα το πετύχουν!
ΥΓ: Η μειλίχια χθεσινοβραδινή επιστολή του Πρωθυπουργού στον Αρχιεπίσκοπο, δεν αλλάζει δραστικά τα δεδομένα. Ναι μεν σημειώνεται διαφορά κλίματος ευγένειας με τον ΥΠΕΞ, αλλά επίσης κάνει διαχωρισμό μεταξύ της «συνταγματικά υπεύθυνης για την διαχείριση θεμάτων Πολιτείας» και «της πάντοτε σε χριστιανική εγρήγορση Εκκλησίας». Του λέει δηλαδή ευγενικά δεν σου πέφτει λόγος.
Εντάξει Αλέξη, αλλά εδώ δεν μιλάμε για ΑΟΖ. Πέφτει λόγος σε όλους!
