34 ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ – Πρόγραμμα 21-24 Σεπτεμβρίου 2016
Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου
(5-7 μ.μ.)
ΚΡΑΤΙΚΗ ΒΙΑ / ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΒΙΑ
Άσκηση:
#23. Εσωτερικές επιπτώσεις συνέπεια του πολέμου
Εργαστήριο με την καλλιτέχνιδα Bonita Ely
Σας προσκαλούμε να συμμετάσχετε στο εργαστήριο της Bonita Ely όπου θα συζητηθούν οι συνεχιζόμενες από γενεά σε γενεά επιπτώσεις της αδιάγνωστης και χωρίς αγωγή διαταραχής μετατραυματικού στρες (PTSD) από την οποία υποφέρουν οι οικογένειες στρατιωτών που επιστρέφουν από συρράξεις. Κατά τη διάρκεια του εργαστηρίου, η Ely μοιράζεται τις εμπειρίες της οικογένειάς της μετά την επιστροφή του πατέρα της στο τέλος του Β' Παγκόσμιου Πολέμου. Η Ely έχει φέρει στο επίκεντρο της καλλιτεχνικής εργασίας της τις συχνά τραγικές συνέπειες της αδιάγνωστης διαταραχής PTSD.
Κάθε φορά που οι άνθρωποι υποφέρουν από τη βία του πολέμου ?όταν τραυματισμένοι στρατιώτες επιστρέφουν στην πατρίδα τους, όταν πρόσφυγες και μετανάστες σε όλο τον κόσμο ξεριζώνονται λόγω πολέμου αναζητώντας την ασφάλεια? οι τραυματικές συνέπειες του πολέμου μεταδίδονται από γενιά σε γενιά, έμμεσα και άμεσα, μέσα από την επιγενετική κληρονομικότητα, το οξύ άγχος, τις ανασφάλειες και την ενδοοικογενειακή βία.
Ανοικτό για έως 20 συμμετέχοντες. Δήλωση συμμετοχής: [email protected].
Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου
(7-10 μ.μ.)
Η viral δεκαετία του 1980: ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ, AIDS
Άσκηση:
#24. They Glow in the Dark, Παναγιώτης Ευαγγελίδης, Ελλάδα, 2013, 69 λεπτά
Προβολή ταινίας και συζήτηση με τον σκηνοθέτη Παναγιώτη Ευαγγελίδη
Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου
(7-11 μ.μ.)
POST-PORN ACTIVISM AND ECOSEXUAL FREEDOM
Ασκήσεις:
#25. An Evening with Annie Sprinkle and Beth Stephens και Wet Dreams Water Ritual
Annie Sprinkle, ακτιβίστρια, καλλιτέχνις και εκπαιδευτικός, και Beth Stephens, καλλιτέχνις περφόρμανς ecosex, κινηματογραφίστρια, ακτιβίστρια και παιδαγωγός, ιδρυτική διευθύντρια του E.A.R.T.H. Lab και καθηγήτρια Καλών Τεχνών, University of California, Santa Cruz. Μαζί έχουν συγγράψει το Ecosex Manifesto.
Μια πρόσκληση στις απολαύσεις και στους κινδύνους του νερού. Σε συνεργασία με τοπικούς καλλιτέχνες, ακτιβιστές, μουσικούς, sex workers, πρόσφυγες και άλλους, ανθρώπους και μη.
Σημείωση: Παρακαλούμε να φέρετε λίγο νερό από το σπίτι σας ή την πόλη σας για το τελετουργικό του νερού. Φορέστε τα χρώματα του νερού: πετρόλ, μπλε και μαύρο. Μεταμφιεστείτε, ελάτε γυμνοί, βαμμένοι, στολισμένοι, ή όπως σας αρέσει.
#26. Το βαλς των βρώμικων δρόμων
Αδέσποτες Σκύλες, αυτο-οργανωμένη μουσικοθεατρική ομάδα
Η παράσταση είναι εμπνευσμένη από όλους εκείνους που σε οποιαδήποτε εποχή και τόπο, με οποιονδήποτε τρόπο απάντησαν σε αυτό που τους καταπίεζε δημιουργώντας χίλιες ερωτήσεις. Από όλους εκείνους που έστω για μια στιγμή αμφισβήτησαν τα δεδομένα, ακόμα και τις μεγαλύτερες βεβαιότητές τους, από όλους αυτούς που γεύτηκαν έστω για μια στιγμή την προσωπική επαφή με τη ζωή και τον κόσμο έξω από την παραδεδομένη εικόνα.
Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου
(7 μ.μ.-3 π.μ.)
«APATRIDE» TRANSFEMINIST QUEER NIGHT
Ασκήσεις:
Διοργανώνεται σε συνεργασία με το AMOQA (Athens Museum of Queer Arts)
#27. Decolonizing Memory: Vita Futurities in the Americas
Macarena Gomez-Barris, πρόεδρος του τμήματος Κοινωνικών Επιστημών και Πολιτισμικών Σπουδών του Pratt Institute στη Νέα Υόρκη
Στην ομιλία αυτή, η Gomez-Barris ρωτά πώς μπορούμε να απο-αποικήσουμε τη μνήμη ώστε να ενεργοποιήσουμε διαφορετικές πιθανές εναλλακτικές και αντικαπιταλιστικές vita futurities. Συγκεκριμένα, η ομιλία αναφέρεται στο πώς η εκκαθάριση της αποικιακής και αντιφρονούσας μνήμης στην Αμερική αναπαρήγαγε εποικιστικές-αποικιοκρατικές και γενοκτονικές λογικές που είναι συνυφασμένες με τις ιστορίες αυταρχικών κρατών. Η Gomez-Barris ερευνά χώρους «en el Sur», δηλαδή του Νότου, όπως ο πρώην χώρος κράτησης Villa Grimaldi στη Χιλή, τα νότια εδάφη της Wallmapu και οι μετα-αποικιακοί καταυλισμοί στη Βολιβία, για να έρθει σε επαφή με ζωντανές μελλοντικότητες μέσα από υπόγειες προοπτικές, ή μάλλον μέσα από λειτουργίες και δυνατότητες αντίληψης πέρα ??από την αποικιακότητα και τις πατριαρχικές κρατικές αφηγήσεις, προκειμένου να ασχοληθεί με άλλες μορφές θέασης και ύπαρξης. Η ανάλυση επικεντρώνεται σε εικαστικές μορφές αυτοχθόνων, φεμινισμού, καθώς και κοινοβιακής διαβίωσης, που διακόπτουν τις κανονιστικές διαδικασίες της καπιταλιστικής συσσώρευσης και της δυτικής αισθητικής. Η Gomez-Barris συζητά για τον πειραματικό κινηματογράφο των ιθαγενών, τους αναρχο-φεμινισμούς, την ανεστραμμένη οπτικότητα και άλλες μορφές αντι-καπιταλιστικής, αντι-εξορυκτικής εκπροσώπησης στην αμερικανική ήπειρο ώστε να καταδείξει πώς αυτές οι υπόγειες προοπτικές αποαποικιοποιούν τον καπιταλιστικό αποδεκατισμό και το Ανθρωπόκαινο, ενώ φέρνουν στο προσκήνιο διαφορετικά, περιφερειακά, queer και φεμινιστικά πλανητικά μέλλοντα.
#28. Φεμινιστική Επανάσταση Rojava: Jineology (Επιστήμη της Γυναίκας)?
