Η επανένωση των Γλυπτών του Παρθενώνα αποτελεί ύψιστη εθνική προτεραιότητα και χρέος που ξεπερνάει γενιές, ηγεσίες και σκοπιμότητες, καθώς αποτελεί διαχρονικό αίτημα και επιδίωξη του Ελληνισμού τους δύο τελευταίους αιώνες.
Και μόνο το γεγονός ότι μετά από δύο αιώνες φαίνεται να κάμπτεται το αδιάλλακτο ΟΧΙ του Βρετανικού Μουσείου στην επιστροφή των Γλυπτών θα έπρεπε όχι απλώς να έχει σκορπίσει χαρά αλλά θα έπρεπε να έχει προκαλέσει συστράτευση όλων ανεξαιρέτως των Ελλήνων και Φιλελλήνων για την επίτευξη του εθνικού σκοπού.
Είναι μια επιδίωξη που ξεπερνάει τα στενά όρια της πατρίδας μας και αφορά ολόκληρο τον κόσμο το να βρεθούν και πάλι μαζί τα γλυπτά που αφαιρέθηκαν παράνομα και βάρβαρα από τον Λόρδο Έλγιν στις αρχές του 18ου αιώνα, με τρόπο που βίαζε ένα από τα μεγαλύτερα σύμβολα του παγκόσμιου Πολιτισμού.
Το τελευταίο διάστημα είμαστε όλοι μάρτυρες των διαρροών από βρετανικής πλευράς μιας διαπραγμάτευσης που γίνεται όπως είναι λογικό μυστικά εδώ και μερικούς μήνες και σύμφωνα με έγκυρα ΜΜΕ όπως το Bloomberg βρίσκεται κοντά στην ολοκλήρωσή της.
Η σοβαρή μεταστροφή της Βρετανίας που σηματοδοτήθηκε με την ανάληψη καθηκόντων του προέδρου του Βρετανικού Μουσείου από τον Τζορτζ Όσμπορν, πρώην υπουργό Οικονομικών είχε ξεκινήσει με τη σημαντική απόφαση της UNESCO τον Σεπτέμβριο του 2021 που αναγνώριζε τον διακυβερνητικό χαρακτήρα της διαφοράς, ενώ στη διακυβερνητική επιτροπή της UNESCO υπήρξε μεγάλη απομόνωση των Βρετανών.
Σε αυτή την εξέλιξη βεβαίως οδηγηθήκαμε μετά από σκληρή δουλειά των αρμόδιων εμπειρογνωμόνων του ΥΠΕΞ και του Υπουργείου Πολιτισμού που είχαν συντάξει έναν ισχυρό φάκελο.
Για πρώτη φορά τις τελευταίες εβδομάδες στον βρετανικό Τύπο υπάρχουν δημοσιεύματα τα οποία σχολιάζουν θετικά και υποστηρίζουν την επανένωση των Γλυπτών.
Για σειρά ετών η βρετανική πλευρά απέφευγε τη συζήτηση. Η κυβέρνηση απαντούσε ότι η ευθύνη ανήκει στο Βρετανικό Μουσείο, το Μουσείο απαντούσε ότι είναι ο νόμος που δεσμεύει την οποιαδήποτε παραχώρηση των Γλυπτών και έτσι η διελκυστίνδα αυτή εμπόδιζε κάθε πρόοδο.
Αυτό το ευνοϊκότερο κλίμα που έχει δημιουργηθεί αποφάσισε να επιχειρήσει να εκμεταλλευθεί η κυβέρνηση και ο Κ. Μητσοτάκης με τη νομική στήριξη του Γ. Γεραπετρίτη επέλεξε να χειριστεί προσωπικά την υπόθεση κάνοντας την πρώτη συνάντησή του με τον Μπόρις Τζόνσον και πρόσφατα με τον Τζ. ΄Οσμπορν με τον οποίο σύμφωνα με πληροφορίες συναντήθηκε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και ο ΥΠΕΞ Ν. Δένδιας στην πρόσφατη επίσκεψή του στο Λονδίνο.
