Τρεις νέες ταινίες και δύο επανεκδόσεις από την Πέμπτη 28 Σεπτεμβρίου στους κινηματογράφους, με το ενδιαφέρον μας να επικεντρώνεται στις επανεκδόσεις, αμφότερες αριστουργήματα του ελληνικού και παγκόσμιου κινηματογράφου.
Στις νέες ταινίες οι θεματικές είναι η Τεχνητή Νοημοσύνη και οι επικίνδυνες επιπτώσεις της στην περίπτωση που πέσει σε λάθος χέρια, η μεταβλητότητα των ανθρωπίνων σχέσεων κι ένα θρίλερ που πραγματεύεται πώς μπορούν να τεθούν στο στόχαστρο ευάλωτα άτομα. Η ταινία, είναι το «Saw X» (2023) του Κέβιν Γκρόιτερτ. Κεντρικό πρόσωπο ο Τζον Κράμερ ο οποίος ταξιδεύει στο Μεξικό με την ελπίδα εύρεσης μιας θεραπείας για τον καρκίνο του, στην πορεία συνειδητοποιεί ότι η όλη επιχείρηση είναι ένα δόλιο σχέδιο που στοχεύει ευάλωτα άτομα.
Ο δημιουργός
«Πριν από 10 χρόνια, η Τεχνητή Νοημοσύνη που δημιουργήθηκε για να μας προστατεύει, πυροδότησε μία πυρηνική κεφαλή στο Λος Άντζελες. [...] Η Τεχνητή Νοημοσύνη αναπτύσσει ένα υπερόπλο. Εντόπισέ το, αλλιώς θα νικήσει αυτό». Στις παραπάνω φράσεις συνοψίζεται η υπόθεση της ταινίας επιστημονικής φαντασίας (sci-fi) «Ο δημιουργός» του Γκάρεθ Έντουαρντς, οι παραπάνω φράσεις (στην ταινία) απευθύνονται σε έναν πρώην πράκτορα των ειδικών δυνάμεων, ο οποίος στρατολογείται για να βρει και να σκοτώσει τον δημιουργό του προγράμματος Τεχνητής Νοημοσύνης.
Η υπόθεση εκτυλίσσεται στο μέλλον και ο κόσμος έχει χωριστεί σε δύο στρατόπεδα: τους ανθρώπους κι εκείνους που έχουν τη μορφή ανθρώπων και έχουν δημιουργηθεί μέσω προγράμματος Τεχνητής Νοημοσύνης. Το κύριο όπλο είναι ένα παιδί και «όποιος έχει (σ.σ με το μέρος του) αυτό το παιδί, κερδίζει τον πόλεμο». Αυτό τουλάχιστον θεωρούν οι άνθρωποι. Στην πορεία ,αποδεικνύεται ότι αυτό το παιδί-όπλο, μπορεί να καταστρέψει την ανθρωπότητα.
Η ταινία πραγματεύεται ζητήματα ηθικής με αφορμή την Τεχνητή Νοημοσύνη, διερωτάται τα όρια των κινδύνων της Τεχνητής Νοημοσύνης πόσω μάλλον εάν αυτή πέσει σε λάθος χέρια, όπως και εάν το προκάλυμμα της παιδικής ηλικίας μπορεί να δώσει την εντύπωση της μη επικινδυνότητας.
Γυρίσματα της τύχης
Πανελλήνια πρώτη σε ειδική προβολή είχε κάνει στις αρχές Σεπτεμβρίου, παρουσία του 88χρονου σκηνοθέτη Γούντι Άλεν, η νέα του ταινία, «Γυρίσματα της τύχης». Κατ' άλλους θεωρείται εκ των καλύτερων σκηνοθετών καταφέρνοντας να γυρίσει πενήντα μεγάλου μήκους ταινίες, κατ' άλλους υπερεκτιμημένος. Η ταινία του όμως υπάγεται στις νέες κυκλοφορίες της εβδομάδας κι εμείς αρκούμαστε στην αναφορά της.