Hawzhin Azeez, πολιτική θεωρητικός και ακτιβίστρια, Κούρδισσα από το νότιο Κουρδιστάν (βόρειο Ιράκ): Jineology
Η επανάσταση στη Rojava, στο Δυτικό Κουρδιστάν, κερδίζει διεθνώς έδαφος ανάμεσα στις αριστερές ομάδες και οργανώσεις. Παρά τα τεράστια κοινωνικοπολιτικά βήματα προόδου και τις κολοσσιαίες, βαθιές αλλαγές που έχουν γίνει στις σφαίρες του φύλου, της δημοκρατίας και της οικολογίας, τα διεθνή media εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν τη Rojava κυρίως μέσα από μια ευρωκεντρική και οριενταλιστική θεώρηση των Κούρδων, ιδιαίτερα των Κουρδισσών πολεμιστριών. Λιγότερη προσοχή έχει δοθεί, ακόμη και από την Αριστερά, στην ιδεολογία που ωθεί τις πολεμίστριες, και η οποία έχει εξασφαλίσει μια στέρεη, δημοκρατική και φεμινιστική βάση για τη Rojava. Το ενδιαφέρον των media, αν υπάρχει, περιορίζεται στη ριζοσπαστική δημοκρατία και τις «αναρχικές» της ρίζες, σε σχέση με τον ελευθεριακό δημοτισμό του Murray Bookchin. Η ιδεολογία πίσω από την απελευθέρωση των γυναικών, γνωστή ως Jineology (επιστήμη της γυναίκας), είναι ωστόσο η δύναμη που στηρίζει τη ριζοσπαστική δημοκρατία του Δημοκρατικού Συνομοσπονδισμού. Αυτός ο τρόπος σκέψης είναι αποκλειστικό δημιούργημα των Κουρδισσών ακτιβιστριών και πολεμιστριών. Αυτή η ιδεολογία, σε συνδυασμό με τη δημοκρατία χωρίς κρατική υπόσταση στη Rojava, είναι κάτι που αξίζει να διερευνηθεί και να προσεχτεί περισσότερο.
#29. Trans*: Bodies and Power in the Age of Transgenderism
Jack Halberstam, επισκέπτης καθηγητής Αγγλικών Σπουδών και Συγκριτικής Λογοτεχνίας και Μελετών Κοινωνικού Φύλου στο Columbia University
Η πρόσφατη έρευνα του Jack Halberstam έχει επικεντρωθεί στην εκθετική αύξηση των δημόσιων συζητήσεων περί διεμφυλικότητας (transgenderism) στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη. Στο βιβλίο του Trans*. A Quick and Quirky Account of Gender Variability (αναμένεται να εκδοθεί το 2017), ο Halberstam αναλύει τους λόγους για τους οποίους αυτό που κάποτε θεωρούνταν ασυνήθιστη ή ακόμα και ατυχής διαταραχή έχει γίνει μια αποδεκτή διατύπωση έμφυλης σωματοποίησης, καθώς και ένας καινούργιος χώρος πολιτικού ακτιβισμού. Πώς μια στιγματισμένη ταυτότητα απέκτησε κεντρικό ρόλο στις αμερικανικές και ευρωπαϊκές διατυπώσεις του εαυτού και του άλλου; Τι τροφοδοτεί αυτήν τη συνεχιζόμενη γοητεία της τρανσέξουαλ ενσωμάτωσης, και πώς η αναγνώριση της νομιμότητάς της άλλαξε τα σημερινά πρωτόκολλα κοινωνικού φύλου στις ΗΠΑ; Ποια είναι η ιστορία του κοινωνικού φύλου και ποια η σχέση του με την ιστορία της σεξουαλικότητας, της φυλής, της ικανότητας και της υγείας; Είτε πρόκειται για τις προτιμώμενες αντωνυμίες φύλου (PGP) είτε ακόμη για νέες ταξινομήσεις ταυτότητας του φύλου (agender, androgynous, cis-gender), η μεγαλύτερη δημόσια έκθεση των τρανσέξουαλ πρέπει να ιδωθεί στο πλαίσιο μιας ευρύτερης στροφής στα ήθη και έθιμα γύρω από την ταξινόμηση, την ονοματοδοσία και την κατοίκηση στο ανθρώπινο σώμα. Ενώ τα νέα πρωτόκολλα φύλων όπως εκφράζονται στο Facebook και σε άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης φαίνεται να σηματοδοτούν την πρόοδο, την ευελιξία, ακόμη και την αποκαθήλωση των κανονιστικών αντιλήψεων περί κοινωνικού φύλου, η αυξημένη ευελιξία σε σχέση με το φύλο μπορεί να είναι μέρος νέων ρυθμιστικών καθεστώτων.
