Η δημιουργία διαδικτυακής βάσης δεδομένων για το ελληνόφωνο τραγούδι και την ορχηστρική μουσική Ελλήνων δημιουργών είναι ρύθμιση που περιλαμβάνεται σε νομοσχέδιο του υπουργείου Πολιτισμού που αφορά στη μουσική, στην ελληνική μουσική, στο πώς και σε τι ποσοστό μεταδίδεται από ραδιόφωνα και σε κοινόχρηστους χώρους ή σε ξενοδοχεία, μεταξύ άλλων. Πρόκειται για σημαντική για το ελληνόφωνο τραγούδι μεταρρύθμιση που άπτεται στη διαφύλαξη και στην ανάδειξη της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς. Στο δε νομοσχέδιο, προβλέπονται επίσης ορισμένα κίνητρα ώστε να ακούγεται πιο συχνά η μουσική των Ελλήνων, όπως τόνισε η υπουργός Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη, σε συνέντευξη που παραχώρησε στον ΣΚΑΪ και στον Παύλο Τσίμα.
«Το ίδιο το Σύνταγμα μας επιτάσσει να ενθαρρύνουμε και να ενισχύουμε την Τέχνη. Επομένως, πρέπει να λάβουμε θετικά μέτρα για να προωθείται η ελεύθερη προαγωγή της Τέχνης. Δεν παρεμβαίνει υποχρεωτικά» το νομοσχέδιο, τόνισε η Λίνα Μενδώνη. Υπογραμμίζοντας ότι το σχέδιο νόμου για τη μουσική «δίνει κίνητρα, ώστε να ενισχύονται τελικά τα πνευματικά δικαιώματα, μέσω των Οργανισμών Είσπραξης Συγγενικών Δικαιωμάτων. Από κει και πέρα όμως δεν ενοχλεί σε τίποτα στην υπόλοιπη επαγγελματική και οικονομική ελευθερία των επιχειρήσεων».
Το εν λόγω νομοσχέδιο έχει τεθεί σε δημόσια διαβούλευση έως την Πέμπτη 14 Μαρτίου, φέρει τον τίτλο «Μέτρα για τη διαφύλαξη και την ανάδειξη της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς, την προστασία και ενίσχυση του ελληνόφωνου τραγουδιού και της ορχηστρικής μουσικής απόδοσης του ελληνόφωνου τραγουδιού και την προστασία και διάχυση της ελληνικής γλώσσας, στο πλαίσιο της διαφύλαξης και ανάδειξης της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς - Ρυθμίσεις για τον εκσυγχρονισμό της εμπορικής πολιτικής του Οργανισμού Διαχείρισης και Ανάπτυξης Πολιτιστικών Πόρων και λοιπές διατάξεις του Υπουργείου Πολιτισμού».
«Το νομοσχέδιο έχει ένα ολόκληρο κεφάλαιο που αφορά στην προστασία της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς, την οποία ενισχύουμε, σύμφωνα και με τις συμβάσεις της UNESCO. Αφορά και στις αρχές τις οποίες καθιερώνει η Ευρωπαϊκή Ένωση για την άυλη πολιτιστική κληρονομιά. Στο πλαίσιο αυτό, αφενός με το ελληνόφωνο τραγούδι θέλουμε να προστατεύσουμε την ελληνική γλώσσα, κυρίως όμως τους δημιουργούς, τους μουσικούς, οι οποίοι, πραγματικά, έχουν θιγεί όχι μόνο από την πανδημία αλλά όχι μόνο αυτό.
Μέσα σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον η αγγλόφωνη μουσική έχει σχεδόν επιβληθεί. Η διάδοση της ελληνόφωνης μουσικής περιορίζεται. Τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι ακούγεται 30% ελληνικής μουσικής και 70% ξένης μουσικής. Εμείς, ως Υπουργείο Πολιτισμού, προφανώς όλα αυτά είναι πράγματα στα οποία, ακολουθώντας και το ίδιο το Σύνταγμα το οποίο δηλώνει εμφαντικά ότι οφείλουμε να προστατεύουμε την τέχνη, έχουμε προτείνει μια σειρά κινήτρων. Είναι περισσότερο κίνητρα και δεν είναι κάτι υποχρεωτικό».
Πολλές χώρες της ΕΕ, όπως η Γαλλία ήδη από τη δεκαετία του ’80, έχουν μπει τέτοιες ποσοστώσεις υποχρεωτικά. Σε παρόμοιες ρυθμίσεις έχουν προχωρήσει η Ισπανία για τους Καταλανούς δημιουργούς, το ίδιο έχει κάνει η Πορτογαλία, με υποχρεωτικές ρυθμίσεις, όπως και η Ουγγαρία και άλλες χώρες στην Ευρωπαϊκή Ένωση κάποιες δεκαετίες πριν.
