Οι τιμές των νεόδμητων ακινήτων έχουν αυξηθεί στην Ελλάδα κατά περισσότερο από 73% από τα χαμηλά του 2017 ενώ στο λεκανοπέδιο, η ανατίμηση ξεπερνά πλέον και το 80%. Κοντά στο +70% και ο μέσος όρος της χώρας κάτι που δείχνει ότι από αυτό το ράλι, δεν υπάρχουν εξαιρέσεις: μικρά μεγάλα, στην Αθήνα, στην επαρχία, παλαιά, καινούργια. Οι τιμές ανεβαίνουν παντού με ταχύτητα πολλαπλάσια από τον ρυθμό των εισοδημάτων και αυτό σημαίνει ότι το όνειρο της κάλυψης των στεγαστικών αναγκών αντί να πλησιάζει, απομακρύνεται.
Τέτοιου ύψους ανατιμήσεις, βάζουν «φωτιά» και στα σχέδια της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση ενός τεράστιου - όπως εξελίσσεται - κοινωνικού προβλήματος. Την Παρασκευή θα ανακοινωθούν οι λεπτομέρειες του προγράμματος «ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ».
Υποψήφιοι αγοραστές ηλικίας έως 50 ετών, θα αποκτήσουν μια χρυσή ευκαιρία να εκταμιεύσουν δάνειο έως και 150.000 ευρώ (ενδεχομένως και περισσότερο) με επιτόκιο που θα είναι το μισό του εμπορικού δηλαδή κοντά στο 2%. Αντιλαμβανόμενο το αρμόδιο υπουργείο Οικογένειας ότι από τον πρώτο κύκλο του προγράμματος μέχρι σήμερα, τα ακίνητα έχουν ακριβύνει κατά 15-20% επιπλέον, θα ανεβάσει και τη μέγιστη αξία του ακινήτου που θα μπορεί να αποκτηθεί μέσω του προγράμματος.
Αυτό όμως το 15-20%, σημαίνει ότι ο υποψήφιος αγοραστής του 2ου κύκλου, θα πρέπει να διαθέσει και 30-40.000 ευρώ επιπλέον σε σχέση με πριν από δύο χρόνια, άρα να δανειστεί περισσότερα, άρα να πληρώσει περισσότερη δόση. Εκεί λοιπόν που έρχεται η κρατική βοήθεια για να συγκρατήσει χαμηλά τη μηνιαία επιβάρυνση, έρχεται η ανατίμηση του ακινήτου για να φιτιλιάσει την όλη διαδικασία.
Το μεγάλο ερώτημα παραμένει: Ποιος αγοράζει ακίνητα στο +70% και στο +80% τροφοδοτώντας τη συνέχεια της ανόδου. Πολλές οι ερμηνείες που δίδονται. Προφανώς, το πληθωριστικό ράλι ωθεί τις τιμές προς τα πάνω. Τα οικοδομικά υλικά τρέχουν με διπλάσια ταχύτητα σε σχέση με τον γενικό πληθωρισμό. Επίσης, η προφανής έλλειψη εργατικού δυναμικού στην οικοδομή, παίζει και αυτή τον ρόλο της καθώς τα μεροκάματα όταν υπάρχει μεγάλη ζήτηση, ανεβαίνουν. Μπορεί κάποιος να μιλήσει και για την κερδοσκοπική διάθεση.
Όταν όλα τα επενδυτικά προϊόντα, κινούνται κοντά στα ιστορικά υψηλά (μετοχές, χρυσός κλπ) γιατί να μην ακολουθήσουν και τα ακίνητα; Υπάρχει ένας τρίτος λόγος που έχει βάση: Τα πολύ ακριβά για τους Έλληνες ακίνητα, δεν είναι και τόσο ακριβά για τους Ισραηλινούς ή του βορειοευρωπαίους οι οποίοι συγκρίνουν με τις τιμές στις δικές τους χώρες.
Προφανώς, στην εξίσωση παίζει ρόλο και η μειωμένη προσφορά ακινήτων. Ήταν δεδομένο ότι το πάγωμα της οικοδομικής δραστηριότητας επί μια 10ετία και πλέον, θα ερχόταν η στιγμή που θα κάνει κακό. Όμως δεν θα πρέπει κανείς να βάλει στην άκρη τον παράγοντα «μαύρο χρήμα».
Είναι ικανό να τροφοδοτήσει την άνοδο των τιμών; Είναι. Εξακολουθεί να αποτελεί η αγορά ακινήτων λύση για την «υποδοχή του;». Αποτελεί. Το ότι απαγορεύτηκε η καταβολή του αναγραφόμενου στο συμβόλαιο τιμήματος σε μετρητά, δεν σημαίνει ότι δεν εξακολουθεί να υπάρχει τρόπος. Άλλωστε, δεν αναγράφεται ολόκληρο το τίμημα στο συμβόλαιο. Όσο λοιπόν αυτά τα ζητήματα, θα παραμένουν ανοικτά, το τέλος του ανοδικού κύκλου στα ακίνητα δεν θα μπορεί κανείς να το εντοπίσει…
