Το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο συγκροτήθηκε, ως γνωστόν, από κομματικά ετερόκλητες δυνάμεις με σκοπό να προασπίσει τη δημοκρατική νομιμότητα και την ευρωπαϊκή πορεία της Ελλάδας. Ήμασταν χιλιάδες πολίτες που είχαμε μια συναντίληψη για τη μεγάλη εικόνα και για τα όρια της και ακριβώς αυτά θέλαμε να υπερασπιστούμε. Διότι δεν ήταν μόνον το εφιαλτικό πρώτο εξάμηνο του 2015, καθώς και η περίοδος 2015-2019 ήταν γεμάτη προκλήσεις, όπως η απόπειρα ελέγχου του τηλεοπτικού τοπίου, η σκευωρία Νοβάρτις, ο ασφυκτικός έλεγχος της δικαστικής εξουσίας από την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Και όλα αυτά με τη σύμπραξη της δεξιάς συνιστώσας, κάτι που ουδέποτε θα πρέπει να λησμονήσουμε. Οι αμίλητοι Βούδες ήταν συνυπεύθυνοι.
Στη συνέχεια ήταν απολύτως λογικό, όταν η Νέα Δημοκρατία έγινε κυβέρνηση το 2019 -με τη συμβολή και του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου- κάποιοι από αυτό το μέτωπο να ακολούθησαν τους δικούς τους δρόμους, υποστηρίζοντας τα δικά τους κόμματα. Όμως ένα μέρος αυτού του μετώπου παρέμεινε συντεταγμένο και έδωσε την καθοριστική μάχη των εκλογών του 2023, που οδήγησε τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Α. Τσίπρα στο ταπεινωτικό 17.5%.
Εδώ κάπου ο ρόλος μας έληξε και αποτραβηχτήκαμε ο καθένας στο «σπίτι» του με το όπλο παρά πόδα. Τι σημαίνει αυτό; Πως θα βρεθούμε και πάλι στην πρώτη γραμμή αν αμφισβητηθεί για μια ακόμα φορά η ευρωπαϊκή πορεία της Ελλάδας και υπονομευθούν οι δημοκρατικοί μας θεσμοί είτε από κάποια μορφή ριζοσπαστικής Αριστεράς είτε από την ψεκασμένη, πουτινόφιλη άκρα Δεξιά, με τα χαρακτηριστικά του μετώπου προσαρμοσμένα στο είδος της απειλής.
Για τα όσα διαδραματίζονται σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ η συμβολή του μετώπου είναι έμμεση, στον βαθμό που οι κωμικοτραγικές εξελίξεις είναι αποτέλεσμα του συντριπτικού 17,5%. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ στις βουλευτικές εκλογές του 2023 εκινείτο στην περιοχή του 30% -όπως έδειχναν όλες οι δημοσκοπήσεις- νομίζω ότι η κατάσταση στο εσωτερικό του σήμερα θα ήταν εντελώς διαφορετική. Συνεπώς, με τον τρόπο μας, συμβάλλαμε κι εμείς, σε όλο αυτή την γκροτέσκα κατάσταση που βρίσκεται εν εξελίξει.
Τώρα, οι περισσότεροι εξ ημών παρακολουθούμε από απόσταση τα όσα γίνονται εκεί μέσα, άλλοι απολαμβάνοντας την πτώση και την κατάπτωση που φέρνουν οι αλληλοκατηγορίες μεταξύ των στελεχών της ριζοσπαστικής Αριστεράς και άλλοι παρακολουθούμε αδιάφοροι τα γεγονότα, βέβαιοι όντες πως μια ακόμα διάσπαση είναι προ των πυλών. Γιατί θα συμβεί αυτό; Διότι είναι μια ιστορική παθογένεια του χώρου και διότι οι παλιοί αριστεροί προσπαθούν να αντιμετωπίσουν ένα νέο φαινόμενο, τον Κασσελάκη, με παλιά εργαλεία. Αυτοί πιστεύουν πως μαζεύοντας 87 υπογραφές θα τον διώξουν κι εμείς γελάμε μαζί τους.
Ανακεφαλαιώνοντας, αυτό που έμεινε στην Ιστορία από το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο είναι πως με τις δραστηριότητές του είχε μεγάλη συμμετοχή στις αλλεπάλληλες εκλογικές ήττες της ριζοσπαστικής Αριστεράς και κυρίως σε αυτό το καταστρεπτικό 17,5%.
