Μπορεί να μην ήταν βράδυ, αλλά το Ισραήλ ήρθε ξαφνικά στην Τεχεράνη. Τα σοβαρά κράτη δε λένε πολλά λόγια. Μάλλον δε μιλούν καθόλου. Οι λεονταρισμοί είναι για τους υπερφίαλους ηγέτες που τελούν σε μια διαρκή κρίση μεγαλείου. Τα σοβαρά κράτη απλώς πράττουν. Και αναμφίβολα το Ισραήλ είναι ένα από τα πιο σοβαρά δημοκρατικά κράτη στον πλανήτη μας. Προστατεύει τους πολίτες του, τη δική του αξιοπρέπεια, καθώς και το κύρος του. Η Γκόλντα Μέιρ είχε πει πως «ο κόσμος μισεί τον Εβραίο που ανταποδίδει τα κτυπήματα. Ο κόσμος μάς αγαπά μόνον όταν πρέπει να μας λυπηθούν».
Αυτό που συνέβη πρώτα στον Λίβανο και μετά στην Τεχεράνη αποδεικνύει τις απεριόριστες δυνατότητες του ισραηλινού στρατού να καταφέρει στοχευμένα πλήγματα, αιφνιδιάζοντας τους πάντες. Δε γνωρίζω αν ποτέ θα μάθουμε τις λεπτομέρειες της εξόντωσης του Χανίγιε, όμως σίγουρα θα αποτελέσει τροφή για τηλεοπτικές σειρές και κινηματογραφικές ταινίες.
Εκεί που όλος ο κόσμος περίμενε—μετά τη δολοφονία των 11 παιδιών της κοινότητας των Δρούζων από πύραυλο της Χεζμπολάχ—μαζικά κτυπήματα κατά της σιιτικής οργάνωσης, ήρθε ένα και μοναδικό κτύπημα στην καρδιά της Βηρυτού και εξόντωσε τον νούμερο 2 ηγέτη της οργάνωσης, Φουάντ Σουκρ, του οποίου το πτώμα βρέθηκε αργά χθες το απόγευμα. Έτσι, απέφυγε το Ισραήλ την κλιμάκωση των επιχειρήσεων, ανοίγοντας ακόμα ένα μέτωπο και κατάφερε ένα ουσιαστικό πλήγμα στη Χεζμπολάχ.
Για την περίπτωση Χανίγιε είναι νωρίς να μιλήσουμε ακόμα. Πάντως ο φόβος για αντίποινα της Χαμάς είναι περιορισμένος, καθώς η μαχητική ικανότητα της τρομοκρατικής οργάνωσης-- μετά από σχεδόν δέκα μήνες ανηλεούς σφυροκοπήματος-- έχει περιοριστεί σημαντικά. Από την αρχική ομάδα των στρατιωτικών διοικητών της ο μόνος που επιζεί είναι ο Γιαχία Σινουάρ.
Όταν μιλούμε για τον ρόλο του Ιράν στην περιοχή να μη λησμονούμε την εξόντωση, στις 3 Ιανουαρίου 2020, από αμερικανικό drone του ηγέτη της δύναμης Quds των φρουρών της επανάστασης, του Κασέμ Σουλεϊμανί, μαζί με άλλους εννιά στενούς συνεργάτες του. Η εντολή δόθηκε απευθείας από τον Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ.
Το πλήγμα για τους αγιατολάδες του Ιράν, μετά την εξόντωση Χανίγιε μέσα στην Τεχεράνη, είναι βαρύ. Δεν είναι μόνον θέμα γοήτρου. Αφορά πρωτίστως τα εσωτερικά συστήματα ασφαλείας ενός αυταρχικού καθεστώτος, δηλαδή αν εκτός από τα κενά που αποδείχθηκε πως υπάρχουν, υπάρχουν και ρωγμές στη συνοχή του κρατικού μηχανισμού του Ιράν σε νευραλγικά του σημεία. Θα αντιδράσουν οι αγιατολάδες; Το ερώτημα δεν είναι αν θέλουν, αλλά αν μπορούν. Το κύριο μέλημά τους είναι να μην προκαλέσουν τις ΗΠΑ σε προεκλογική περίοδο. Έτσι, τουλάχιστον θα σκεφτόταν μια ηγεσία που έχει ως οδηγό σκέψης τον ρεαλισμό.
Από την άλλη πλευρά, στο Ισραήλ, ο Νετανιάχου βγαίνει πιο ισχυρός μετά από τα δύο αυτά επιτυχημένα κτυπήματα. Στο μέτωπο της Γάζας διεξάγονται πλέον εκκαθαριστικές επιχειρήσεις και ο IDF βρίσκεται σε επιφυλακή αναμένοντας την αντίδραση του Ιράν και της Χεζμπολάχ.
Εκτός αν εισβάλει στο Ισραήλ…ο Ερντογάν, όπως απείλησε προχθές.
