Δεν φτάνει που άνοιξε μπαρ δίπλα ακριβώς στον αρχαιολογικό χώρο της Σίδης, οι ιδιοκτήτες του κατασκεύασαν και ειδική είσοδο από την πύλη του ναού της Αθηνάς, με πλαίσια και κόκκινο χαλί μέσα στον αρχαιολογικό χώρο, ώστε οι πελάτες τους να μπαίνουν με χλιδή. Παράνομο όλο αυτό βέβαια, και θα γίνουν μηνύσεις, όμως ενδεικτικό της ασέβειας προς τα μνημεία του αρχαίου παρελθόντος στη γειτονική Τουρκία.
Η περιοχή της Σίδης, πόλης στην Παμφυλία που κατοικήθηκε κατά τον πρώτο αποικισμό και έζησε μεγάλη ακμή στα ελληνιστικά και ρωμαϊκά χρόνια, βρίσκεται στην Αττάλεια. Την αποκάλυψη έκανε η τουρκική εφημερίδα «Χουριέτ» η οποία και φιλοξένησε το θέμα ως κεντρικό στο πρωτοσέλιδό της. Σκάνδαλο ολκής, το γεγονός, ανάγκασε τη Γενική Διεύθυνση Πολιτιστικής Κληρονομιάς και Μουσείων του του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού να το καταδικάσει και να πάρει μέτρα.
Σε ειδική δήλωση στη Hürriyet, ο Γενικός Διευθυντής Πολιτιστικής Κληρονομιάς και Μουσείων Gökhan Yazgı είπε: «Εξετάζουμε το θέμα με όλες του τις λεπτομέρειες. Ο Διευθυντής Πολιτισμού Και Τουρισμού της Επαρχίας της Αττάλειας ασχολείται επίσης με αυτό. Δεν θα επιτρέψουμε ποτέ να χρησιμοποιηθεί αυτή η περιοχή με αυτόν τον τρόπο».
Εξηγώντας ότι θα κινηθούν νομικές διαδικασίες σχετικά με τη βεβήλωση του χώρου και του ναού, ο Yazgı είπε: «Αυτή η εικόνα δεν είναι αποδεκτή από εμάς. Ως εκ τούτου, λάβαμε άμεσα μέτρα για την κίνηση νομικών διαδικασιών. Ό,τι χρειαστεί θα γίνει», είπε.
Δυστυχώς, τα πράγματα δεν είναι καθόλου απλά. Οι βάρβαρες παρεμβάσεις είχαν αφαιρεθεί από τις τοπικές αρχές τη βραδιά των εγκαινίων, όμως τοποθετήθηκαν ξανά τις επόμενες ώρες (προφανώς μόλις έφυγαν τα όργανα της τάξης).
Ο ναός της Αθηνάς, του 7ου αι. π.Χ. ήταν αφιερωμένος στην προστάτιδα θεά της Σίδης και έχει ανασκαφεί μαζί με άλλα κτίσματα και ιερά, ενώ ο αρχαιολογικός χώρος είναι επισκέψιμος και έχει αναδειχθεί. Απέναντί του έχει και ναό του Απόλλωνα. Το μπαρ θέλησε να συμπεριλάβει το πρώτο μνημείο στη λειτουργία του, τοποθετώντας σιδερένια παραπετάσματα, ξύλινα κιγκλιδώματα αλλά και χαλί 10 μέτρων, ώστε να μην χαλάνε τα… ευαίσθητα τακουνάκια των επισκεπτριών, που είναι κυρίως τουρίστριες, Τουρκάλες και ξένες.
Επιπλέον, τοποθετήθηκε μια συσκευή ακτίνων Χ ακριβώς μπροστά από την είσοδο των χιλιάδων ετών και γραφεία υποδοχής πελατών. Επιπλέον, όλος ο χώρος της εισόδου φωτίστηκε με ειδική εφαρμογή για να γίνει αντιληπτός ο χώρος της εισόδου.
