Του Γιάννη Κ. Τρουπή
Στην πολιτική πρέπει να είναι πολύ προσεχτικός σε ό,τι λες και κυρίως σε όσα υπόσχεσαι και δεν είσαι διατεθειμένος ή δεν μπορείς να τα κάνεις πράξη. Σε περίπτωση μάλιστα που οι συνθήκες επιβάλλουν να αλλάξεις θέση, η καλύτερη λύση είναι να βγεις και να το παραδεχθείς δημόσια, εξηγώντας το τι πήγε στραβά.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ τα τελευταία 3,5 χρόνια έχουν χρειαστεί να προχωρήσουν σε «κυβιστήσεις» παραπάνω από μία φορές και μάλιστα για μία σειρά σημαντικών ζητημάτων. Ειδικά μάλιστα τους τελευταίους μήνες στο Μέγαρο Μαξίμου παρατηρείται μία σημαντική έλλειψη στρατηγικής, αφού κάθε φορά που ο κ. Τσίπρας δείχνει να επενδύει σε κάποιο αφήγημα, μέσα σε μερικά 24ωρα αναγκάζεται από τις καταστάσεις είτε να αλλάξει θέση είτε να κάνει στροφή 180 μοιρών.
Θα αναρωτηθεί κάποιος: Δεν αποτελεί δείγμα πολιτικής υγείας ένα κόμμα να αλλάζει και να προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα;
Η απάντηση είναι προφανώς καταφατική, αρκεί αυτή η αλλαγή να μην γίνεται για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους και βεβαίως η στροφή αυτή να μην είναι σε τελείως αντίθετη κατεύθυνση.
Η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου από την πρώτη μέρα διακυβέρνησης μέχρι σήμερα αναγκάστηκε ή επέλεξε να υπαναχωρήσει από τα όσα δημοσίως πρέσβευε είτε αλλάζοντας θέση είτε επενδύοντας σε κάποιο αφήγημα που «έμεινε από καύσιμα» κάπου στη μέση του δρόμου. Ας δούμε ορισμένα παραδείγματα:
- Η βασική κυβερνητική θέση όλους τους τελευταίους μήνες είναι πως «τον Αύγουστο θα έχουμε «καθαρή έξοδο» από τα Μνημόνια». Πρόκειται για το κεντρικό σύνθημα του πρωθυπουργού αλλά και των κυβερνητικών στελεχών, οι οποίοι επενδύουν πολιτικά στο τέλος των προγραμμάτων.
Όπως φαίνεται όμως από τα όσα η ίδια η κυβέρνηση έχει συμφωνήσει με τους πιστωτές μόνο «καθαρή» δε θα είναι έξοδος. Χαρακτηριστική ήταν η φράση Ευρωπαίου αξιωματούχου πριν από τέσσερις μήνες, όταν το Μέγαρο Μαξίμου εισήγαγε το συγκεκριμένο αφήγημα στο δημόσιο βίο:
«Καθαρή έξοδος δεν είναι η πιο πρόσφορη έκφραση» είχε δηλώσει τότε με «διπλωματική» ευγένεια ο συγκεκριμένος αξιωματούχος, καταρρίπτοντας το αφήγημα. Δυστυχώς όμως τόσο και για την κυβέρνηση όσο και για τη χώρα τα τελευταία 24ωρα οι μεγάλες πιέσεις που δέχονται τα ελληνικά ομόλογα καθιστούν ακόμα πιο «θολή» την εικόνα της λεγόμενης καθαρής εξόδου.
- Οι κακοί επικοινωνιακοί χειρισμοί που ακολούθησαν τη φονική πυρκαγιά στην Ανατολική έριξαν βαριά τη σκιά τους στο προφίλ του κ.Τσίπρα, το οποίο οικοδομούσε ο ίδιος αλλά και οι συνεργάτες του από την πρώτη μέρα διακυβέρνησης. Μέσα από μία σειρά τραγικών γεγονότων αποδείχτηκε η κυβερνητική ανεπάρκεια αλλά και η έλλειψη πολιτικής γενναιότητας με την μη αποδοχή σε πρώτο χρόνο της αντικειμενικής πολιτικής ευθύνης από το Μέγαρο Μαξίμου.
- Στο Σκοπιανό, ο κυβερνητικός συνασπισμός αναγκάστηκε να αναδείξει τις μεγάλες εσωτερικές του αδυναμίες, καθώς ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ διατηρούν εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις για πολλά θέματα, ένα από αυτά είναι και το ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ. Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες αναγκάστηκαν να προβούν σε μία εμφανή «κυβίστηση», αναφορικά με τα όσα έχουν υποστηρίξει από την αρχή λειτουργίας του κόμματός τους.
Είναι γνωστό πως το κόμμα του κ. Καμμένου από την πρώτη μέρα ίδρυσής του είχε ως σημαία την απόρριψη της χρήσης του όρου «Μακεδονία» στην ονομασία της ΠΓΔΜ. Τελικά με την υπογραφή της συμφωνίας των Πρεσπών η κυβέρνηση, την οποία στηρίζουν με τη ψήφο τους οι ΑΝΕΛ, υπαναχώρησαν από την πάγια θέση του. Βεβαίως ο υπουργός Άμυνας και τα στελέχη του κόμματός του επιχειρούν όλο αυτό το διάστημα να δικαιολογήσουν την επιλογή τους, όμως όπως αποδεικνύεται και από όλες τις έρευνες κοινής γνώμης , η προσπάθεια αυτή έχει πέσει στο κενό, μια και η πλειοψηφία των πολιτών δε δείχνει διάθεση στήριξης του μικρότερου κυβερνητικού εταίρου.
Τελευταίο δείγμα του εγκλωβισμού του Μαξίμου αλλά και της απόλυτης δυστοκίας στην ανεύρεση πειστικού αφηγήματος είναι η επιλογή του κ.Τσίπρα να προχωρήσει σε ανασχηματισμό, με παράλληλη ενίσχυση του κλίματος σκανδαλολογίας. Πρόκειται για την τελευταία προσπάθεια αλλαγής του πολιτικού κλίματος, στοιχείο όμως που δύσκολα θα μπορέσει να δώσει πόντους στους δύο κυβερνητικούς εταίρους, στην παρούσα χρονική συγκυρία. Αφού λοιπόν πραγματοποιηθούν και οι όποιες κυοφορούμενες αλλαγές στο υπουργικό συμβούλιο, η φαρέρτα του κ. Τσίπρα θα μείνει σχεδόν άδεια, με τις επιλογές του να είναι εξαιρετικά περιορισμένες.
Η διέξοδος για την κυβέρνηση θα είναι μία και αυτή δε θα είναι άλλη από τις εκλογές, για τον χρόνο των οποίων μόνος υπεύθυνος είναι ο πρωθυπουργός.