Τα «Γυρίσματα της τύχης» προβλήθηκαν στο πλαίσιο του 80ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας και ξετυλίγουν τις περιπέτειες της Φανί και του Ζαν οι οποίοι μοιάζουν με το ιδανικό παντρεμένο ζευγάρι – αμφότεροι είναι επαγγελματικά καταξιωμένοι, ζουν σε διαμέρισμα σε προνομιούχα γειτονιά του Παρισιού και δείχνουν να είναι τόσο ερωτευμένοι όσο ήταν όταν πρωτογνωρίστηκαν. «Ο πετυχημένος γάμος δεν θέλει δουλειά. Δεν πρέπει να θέλει δουλειά. Δεν πρέπει να είναι αγγαρείας, αλλά κάτι που περιμένεις με ανυπομονησία», ακούμε από την ηρωίδα της ταινίας.
Η συναισθηματική κατάσταση δεν είναι δεδομένη και αμετάβλητη, και αυτό καταδεικνύεται και στην εκτύλιξη της υπόθεσης, όταν η Φανί συναντά τυχαία στο δρόμο τον Αλέν, έναν πρώην συμμαθητή της από το γυμνάσιο και συζητούν για τα συναισθήματα που έτρεφαν στο παρελθόν.
Επανεκδόσεις
Δύο αριστουργήματα του κινηματογράφου –του ελληνικού και του παγκόσμιου– περιλαμβάνονται στις επανεκδόσεις αυτής της εβδομάδας, και –κατά την άποψή μας– υπερτερούν των νέων κυκλοφοριών. Ο λόγος για την ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου που του χάρισε τον Χρυσό Φοίνικα στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών, «Μία Αιωνιότητα και μια Μέρα» (1998).
Η σκηνοθετική ματιά του Αγγελόπουλου ακολουθεί έναν διάσημο συγγραφέα, τον Αλέξανδρο, ο οποίος είναι βαριά άρρωστος και σχεδόν ετοιμοθάνατος. Συναντά ένα μικρό αγοράκι-μετανάστη από την Αλβανία, και τον ωθεί σε ένα ταξίδι του μυαλού που συνδέει το παρελθόν, με το παρόν και το ονειρικό στοιχείο.
Ποιητική και αριστουργηματική, η ταινία του Σοβετικού σκηνοθέτη θεάτρου και κινηματογράφου, Γκριγκόρι Κόζιντσεφ, για τον σαιξπηρικό ήρωα «Άμλετ» (1964). Κατά γενική ομολογία ο καλύτερος «Άμλετ» της κινηματογραφικής ιστορίας, εκείνος που μπορεί να συγκριθεί με τη μεταφορά του Λόρενς Ολίβιε. Η υπόθεση είναι γνωστή, ο νεαρός πρίγκιπας της Δανίας, Άμλετ, μαθαίνει για τη δολοφονία του βασιλιά πατέρα του από τον θείο του και σχεδιάζει την εκδίκησή του.
Hamlet (1964) - Grigori Kozintsev pic.twitter.com/YSRUSzOs5J
— Nicolas Pedrucci (@_Kitano_Kitano_) May 10, 2020
Hamlet (1964)
— Romantik Kurbağa (@RomantikKurbaa) July 11, 2019
Dir: Grigori Kozintsev
Music by: Dmitri Shostakovich#FolkloreThursday @FolkloreFilmFes @sovietvisuals pic.twitter.com/XMKM0rBIQA
Μία από τις πιο δυνατές σκηνές της ταινίας, το «θέατρο εν θεάτρω»: ο Άμλετ προγραμματίζει στο παλάτι την παρουσίαση θεατρικού έργου που καταγράφει τον τρόπο με τον οποίο ο θείος του σκότωσε τον πατέρα του. Η αντίδραση του θείου μαρτυρά το έγκλημά του.
Η ταινία είχε αποσπάσει το ειδικό βραβείο επιτροπής στο Φεστιβάλ Βενετίας, ήταν υποψήφια για τον Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ Βενετίας καθώς και υποψήφια για την καλύτερη ξενόγλωσση ταινία στις Χρυσές Σφαίρες (1967).
Κεντρική φωτ.: Από την ταινία «Ο δημιουργός». Πηγή φωτ.: Facebook/ Rogers Cinema Stevens Point
