Μια… φωτεινή ελπίδα ανατέλλει στον γκριζόμαυρο ορίζοντα της Ευρώπης, όπου τα ακροδεξιά κόμματα απέδρασαν από το περιθώριο και εισήλθαν με απαιτήσεις στην πολιτική σκηνή.
Ο Stefanos προετοιμάζει τη δημιουργία ιδρύματος κατά της ακροδεξιάς. Ελπιδοφόρο είναι ότι το Ίδρυμα εκτός από την Αθήνα, θα έχει και παράρτημα με ισότιμα γραφεία στη Νέα Υόρκη.
Η… ελπίδα πλέον του δημοκρατικού κόσμου, είναι να το ανακοινώσει σύντομα στην πέραν του Ατλαντικού μεριά. Ούτως ή άλλως δεν πρόλαβε να ανασχέσει την ορμητική επέλαση των ακροδεξιών στις ευρωπαϊκές εκλογές. Μπορεί όμως να συμβάλει καθοριστικά στην αποτροπή της έλευσης Τραμπ!
Άλλωστε πρέπει να προλάβει και τις εντυπώσεις που δημιουργεί το Ίδρυμα Τσίπρα, που ξεκινάει τη διαδρομή του τη Δευτέρα και την Τρίτη (17-18 / 6ου) με τη «Διεθνή Διάσκεψη για την Ειρήνη και τη Βιώσιμη Ανάπτυξη».
Φυσικά όλα αυτά ακούγονται - και είναι - ιλαρά. Τα Ινστιτούτα εμπεριέχουν και αντανακλούν το βάρος των προσωπικοτήτων που τα δημιουργούν. Και ο Αλέξης ως πολιτικός, από τον καιρό του επαναστατικού τουρισμού στις Γένοβες και τα νταούλια των αγορών ως την ψοφοδεή υπογραφή του τρίτου μνημονίου, δεν πείθει ως η προσωπικότητα που θα μπορούσε να βάλει τη σφραγίδα του σε τόσο υψιπετή θέματα - παρόλο το κάποιο κύρος των προσώπων που έχουν κληθεί να μιλήσουν.
Όσο για το Ίδρυμα Κασσελάκη, καταχωρείται στα ευτράπελα. Δεν είναι πρόβλημα η πρόθεσή του. Είναι πρόβλημα η προσωπικότητά του.
Ευχάριστος, ευειδής, ελαφρούτσικος (πολιτικά πάντα), χωρίς γνώση των γεωπολιτικών προβλημάτων της παγκόσμιας σκηνής, με μόνη πολιτική αρματωσιά το δάνειο «αριστερό» ηθικολογικό ισχυρισμό, ότι γνώρισε τον καπιταλισμό από μέσα και τον σιχάθηκε.
Με δεδομένο το διάτρητο «πόθεν έσχες» που παρουσίασε, προβάλλει το ερώτημα ποιος θα χρηματοδοτήσει το Ίδρυμά του. Ο πρωθυπουργός των (κατά φαντασίωσή του) επόμενων εκλογών, επειδή δεν είμαστε όλοι στην Ελλάδα «αμερικανάκια», θα πρέπει να αποδώσει λογαριασμό για την πηγή των χρηματοδοτήσεών του. Τόσο για το ίδρυμά του, όσο και για τις πηγές της δικής του ευφρόσυνης διαβίωσης.
Εν τω μεταξύ ο ίδιος χαρακτήρισε «μόρφωμα» τη Νέα Αριστερά, με αφορμή τη δήλωση Τεμπονέρα – Κοτσακά για συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, και ένα περίεργο δημοσίευμα που έφερε τον Ανδρουλάκη να ευνοεί τη σύμπραξη των Κοινοβουλευτικών Ομάδων ΠΑΣΟΚ και Νέας Αριστεράς - κάτι που εάν δρομολογείτο θα εκπαραθύρωνε τον ΣΥΡΙΖΑ από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Κατά το δημοσίευμα (Απογευματινή) θα υπάρξουν αμοιβαίες υποχωρήσεις, και ο Ανδρουλάκης θα αναθέσει τον ρόλο αντιπρόεδρου στη νέα Κοινοβουλευτική Ομάδα, των προοδευτικών δυνάμεων στην Εφη Αχτσιόγλου!