Το κείμενο της Συμφωνίας δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί και κανείς δεν γνωρίζει το περιεχόμενό της. Όμως, άριστοι γνώστες της υπόθεσης των Γλυπτών, επισημαίνουν ότι πλέον υπάρχουν νομικοί όροι που μπορούν να επιστρατευθούν ώστε ο «μακροχρόνιος δανεισμός» να μην αναφέρεται ως τέτοιος και φυσικά μπορεί να υπάρξουν νομικές διατυπώσεις που θα ξεπερνούν τον σκόπελο της «κυριότητας». Είναι σαφές ότι το Βρετανικό Μουσείο δεσμεύεται από τον ισχύοντα βρετανικό νόμο, αλλά και πέραν τούτου δεν πρόκειται να αποδεχθεί ρητά παραχώρηση κυριότητας έργων και μνημείων που έχει στην κατοχή του, καθώς αυτό θα άνοιγε τον ασκό του Αιόλου.
Η εμπειρία έδειξε ότι υπάρχουν δυνατότητες υπερπήδησης του εμποδίου, όπως και στην περίπτωση της μεταφοράς από τη Σικελία στην Ελλάδα του θραύσματος Fagan για 4 +4 χρόνια με προοπτική επ' αόριστον επιστροφής του θραύσματος Fagan στην Ελλάδα βάσει αλλαγής στην ιταλική νομοθεσία.
Μια ακόμη κίνηση υψηλού συμβολισμού με την επιστροφή από τον Πάπα Φραγκίσκο τριών θραυσμάτων των Γλυπτών του Παρθενώνα που φυλάσσονταν στο Μουσείο του Βατικανού (η δωρεά έγινε προς την Εκκλησία της Ελλάδας, καθώς ο Ποντίφικας ήθελε να αποφύγει μια διακρατική συναλλαγή) πρόσθεσε ακόμη μεγαλύτερη πίεση στους Βρετανούς.
Ένα ακόμη θέμα που θα προκύπτει είναι και η ανάληψη δέσμευσης από την Ελλάδα για μεταφορά στο Λονδίνο και έκθεσή τους στο Βρετανικό Μουσείο αριθμού εμβληματικών εκθεμάτων από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.
Μέσα σε αυτό το κλίμα και ενώ συνεχίζονται οι πολύ λεπτές και ευαίσθητες διαπραγματεύσεις αποτελεί εκκωφαντική παραφωνία η θέση που σπεύδει να υιοθετήσει η αντιπολίτευση και κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ που δεν βλέπουν τίποτα το θετικό στην προσπάθεια επανένωσης των Γλυπτών παρά μόνο «αρνητικά» και «παγίδες», από τον φόβο κυρίως μήπως καρπωθεί την «επιτυχία» ο Κυρ. Μητσοτάκης.
Δεν είναι λίγα μάλιστα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που υπονοούν ότι όλη αυτή η ιστορία γίνεται για προεκλογικούς λόγους, λες και είναι υπόθεση δύο - τριών μηνών ώστε να κλείσει η συμφωνία να πακεταριστούν τα Γλυπτά σε ένα κοντέινερ και να τα φέρει στην Αθήνα ο Κυρ. Μητσοτάκης για να τα περιφέρει στις προεκλογικές συγκεντρώσεις του.
Η μιζέρια και μεμψιμοιρία δεν ταιριάζει σε αυτή τη μεγάλη εθνική υπόθεση και αντιθέτως μπορεί να λειτουργεί και υπονομευτικά βάζοντας τον πήχη εκεί που ξέρουμε όλοι ότι θα οδηγήσει στη διαιώνιση της σημερινής κατάστασης.
Η καλόπιστη και υπεύθυνη στάση επιβάλει το να ζητήσει εμπιστευτική ενημέρωση η αξιωματική αντιπολίτευση από τον πρωθυπουργό και να ενώσει τη φωνή της με αυτή όλων των Ελλήνων για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα και έτσι να αποκτήσει και η ίδια μερίδιο από μια μεγάλη εθνική επιτυχία.
Με συμβιβαστικές και εναλλακτικές αναφορές στη Συμφωνία, που δεν θα προσβάλουν ούτε θα ανατρέπουν την πάγια ελληνική θέση που δεν αναγνωρίζει την κυριότητα των Γλυπτών στο Βρετανικό Μουσείο, μπορεί το όνειρο όχι μόνο της Μελίνας αλλά όλου του Ελληνισμού να γίνει πραγματικότητα.
Διαφορετικά, ας μας πει δημοσίως όποιος το προτιμά, την παραμονή των Γλυπτών του Παρθενώνα στο Λονδίνο, όπως θα το ήθελε και ο Λόρδος ΄Ελγιν…
