Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει την επιστημονική καταξίωση του κ. Όθωνα Ηλιόπουλου, καθηγητή στο Χάρβαρντ και επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ. Επ' αυτού δεν έχω να πω τίποτα. Θα περίμενα όμως από έναν αποδεδειγμένα άριστο να θέλει να μοιραστεί τις συνθήκες υπό τις οποίες αρίστευσε και αριστεύει με όλα τα νέα Ελληνόπουλα, με όλους τους Έλληνες φοιτητές.
Δυστυχώς μου έκανε κακή εντύπωση το γεγονός πως όταν ρωτήθηκε πήρε θέση κατά των μη κρατικών πανεπιστημίων - αυτός είναι ο σωστός όρος και όχι ιδιωτικά πανεπιστήμια - κατά της πανεπιστημιακής αστυνομίας και κατά της ευπρεπούς όψης των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων στην Ελλάδα. Μάλιστα, η άρνησή του ήταν μονολεκτική.
Ρωτήθηκε αν υπάρχει πανεπιστημιακή αστυνομία στο Χάρβαρντ και απάντησε «βεβαίως», ρωτήθηκε αν ρίχνουν μολότοφ στους χώρους του συγκεκριμένου πανεπιστημίου και απάντησε αρνητικά. Υποθέτω πως γνωρίζει τις προκλητικές θέσεις του Α. Τσίπρα για τις μολότοφ, όπως γνωρίζει πως τα μη κρατικά πανεπιστήμια κυριαρχούν στις ΗΠΑ, όπου διδάσκει.
Η αριστεία έχει νόημα μόνον αν οι άριστοι αγωνίζονται για να διαποτίσει, σε όσο δυνατόν μεγαλύτερο βαθμό, την κοινωνία. Η αριστεία αποτελεί μια πρότυπη συμπεριφορά και ο άριστος ένα κοινωνικό πρότυπο. Αν θέλει όμως τις συνθήκες κάτω από τις οποίες αρίστευσε να μην τις μοιραστεί, τότε η αριστεία δεν αποτελεί ένα κοινωνικό αγαθό προς κατάκτηση, αλλά μια εγωιστική στάση ζωής, που οδηγεί ευθέως στον ναρκισσισμό και στον ρατσισμό των ευφυών. Των ανθρώπων που θέλουν όχι απλώς να κρατούν τις αποστάσεις τους από την πλέμπα, αλλά να διαιωνίζουν αυτήν την «πνευματική τους υπεροχή». Τη γνώση τους να τη θεωρούν ένα εξουσιαστικό εργαλείο.
Θα περίμενα λοιπόν από έναν αριστερό να θέλει να υπάρχει στα ελληνικά πανεπιστήμια πανεπιστημιακή αστυνομία, όπως στο Χάρβαρντ, οι χώροι τους και οι αίθουσες διδασκαλίας να είναι καθαρές, οι καθηγητές να μην προπηλακίζονται και τα υπόγεια κάποιων σχολών να μην είναι εργαστήρια παραγωγής και αποθήκευσης μολότοφ. Αν ζητώ πολλά, τότε ζητώ να επικρατήσουν και στην Ελλάδα ίδιες συνθήκες με αυτές του πανεπιστημίου στο οποίο διδάσκει ο άριστος κ. Ηλιόπουλος.
Τα γράφω όλα αυτά για να αντιληφθεί ο αναγνώστης τον διπρόσωπο χαρακτήρα ενός άριστου. Υπάρχει ο κ. Ηλιόπουλος του εξωτερικού και ο κ. Ηλιόπουλος του εσωτερικού. Κάτι σαν «Ηλιόπουλος εξ. και Ηλιόπουλος εσ. Λυπηρό, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα, όπως αποκαλύφθηκε με τα όσα υποστήριξε χθες το πρωί στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ ο κ. καθηγητής του Χάρβαρντ.
Από την άλλη την πλευρά, επικεφαλής του ψηφοδελτίου της Νέας Δημοκρατίας, μπορεί να μην υπάρχουν διδακτορικά και διάσημες καθηγητικές έδρες, υπάρχει όμως κοινωνική προσφορά. Υπάρχει αθόρυβο έργο. Υπάρχουν χιλιάδες παιδικές ζωές που σώθηκαν από την κόλαση των καταυλισμών.
Εννοείται πως αυτό το άρθρο δεν θα είχε γραφτεί αν ο κ. Όθωνας Ηλιόπουλος, ο άριστος και αριστερός, ήθελε να φέρει τις συνθήκες του Χάρβαρντ στην Ελλάδα, να επιδιώξει να αναβαθμιστούν σε όλους τους τομείς τα ελληνικά πανεπιστήμια και όχι να σέρνεται πίσω από τις άθλιες θέσεις των γραφικών, ιστορικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί άριστος σημαίνει και πρωτοπόρος.