Οι αντιδράσεις που υπήρξαν και από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ, δεν προϊδεάζουν την ευτυχή κατάληξη τέτοιου εγχειρήματος. Τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που κατηγορούσαν τον Αλέξη Τσίπρα όταν «απαλλοτρίωνε» από τους ΑΝΕΛ τους βουλευτές του «συντρόφου» Πάνου Καμμένου και τους αφομοίωνε στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα δεχθούν για το κόμμα τους ένα τέτοιο «πραξικόπημα».
Φυσικά δεν μένει εκτός ηττοπαθούς πανζουρλισμού η ΝΔ. Σε μια εκλογή που η αποχή ήταν «αποχή της ξαπλώστρας» η ΝΔ θορυβήθηκε. Ο Πρωθυπουργός προσέδωσε τόση σημασία, που ακύρωσε την επίσκεψή του στην Ιορδανία και εμμέσως προανήγγειλε ανασχηματισμό.
Λάθος επιλογή. Θυσίασε μια εικόνα διεθνούς πρωθυπουργικού κύρους για το αποτέλεσμα μιας εκλογικής διαδικασίας που εκ των πραγμάτων δεν είχε πολιτικό σημαινόμενο γιατί δεν υπήρχε διακύβευμα. Η σύνολη συμπεριφορά του λαού ήταν απλώς μια προειδοποίηση προς όλους.
Δεδομένου ότι οι ευρωεκλογές προσφέρονται για ψήφο διαμαρτυρίας προς τους κυβερνώντες, περισσότερο προβληματικά ήταν τα αποτελέσματα για την αντιπολίτευση παρά για την κυβέρνηση. Η οποία παρεμπιπτόντως ερμήνευσε λάθος τη λαϊκή αποδοκιμασία.
Δεν ήταν ο γάμος των ομοφύλων που πλήρωσε, όπως νομίζει. Πλήρωσε το γεγονός ότι δεν τον δικαιολόγησε επαρκώς και άπαξ, και άφησε τον δημόσιο λόγο για το θέμα να σέρνεται επί εξάμηνο στην τηλεοπτική κουτσομπολίστικη δημοσιογραφία των παραθύρων.
Η υποτιθέμενη «συντηρητική» Ελλάδα είναι χώρα της ανεκτικότητας. Ο Κασσελάκης π.χ. δεν καταψηφίστηκε για τον σεξουαλικό του προσανατολισμό. Καταψηφίστηκε γιατί δεν έπεισε ότι αποτελεί αξιόπιστη εναλλακτική απέναντι στον Μητσοτάκη. Το έδειχναν οι μετρήσεις πρωθυπουργικής καταλληλότητας.
Η ΝΔ περισσότερο από τον γάμο, πλήρωσε την άτυπη κατάργηση της πανεπιστημιακής αστυνομίας (παρότι νομίζει ότι ο λαός το ξέχασε), και τη μη γενική αστυνόμευση - είτε από ανικανότητα του ένστολου μηχανισμού, είτε από φοβία στην καταγγελτική Αριστερά. Και φυσικά πλήρωσε τη θηριώδη ακρίβεια, για την οποία δεν αρκούν οι επιστολές Κυριάκου προς την Ούρσουλα.
Αλλά κυρίως πλήρωσε το γεγονός ότι δεν υπήρχε διακύβευμα για τη διακυβέρνηση της χώρας. Τα κομματικά ποσοστά των πρόσφατων εκλογών αφορούσαν μια μειοψηφία του ελληνικού λαού. Δεν αφορούσαν το σώμα των εθνικών εκλογών. Βιάστηκαν όλοι να βγάλουν συμπεράσματα.