Πολλοί τουρίστες που πήγαν στην περιοχή για να δουν τον ναό, νομίζοντας ότι ο φωταγωγημένος χώρος είναι μουσείο, κατευθύνθηκαν προς τα εκεί. Ωστόσο, το προσωπικό ασφαλείας στην είσοδο του ναού είπε ότι η περιοχή είναι ιδιωτική επιχείρηση και τους έδιωξαν.
Ειδικοί, που συμμετείχαν στις ανασκαφές στην περιοχή, αλλά δεν ήθελαν να κατονομαστούν, είπαν στη Hürriyet: «Υπήρχε μόνο ένα εστιατόριο σε μια ιδιωτική ιδιοκτησία πριν. Η είσοδος του εστιατορίου ήταν στο πίσω μέρος. Όταν όμως έγιναν οι εργασίες του νυχτερινού κέντρου, μετέφεραν την πόρτα του χώρου μπροστά χωρίς καμία άδεια. Προειδοποιήσαμε πολλές φορές τις επιχειρηματικές αρχές, αλλά κανείς δεν μας έδωσε σημασία και δυστυχώς προέκυψε αυτή η εικόνα. Δεν είναι μόνο πρόβλημα με την πόρτα εδώ. Ο φωτισμός και ο δυνατός θόρυβος έχουν επίσης αρνητική επίδραση στα έργα. Είναι κάτι πολύ κακό για την εικόνα των μνημείων. Τα φώτα της δημοσιότητας προκαλούνται από τα χιλιάδες χρόνια ιστορίας τους. Μετέτρεψαν το τεράστιο κτίριο σε περίπτερο».
Η αρχαία πόλη της Σίδης ιδρύθηκε τον 7ο αιώνα από Ελληνες και ήταν πολύ σημαντική. Εμεινε υπό τη βασιλεία των Λυδών πολλά χρόνια, μετά κατακτήθηκε από τους Πέρσες και απελευθερώθηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο. Η ζωή της συνεχίστηκε επί ρωμαιοκρατίας, Βυζαντίου και επί Οθωμανών. Επί πολλούς αιώνες ήταν το σπουδαιότερο εμπορικό λιμάνι της Παμφυλίας, κέντρο θαλάσσιας επικοινωνίας μεταξύ της Συρίας, της Αιγύπτου και της Κύπρου ανατολικά, και της Ρόδου και του Αιγαίου δυτικά.
Βρίσκεται περίπου 80 χλμ. ανατολικά της Αττάλειας, και αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους στην περιοχή – τα ερείπια της εκτείνονται σε μια χερσόνησο μήκους 800μ. περίπου και πλάτους 400μ.
Η οικονομική ανάπτυξη της Σίδης έφτασε στο απόγειο της τον 2ο και τον 3ο αιώνα μ.Χ., και οφειλόταν όχι μόνο στο θαλάσσιο εμπόριο αλλά και στην εύφορη, καλά αρδευόμενη γη γύρω από τον Μέλανα ποταμό.
Όπως αναφέρει η Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού, μια μεγαλοπρεπής οδός ξεκινούσε από το λιμάνι και κατέληγε στην περιοχή των ναών, διασχίζοντας την αρχαία πόλη. Μια μικρότερη οδός ξεκινούσε από την κύρια πύλη και είχε κατεύθυνση προς τα δυτικά. Και οι δύο αυτοί οδικοί άξονες ήταν πλακόστρωτοι, συνέδεαν τις τέσσερις συνοικίες της Σίδης και πλαισιώνονταν από μεγαλοπρεπείς στοές, με καταστήματα στις δύο πλευρές.
Σήμερα ένα μόνο τμήμα των οδών είναι ορατό, εξαιτίας της εκτεταμένης σύγχρονης δόμησης, ωστόσο οι ανασκαφές που γίνονται εξακολουθούν να εντυπωσιάζουν τους αρχαιολόγους. Στη νότια στοά πρόσφατα βρέθηκαν όρθια δύο ακέφαλα αγάλματα της ρωμαϊκής περιόδου, που αναπαριστούν έναν άνδρα και μία γυναίκα. Το εντυπωσιακό είναι ότι εντοπίστηκαν ακριβώς στο σημείο που είχαν τοποθετηθεί πρώτη φορά, 2.000 πριν.
