Η κυβερνητική παρέμβαση στις βραχυχρόνιες μισθώσεις φέρει τον βαρύγδουπο τίτλο «ρύθμιση για τον περιορισμό των δυσμενών επιπτώσεων των βραχυχρόνιων μισθώσεων στον ανταγωνισμό και την κτηματαγορά». Μέσα σε μια μόλις πρόταση βρήκαμε τρεις λέξεις όπως είναι η παρέμβαση, η ρύθμιση και ο περιορισμός.
Τρεις λέξεις με τις οποίες η φιλελεύθερη οικονομικά κυβέρνηση θέτει στο στόχαστρο την ιδιοκτησία και την ακίνητη περιουσία. Επιθυμώντας να ρυθμίσει τον τρόπο που μπορεί ο ιδιοκτήτης ενός ακινήτου να το εκμεταλλευτεί.
Και θα περιμέναμε από την κυβέρνηση να μας εξηγήσει αυτήν την πρωτοβουλία της και κυρίως να μας περιγράψει τα αναμενόμενα αποτελέσματα.
Η αγορά βοά πως η συγκεκριμένη παρέμβαση στοχεύει στο «στρίμωγμα» των ιδιοκτητών, με σκοπό την απομάκρυνση τους από τις βραχυχρόνιες μισθώσεις και την επιστροφή τους στις μακροχρόνιες μισθώσεις. Κάτι που η κυβέρνηση εκτιμά πως θα ανατρέψει τη δυσμενή εικόνα της κτηματαγοράς.
Προσπαθεί να μας πείσει η κυβέρνηση, πως η απουσία διαθέσιμων κατοικιών για παράδειγμα στην Αθήνα, οφείλεται στις 11.700 κατοικίες που ενοικιάζονται μέσω πλατφορμών τύπου Airbnb. Και όχι στην υπερβολική φορολόγηση της ιδιοκτησίας με μια σειρά από φόρους, τέλη και από μια σειρά από βεβαιώσεις, πιστοποιητικά που κοστίζουν για την έκδοση τους.
Ούτε στη φορολόγηση των εισοδημάτων από ακίνητα, που διατηρείται αμετάβλητη από την εποχή Τσίπρα - Καμμένου, όταν είχαν αυξηθεί οι συντελεστές σε δυσθεώρητα ύψη. Και ούτε στις στρεβλώσεις που παρουσιάζει η αγορά λόγω της αύξησης των τιμών ανέγερσης των οικοδομών, ή των χαμηλών αποδοχών των εργαζομένων, ή της επέλασης των αγοραστών από χώρες του εξωτερικού.
Αλήθεια πόσα από αυτά τα 11.700 ακίνητα, στοχεύει η κυβέρνηση να επαναφέρει στις μακροχρόνιες μισθώσεις, μέσω της νέας φορολογικής επιβάρυνσης με ΦΠΑ, της επιβολής φόρου διαμονής και της αναγκαστικής μετατροπής των ιδιοκτητών σε επιχειρηματίες;
Πόσοι από τους ιδιοκτήτες που ενοικιάζουν πάνω από δυο ακίνητα, θα αναγκαστούν να γίνουν μικροεπιχειρηματίες;
Πόσοι από αυτούς θα επιλέξουν να ενοικιάσουν μόνιμα τα ακίνητα τους σε υπάρχουσες εταιρείες που κάνουν αυτήν τη δουλειά;
Και πόσοι από αυτούς θα εξαναγκαστούν να επιστρέψουν στις μακροχρόνιες μισθώσεις;
Με ποιο νούμερο θα είναι ευχαριστημένη η κυβέρνηση;
Με 2.000 ακίνητα;
Με 5.000 ακίνητα;
Και με τα 11.700 ακίνητα των Αθηνών;
Λύνεται μήπως έτσι το οικιστικό πρόβλημα, ακόμα και αν 11.700 κατοικίες επιστρέψουν στην μακροχρόνια μίσθωση;
Και πόσα είναι τα επιπλέον έσοδα που προσδοκά να έχει η κυβέρνηση από αυτήν την παρέμβαση - ρύθμιση - περιορισμό;
Σήμερα από έναν ιδιοκτήτη τριών για παράδειγμα ακινήτων, που ενοικιάζονται μέσω πλατφορμών τύπου Airbnb, εισπράττει φόρο τουλάχιστον 35% επί του συνόλου των εισπραττόμενων ενοικίων.
Εάν ο ιδιοκτήτης αυτός αναγκαστεί να φτιάξει εταιρεία, θα συμψηφίζει τον ΦΠΑ που θα εισπράττει με τον ΦΠΑ των εξόδων του και στο τέλος της ημέρας θα πληρώνει στην εφορία 22% πάνω στα καθαρά κέρδη του μετά την αφαίρεση των εξόδων του, αντί για 35% στο σύνολο των εσόδων του.
Βέβαια, εν τω μεταξύ ο ίδιος θα έχει επιβαρυνθεί με τα λογιστικά και λειτουργικά έξοδα της εταιρείας του. Αλλά το κράτος περισσότερα έσοδα δεν θα μαζέψει. Μάλλον, λιγότερα.
Ούτε βελτίωση της αγοράς ακινήτων θα δούμε, ούτε νέα φορολογικά έσοδα θα υπάρξουν. Η κυβέρνηση κάνει σήμερα αυτό, που δεν τόλμησε να κάνει ούτε η κυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου το 2016. Να εξομοιώνει την «οικοτεχνία» της βραχυχρόνιας μίσθωσης, με τη «βιομηχανία» των ξενοδοχειακών επιχειρήσεων. Βάλλοντας κατά της ατομικής ιδιοκτησίας και της ακίνητης περιουσίας.