Το νομοσχέδιο δεν παρεμβαίνει στα κριτήρια ενίσχυσης του κινηματογράφου
Το νομοσχέδιο του υπουργείου Πολιτισμού «δεν παρεμβαίνει καθόλου στα κριτήρια με τα οποία ενισχύεται ο κινηματογράφος. Δηλαδή, δεν παρεμβαίνουμε καθόλου σε διατάξεις οι οποίες λένε με ποιον τρόπο το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, για παράδειγμα, χρηματοδοτεί επιχορηγεί τις ταινίες, εκεί δεν παρεμβαίνουμε καθόλου. Όπως, επίσης, δεν παρεμβαίνουμε καθόλου για τα τουριστικά καταλύματα».
Επί του ζητήματος, ο μόνος λόγος που γίνεται στο νομοσχέδιο είναι να υπάρχει μία ποσόστωση 45% του ελληνόφωνου τραγουδιού ή ελληνικής ορχηστρικής μουσικής, στην περίπτωση που ο ξενοδόχος ή ο ιδιοκτήτης του τουριστικού καταλύματος θελήσει να βάλει μουσική στους χώρους αναμονής και στους ανελκυστήρες. Όπως η κα. Μενδώνη υπογράμμισε, πρόκειται για «ένα πάρα πολύ περιορισμένο χρονικά και χωροταξικά τμήμα της δραστηριότητας που ασκούν τα καταλύματα ή τα ξενοδοχεία. Δεν παρεμβαίνει κανείς ούτε στα καφέ, ούτε στους χώρους εστίασης, ούτε, σε καμία περίπτωση, στα δωμάτια. Είναι πάρα πάρα πολύ ζυγισμένο το πού παρεμβαίνουμε».
Ποσοστό το οποίο θα συζητηθεί, όπως η κα. Μενδώνη σημείωσε, αφορά στην εξής φράση του νομοσχεδίου: «οι ελληνικές οπτικοακουστικές και κινηματογραφικές ταινίες που χρηματοδοτούνται από το Δημόσιο υποχρεούνται να ενσωματώνουν ελληνόφωνο τραγούδι ή ορχηστρική μουσική απόδοση ελληνόφωνου τραγουδιού σε ελάχιστο ποσοστό 70%». Αυτό, καθώς «δεν πρόκειται για μια οποιαδήποτε παραγωγή, είναι παραγωγή την οποία επιχορηγεί, δηλαδή εντέλει χρηματοδοτεί το κράτος και ο φορολογούμενος Έλληνας. Επομένως ό,τι αφορά στην ελληνική δημιουργία και στην ελληνική γλώσσα, οφείλουμε ως πολιτιστικό αγαθό να το προστατεύσουμε».
Ωστόσο, όπως η κα. Μενδώνη σημείωσε, «ειδικά για τις κινηματογραφικές παραγωγές δεν αλλάζει σε τίποτα ο τρόπος. Δεν αλλάζουν τα κίνητρα και τα κριτήρια επιδότησης από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου. Ό,τι ίσχυε, ισχύει».
Η μουσική στο ραδιόφωνο
Η αναπαραγωγή περισσότερης ελληνικής μουσικής στα ραδιόφωνα εξαρτάται από τη διακριτική ευχέρεια του κάθε ραδιοφωνικού σταθμού. Τα κίνητρα που δίνει εκεί το ΥΠΠΟ είναι κυρίως σε διαφημιστικό χρόνο. «Εάν για παράδειγμα ένα ραδιόφωνο θέλει να βάλει το ποσοστό αυτό της μουσικής που προτείνουμε, θα έχει περισσότερο διαφημιστικό χρόνο. Δεν χάνει κάτι. Κίνητρα δίνουμε. Εάν, ας πούμε βάλει το ελληνικό τραγούδι στις 12:00 το βράδυ για κάποιους ανθρώπους που κάθονται και ακούνε ραδιόφωνο εκείνη την ώρα, επίσης δεν θα παρέμβει κανείς, στο πότε θα το βάλει. Επαναλαμβάνω, είναι κίνητρο, δεν χάνει κάτι, δεν περιορίζουμε κάτι. Δίνουμε επιπλέον κίνητρα», επεξηγεί η κα. Μενδώνη.
Επιμέλεια κειμένου: Νεκταρία Μαραγιάννη
