Τελειώνει η καλοκαιρινή περίοδος και οι «ομάδες» άρχισαν το ζέσταμα για τον πολιτικό αγώνα που ουσιαστικά αρχίζει τον Σεπτέμβριο. Έτσι είδαμε και τα πρώτα πρωτοσέλιδα που προαναγγέλλουν, ως συνήθως, δραματικές εξελίξεις. Κάτι σαν την ποδοσφαιρική μεταγραφική περίοδο, όταν τα αθλητικά πρωτοσέλιδα μιλούν για ηχηρές μεταγραφές που τελικά ποτέ δεν πραγματοποιούνται.
Μάλιστα, κάπου πήρε το μάτι μου και για μια δημοσκόπηση -ντάλα καλοκαίρι- αγνώστου πατρότητας και λοιπών στοιχείων.
Η παρούσα κυβέρνηση τουλάχιστον άλλες δύο φορές μπήκε στη φθινοπωρινή σεζόν χρεωμένη με εκατοντάδες χιλιάδες καμένα στρέμματα δάσους. Φέτος μπορεί οι κατεστραμμένες εκτάσεις να ήταν μικρότερες, όμως οι φωτιές άγγιξαν προάστια της πρωτεύουσας. Τις δύο προηγούμενες φορές αυτό το σκηνικό είχε έναν μικρό αντίκτυπο στις δημοσκοπήσεις του Σεπτεμβρίου, όμως τότε η κυβέρνηση ξεκινούσε από ψηλά. Σήμερα ξεκινά από το 28%. Τότε, και τις δύο φορές, τις απώλειες του Σεπτεμβρίου τις αναπλήρωσε μέχρι τον Νοέμβριο.
Σήμερα η κυβέρνηση μπορεί δημοσκοπικά να βρεθεί σε πιο δύσκολη θέση απ΄ότι τα προηγούμενα χρόνια, όμως έχει δύο σημαντικά πλεονεκτήματα: δεν έχει μπροστά της καμιά εκλογική αναμέτρηση, πλην αυτής των εθνικών εκλογών του 2027 και επίσης δεν έχει απέναντι της καμιά αντιπολίτευση που να την απειλεί. Αν δεν υπάρξουν σημαντικές εξελίξεις στην Κεντροαριστερά, στις επόμενες εθνικές εκλογές το στοίχημα δε θα είναι ποιος θα τις κερδίσει, αλλά αν η Νέα Δημοκρατία θα κατακτήσει μια τρίτη, συνεχόμενη, αυτοδύναμη νίκη.
Περίπτωση εσωκομματικής αμφισβήτησης του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν υπάρχει; Η εσωκομματική αμφισβήτηση απαιτεί την ύπαρξη και αξιόπιστης εναλλακτικής πρότασης, με προσωπικότητα αποδεκτή όχι μόνον από το στελεχικό δυναμικό της Νέας Δημοκρατίας, αλλά πρωτίστως από τη βάση της.
Και μέχρι στιγμής τέτοια προσωπικότητα δεν υπάρχει. Τα σενάρια που συγγράφουν πολιτικοί σχολιαστές, επί του προκειμένου θέματος, μου θυμίζουν την εσωτερική αλληλογραφία οργανισμών και επιχειρήσεων. Αφορούν μια ομάδα που επιβεβαιώνει την ύπαρξή της μέσα από τη συγγραφή τέτοιων σεναρίων. Αυτού του είδους η σεναριογραφία είναι μια παλιά υπόθεση που τη θυμάμαι από τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης, με σεναριογράφους μάλιστα πολύ πιο σοβαρά πρόσωπα από τους σημερινούς.
Φυσικά, από όλο αυτό το ευφάνταστο σκηνικό δε θα μπορούσαν να λείψουν και οι πρόωρες εκλογές. Στο απλό ερώτημα γιατί να τις κάνει ο Κυριάκος -ένα άτομο με αποδεδειγμένα θεσμικό προφίλ- ρισκάροντας τη σημερινή αυτοδυναμία, λογική απάντηση δεν υπάρχει. Απλώς σενάριο χωρίς πρόωρες εκλογές δεν είναι ελκυστικό. Δεν πουλά στο κοινό.
Εννοείται, πως παρ΄όλη την παρατεταμένη ανυπαρξία της αντιπολίτευσης - είναι αφελείς όσοι πιστεύουν πως τα προβλήματα του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ θα λυθούν με το συνέδριο και τις εσωκομματικές εκλογές, αντίστοιχα, η συνέχεια για την κυβέρνηση δε θα είναι καθόλου ειδυλλιακή.
Η διεθνής ατμόσφαιρα μυρίζει μπαρούτι, με τις γνωστές συνέπειες στην εσωτερική οικονομική κυρίως κατάσταση. Και να μην ξεχνάμε πως το αποτύπωμα των ευρωεκλογών παραμένει πάντα παρόν.
