Του Σάκη Μουμτζή
Χθες στην συνεδρίαση της Κ.Ε του ΣΥΡΙΖΑ ο Αλ.Τσίπρας δήλωσε πως κάποιοι μέσα στο κόμμα του θεωρούσαν το Grexit επαναστατική επιλογή. Προχθές ο Γ. Δραγασάκης μίλησε για το χάος που θα επικρατούσε σε περίπτωση εξόδου από το ευρώ και θα δημιουργούσε μια πρόωρη απονομιμοποίηση της κυβέρνησης και του αριστερού εγχειρήματος.
Προφανώς και οι δύο απευθύνονται σε όλους αυτούς που εγκατέλειψαν τον ΣΥΡΙΖΑ εξαιτίας της μνημονιακής του στροφής και είτε βρίσκονται σε άλλα κόμματα στα αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ είτε βρίσκονται στον χώρο των αναποφάσιστων και των απογοητευμένων. Όλοι αυτοί είναι ένα κρίσιμο μέγεθος που συνολικά προσεγγίζει—και μπορεί και να υπερβαίνει-- το 4%.
Μέχρις εδώ όλα καλά και απολύτως θεμιτά. Όμως όσοι διαθέτουν μνήμη, θυμούνται τις συνεδριάσεις που έγιναν τον Σεπτέμβριο του 2014, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ακόμα στην αντιπολίτευση, παρόντος του Τσίπρα, με θέμα την έξοδο από το ευρώ και τα εναλλακτικά σενάρια. Επίσης θυμούνται πως ο πρωθυπουργός την εβδομάδα του δημοψηφίσματος, τρεις φορές εμφανίστηκε στην τηλεόραση και το υποστήριξε, ενώ γνώριζε και κάλυπτε τις αντιθεσμικές κινήσεις υπουργών του για την επόμενη ημέρα.
Να υπενθυμίσω δε, πως το σύνθημα για το Grexit το είχε δώσει ο ίδιος με την ομιλία του στην Αγία Πετρούπολη, παρουσία του Πούτιν, όταν μίλησε για τους Έλληνες που είναι ναυτικός λαός και ξέρουν να βρίσκουν και αλλού λιμάνια. Παρεμπιπτόντως να αναφέρω και το αίτημα προς την Ρωσία για δάνειο 5 δισεκατομμυρίων και για το τύπωμα δραχμών. Δεν ξεχνάμε.
Να δεχθώ πως ο Αλ. Τσίπρας ωρίμασε στα 43 του χρόνια. Είναι θετικό. Όμως, δεν χρωστά μια συγγνώμη σε όλους αυτούς που λοιδώρησε, που προπηλάκισε, που «έφτυσε», γιατί υποστήριζαν τότε αυτά που υποστηρίζει και ο ίδιος σήμερα; Δεν πρέπει, ως καλός και συνεπής αριστερός, να κάνει δημόσια την αυτοκριτική του για το πρόσφατο παρελθόν του;
Γιατί μόνον τότε θα δώσει με σαφήνεια και ειλικρίνεια την εικόνα της μεταστροφής του. Μόνον τότε θα έχουν αξία οι συμβουλές του προς τον Σαλβίνι και οι αλλήθωρες ματιές του προς την σοσιαλδημοκρατία.
Αλλά ας μην έχουμε αυταπάτες. Αν ο Αλ. Τσίπρας ζητήσει συγγνώμη από τα θύματα του γιατί σήμερα ακολουθεί την πολιτική τους, τότε παύει να είναι ο εαυτός του. Τότε καταργεί τις διαχωριστικές γραμμές, που αυτές όμως τον συντηρούν στην κεντρική πολιτική σκηνή. Τότε, δεν θα μπορεί να καταδιώκει τα στελέχη των προηγούμενων κυβερνήσεων και πρώην πρωθυπουργούς. Ο Αλ. Τσίπρας με την ίδια ευκολία γίνεται και αριστερός μαρξιστής και σοσιαλδημοκράτης και ό,τιδήποτε άλλο προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία.
Αυτό το έχουμε μάθει και το έχουμε εμπεδώσει όλοι, πλην των αφελών «προθύμων» που κρύβονται τις καθημερινές και εμφανίζονται, όταν ο Αλ.Τσίπρας πει καμιά ατάκα που δικαιολογεί την δική τους προθυμία.
Αυτοί που πείθονται από τις φιγούρες και τις μεταμορφώσεις του πρωθυπουργού είναι αυτοί που θέλουν να πειστούν. Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών έχει αντιληφθεί πως έχει απέναντι του έναν κυνικό καιροσκόπο που «πουλά» διχασμό και πόλωση για να μην χάσει την εξουσία.
Όσο για την συγγνώμη, υπομονή.
