Η περιοχή μας σκοτεινιάζει επικίνδυνα, για να μην πω ο κόσμος όλος. Το σύστημα στην ΝΑ. Μεσόγειο έχει γίνει επικίνδυνα ασταθές, όσο ποτέ άλλοτε τα τελευταία 50 χρόνια. Και αυτό το οποίο απαιτείται είναι πρωτίστως αποφασιστικότητα απέναντι στους τρομοκράτες και ο πολιτισμένος κόσμος να παραμείνει ενωμένος απέναντι στους δικτάτορες που απειλούν την παγκόσμια ειρήνη.
Η Ελλάδα από την πρώτη στιγμή όταν άρχισαν να τίθενται τα διλήμματα, τάχθηκε ανενδοίαστα και αδιαπραγμάτευτα στη σωστή πλευρά της Ιστορίας για έναν απλό λόγο. Γιατί είχε πρωθυπουργό κάποιον που μπορούσε να διαβάζει με ψυχραιμία, αλλά και με προσήλωση στις αρχές του, τα γεγονότα. Ήμασταν τυχεροί που όλη αυτή τη δύσκολη περίοδο, από την κρίση στον Έβρο το 2020, ως την σημερινή εμπόλεμη κατάσταση στη Μέση Ανατολή πρωθυπουργός ήταν και είναι ο Μητσοτάκης.
Δεν υπήρξαν οι αμφιθυμίες του παρελθόντος και οι αργυρώνητοι τακτικισμοί στην εξωτερική πολιτική. Δεν υπήρξαν εναγκαλισμοί με δικτάτορες και αμφιλεγόμενες προσωπικότητες ούτε τάσεις για αναπροσανατολισμό της διεθνούς θέσης της πατρίδας μας. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε κάτι απλό. Ασπάστηκε και εφάρμοσε με καθαρό μυαλό το δόγμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή «ανήκουμε στη Δύση». Χωρίς επιφυλάξεις και αστερίσκους. Και για αυτόν ακριβώς τον λόγο η Ελλάδα είναι μια ασφαλής χώρα.
Αυτή είναι η θέση της πατρίδας μας στη διεθνή σκηνή, η θέση της στη μεγάλη εικόνα. Όμως και στο εσωτερικό μέτωπο η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είναι η μόνη σταθερά, καθώς σε όλα τα άλλα κόμματα επικρατεί μια ρευστότητα—πλην ΠΑΣΟΚ— που τα έχει οδηγήσει σε μια παράλυση. Ο πρωθυπουργός δεν είναι μόνον παντοδύναμος. Είναι ο μόνος που έχει σχέδιο, αν δεχτούμε πως θα προχωρήσει μέσα στην τετραετία στις μεταρρυθμίσεις που έχει εξαγγείλει στους κρίσιμους τομείς. Όσοι τον εγκαλούν γιατί δεν τρέχει το πρόγραμμά του ταχύτερα, αγνοούν πως όλα τα κυβερνητικά προγράμματα έχουν ως βάθος τον κυβερνητικό ορίζοντα. Ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του επιλέγουν τον χρόνο, εκτιμώντας την πολιτική συγκυρία, όπως τη διαμορφώνουν οι συσχετισμοί των δυνάμεων. Και να μην ξεχνάμε πώς κύλησαν οι πρώτες 100 ημέρες της νέας κυβέρνησης.
Αυτή τη στιγμή και κατά τα φαινόμενα για μεγάλο χρονικό διάστημα, ο πρωθυπουργός θα είναι ο απόλυτος κυρίαρχος του παιχνιδιού, καθώς αποτελεί την μόνη αξιόπιστη λύση-πρόταση. Δεν υπάρχει εναλλακτική και αυτή η κατάσταση όσο βολική φαίνεται του δημιουργεί πρόσθετες ευθύνες. Όταν παίζεις μόνος σου απαγορεύεται να αποτύχεις. Και αν τελικά πετύχει θα λάβει το απόλυτο έπαθλο. Την τρίτη, συνεχόμενη τετραετία.
ΥΓ. Ενώ ο κόσμος καίγεται, κυριολεκτικά, δε θα ασχοληθώ με τα όσα φαιδρά διαδραματίζονται στον χώρο της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Έχουν τελειώσει και κάποιοι εκεί μέσα το καταλαβαίνουν.
