Με την πάροδο του χρόνου ιστορικά γεγονότα, ξεχωριστές εμπειρίες και ψυχολογικές καταστάσεις συσσωρεύονται στον ανθρώπινο νου μέσα από την ζωή και τις αλληλεπιδράσεις του αποδέκτη, ενώ εκτίθενται σε μεγάλο βαθμό μέσα από τις μνήμες του, οι οποίες παρουσιάζονται επιλεκτικά επεξεργασμένες σε μια τεράστια ποικιλία βιβλίων και έντυπων μέσων γενικότερα. Ακολουθώντας, κάποιες φορές μια υποσυνείδητη και άλλες πάλι μια πιο στοχευόμενη κι εξατομικευμένη επιλεκτική διαδικασία καθοδηγούμενη από ένα μεμονωμένο και υποκειμενικό συλλογισμό, η επιλογή αυτών των γεγονότων γίνεται πολύ συγκεκριμένη. Αργά αλλά σταθερά το “βιβλίο” ως βασικό μέσο πληροφόρησης τείνει να εξαλειφθεί, εξαιτίας της προοδευτικής ψηφιοποίησης των μέσων επικοινωνίας όπως τα κινητά τηλέφωνα, οι φορητοί υπολογιστές και τα “tablets”. Η πληροφορία η οποία παρέχεται μέσα από τις κλασικές μορφές επικοινωνίας όπως τα βιβλία, οι εφημερίδες και οι φωτογραφίες, χρησιμοποιείται και από τις δύο καλλιτέχνιδες επινοητικά, εναλλάσσοντας την δημιουργικά με άλλα χρηστικά μέσα. Η χρήση μολυβιού στο χαρτί ή σε 'vintage' τυπωμένες φωτογραφίες λειτουργεί προσδίδοντας επιπλέον βαρύτητα στο εικονιζόμενο υλικό, παρέχοντας έτσι τη δυνατότητα στο θεατή να παρακολουθήσει την ιστορία μέσα από ένα διαφορετικό οπτικό πρίσμα.
Τα “Bibliophile series” της Χριστίνας Μήτρεντσε, αποτελούν μοναδικά έργα μικτής τεχνικής, κατασκευασμένα από εξώφυλλα βιβλίων ως κομμάτια της συνεχιζόμενης “ATML” μελέτης της, καθώς επίσης από χαρτιά, παλαιές αφίσες και κάρτες εκθέσεων προερχόμενες από το αρχείο της, τα οποία έχουν συλλεχθεί κατά την διάρκεια της πενταετούς παραμονής της στο Λονδίνο. Η καλλιτέχνης, μεταλλάσσει τα σκληρά οπισθόφυλλα και εξώφυλλα βιβλίων από το project της “ATML- Ροή Βιβλιογραφικών Δεδομένων“ σε πολύχρωμο καμβά, προβάλλοντας τα ως μια επιφάνεια της οποίας εξερευνά την τοπιογραφία ή τα νοερά πεδία που συνδέονται με το σύγχρονο διαδικτυακό περιβάλλον, χρίζοντας πλέον τον ψηφιακό κόσμο ως το βασικό «μεσολαβητή» ανάμεσα στον άνθρωπό και την φύση του. Ταυτόχρονα υπαινίσσεται ένα παραλληλισμό, ανάμεσα στην ασταθή υλικοτεχνική επικράτηση του χειρόγραφου και μιας διαδικτυακής προσομοίωσης του σύγχρονου τρόπου ζωής. Ως ανταπάντηση στην πρόκληση του κυβερνοχώρου, η ιστορία του βιβλίου έχει αναδειχθεί σε μία επιθυμητή κι ολοκαίνουρια πρακτική ανακεφαλαίωσης της ανθρωπινής φυλής.
Παράλληλα, ο κύριος άξονας πρακτικής της Αναστασίας Μηνά, είναι το σχέδιο και συγκεκριμένα η συγγραφή με μολύβι. Παρατίθεται ως μια παρορμητική διαδικασία εσωτερικής έντασης η οποία επαναλαμβάνεται, καθώς καλύπτει την επιφάνεια του χαρτιού και θεωρητικά παρατείνεται στο άπειρο. Αποτελεί μία συστηματική, συνεχόμενη και σχεδόν ψυχαναγκαστική συγγραφή του σχεδίου η οποία αναδεικνύει τη διαδικασία της γραφής ως κύριο θέμα. Με το έργο της η καλλιτέχνης στοχεύει να αμφισβητήσει την ιδέα της κίνησης ως ένα πρωταρχικό στοιχείο έκφρασης, παράλληλα με τη σχέση που έχει αναπτυχθεί ανάμεσα στο χέρι ή την αναλογική αφή και τις προσωπικές ενδόμυχες σκέψεις κι ανησυχίες του ανθρώπου. Η εικαστική της τάση θα μπορούσε να περιγραφεί σαν μία προσπάθεια να εκλογικεύσει το χαοτικό περιβάλλον από το οποίο περιβάλλεται η ανθρώπινη οντότητα ή ίσως σαν ένα τρόπο να εκλάβει και να διαχωρίσει τα αρχέγονα ένστικτα του ανθρώπου, δημιουργώντας νέα όρια και θέτοντας νεοσύστατους κανόνες. Ουσιαστικά εστιάζει στη χρήση φωτογραφικού υλικού, προερχόμενου από αρχεία του τοπικού τύπου και των κρατικών υπηρεσιών της Κύπρου.
Η έκθεση στο σύνολό της αποτελεί μια διαδρομή που επιχειρεί να αναδείξει και να αντιπαραθέσει τις πρωταρχικές μορφές επιμόρφωσης, επικοινωνίας και τρόπων κατανόησης της τέχνης, χρησιμοποιώντας τα βιβλία αντί για τα ψηφιακά μέσα και το μολύβι αντί για τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, η εκτενής χρήση των οποίων το έχει σχεδόν αντικαταστήσει. Τόσο η Αναστασία Μηνά που επεξεργάζεται με ιδιότυπο χειρωνακτικό τρόπο τις φωτογραφικές εικόνες, όσο και η Χριστίνα Μήτρεντσε τραυματίζοντας και πυροβολώντας τα βιβλία, στοχεύουν στο να αναιρέσουν την εικόνα επαναπροσδιορίζοντας το περιεχόμενο στο σύνολο του.
Συνεπώς, οι καλλιτέχνιδες προσπαθούν να εξισορροπήσουν την κλονισμένη σχέση που υπάρχει ανάμεσα στο θεατή του σήμερα και τα πρωταρχικά μέσα γνώσης κι ενημέρωσης, αφυπνίζοντας το συναίσθημα της οικειότητας με το αντικείμενο ως μέσο, είτε πρόκειται για βιβλίο, είτε για έργο τέχνης, τα οποία έχουν δημιουργηθεί βασιζόμενα στην απαρχή μίας αλληγορικής συσχέτισης με το παρελθόν.
Καλλιτέχνες: Αναστασία Μηνά, Χριστίνα Μήτρεντσε
Εγκαίνια: Τετάρτη 13 Aπριλίου 2016, 20:00 μ.μ.
Διάρκεια έκθεσης: 13/04/2016 – 04/05/2016
Πληροφορίες: www.depodarm.com
