Άσε φίλε μου, με πέθανε ο τύπος! Πω πω τι κουβέντες του σκοτωμού τούτες και πάλι! Σαν πολυβόλο τα λέει το στόμα του, κάνει λέει «χιούμορ» το παλικάρι πάνω στη σκηνή:
«Μέσα σ’ ένα σάκο βάλτε, μέσα σ’ ένα σάκο βάλτε!
Άδωνι και Πορτοσάλτε»!
Όταν, η Αριστερή καλλιτεχνία δολοφονεί από σκηνής κατονομάζοντας τα θύματα της.
Κι από κάτω, με χέρια υψωμένα, κρατά τέμπο της λαμπρής μας νεολαίας ο ανθός…
Υπέροχη Ελλάδα του 2.0, χώρα της Χρονιάς από τον Economist, Ελλάδα της τέχνης, των προοδευτικών και καλά καλλιτεχνών που παρακινούν τους οπαδούς τους να «φάνε» τους αντιπάλους, τους κυβερνητικούς, τους Δεξιούς, που άλλωστε δεν αξίζει να ζουν…
Η παρακίνηση πήγε ένα βήμα παρακάτω, αναβαθμίστηκε. Έγινε παραγγελία δολοφονίας. Με ένα δήθεν στιχάκι της πλάκας, τραγουδιστής καλεί τους θεατές του να «φτιαχτούν», να κάνουν κέφι, να διασκεδάσουν κάνοντας εικόνα τη δολοφονία ενός πολιτικού κι ενός δημοσιογράφου, τα ονόματα των οποίων απαγγέλει. Και καλεί να τους βάλουν μέσα στους σάκους…
Έτσι, φαίνεται, η Αριστερά ησυχάζει κι ηρεμεί τη «συνείδηση» της από την υποτιθέμενη βασανισμένη ζωή της. Δολοφονώντας όσους την αμφισβητούν και την απορρίπτουν. Έτσι, δικαιολογεί την ύπαρξή της. Η βία και το μίσος την συναρπάζουν, την κυριεύουν, την καθοδηγούν.
Δεν υπάρχει χιούμορ με προτροπή σε φόνο.
Ούτε και διάλογος με υποκινητή της βίας.
Τα περαιτέρω ενώπιον της Δικαιοσύνης.