Το Trans* παρατηρεί τις αέναες μεταβολές στην κανονιστική ρύθμιση και την καινοτομία, στη διακυβέρνηση και στον πειραματισμό. Εκτός από τη στέρεη τοποθέτηση των μετατοπίσεων και των αλλαγών των trans ταυτοτήτων μέσα στο πλαίσιο των ταυτοτήτων και πρακτικών του φύλου και της σεξουαλικότητας, στην παρουσίασή του για την documenta 14 o Halberstam υποστηρίζει ότι η καινούργια προβολή για κάθε δεδομένη κοινότητα έχει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, υποχρεώσεις και δυνατότητες.
#30. #Direnayol (#Resistayol), ντοκιμαντέρ του Ruzgar Buski, Τουρκία, 2016, 60 λεπτά
Κινηματογραφική πρεμιέρα
#31. Φωνές της trans και queer πολιτικής στη Μεσόγειο με τους:
Ruzgar Buski, καλλιτέχνης και παραγωγός πολυμέσων, μέλος της Kanka Productions
Gizem Oruc, μουσικός, παραγωγός και καλλιτέχνις πολυμέσων, μέλος της Kanka Productions
Sevval K?l?c, sex-worker, queer και trans ακτιβίστρια που εργάζεται στην Κωνσταντινούπολη
Νέλλη Καμπούρη, ερευνήτρια των κοινωνικών φύλων, Κέντρο Σπουδών Φύλου, ΚΕΚΜΟΚΟΠ, Πάντειο Πανεπιστήμιο στην Αθήνα
Μαργαρίτα Τσώμου, εκδότρια του περιοδικού Missy-Magazine, συγγραφέας, δραματουργός και επιμελήτρια με έδρα το Βερολίνο
Μαρία Μητσοπούλου aka Maria F. Dolores, εικαστικός και περφόρμερ, AMOQA (Athens Museum of Queer Arts)
Άννα Αποστολέλλη, ακτιβίστρια, μέλος σήμερα του Beaver, συνεργατικού καφενείου γυναικών στην Αθήνα, AMOQA (Athens Museum of Queer Arts)
Τίνα Βορεάδη, εικαστικός και παιδαγωγός, AMOQA (Athens Museum of Queer Arts)
#32. Queer Indie Gig, HTH Green to Blue Shock Treatment
Πράσινη Λεσβία, μουσικός
#33. DJ set
Gizem Oruc, μουσικός
#34. Το Έπος της Ελευθερίας
Irena Haiduk, καλλιτέχνις, και Ειρήνη Βακαλοπούλου, συγγραφέας, ποιήτρια
Στην Ανατολή και την Άπω Ανατολή, στον Νότο, στον βαθύ Νότο, από την άλλη πλευρά του Βορρά, και στην Άπω και στην πέρα Δύση, η ιστορία είναι ως επί το πλείστον μια προφορική τεχνική. Ο ποιητής είναι ένας μάρτυρας. Ηχογραφεί και υφαίνει την ιστορία, και δίνει στους άλλους τη δυνατότητα να επικοινωνήσουν μαζί της μέσω της ακρόασης και της επαναφήγησης. Κατά τη διάρκεια της οθωμανικής κατοχής, που διήρκεσε πέντε αιώνες, η σερβική ιστορία καταγραφόταν και μεταδιδόταν κυρίως προφορικά, μέσω των τραγουδιστών που ονομάζονται guslar. Η παράδοση διατηρείται μέχρι σήμερα. Τα ποιήματα αφηγούνται μια σειρά από ιστορίες, ιδιωτικές όσο και δημόσιες: γεννήσεις, θανάτους, γάμους, συνθήκες ειρήνης, μάχες, μεταναστεύσεις, εκδίκηση. Στις αρχές της δεκαετίας του 1800, ο Vuk Stefanovic Karadzic ανθολόγισε τα περισσότερα από αυτά και τα δημοσίευσε στα σερβικά στη Βιέννη και τη Λειψία.
Για τα εγκαίνια του προγράμματος Δημόσιων Δράσεων της documenta 14 στο Πάρκο Ελευθερίας, η Irena Haiduk παρουσιάζει τη διαδικασία δημιουργίας μιας προφορικής επικής αφήγησης. Το ποίημα θα χρησιμεύσει ως ιστορικό τεκμήριο.
