Πώς το 14% έγινε 54%; Γιατί το ποσοστό του Κώστα Μπακογιάννη, την πρώτη και καθοριστική Κυριακή, κόλλησε στο 41.5%; διότι κάποιοι Νεοδημοκράτες ήθελαν να τιμωρήσουν τον «γόνο», όπως έλεγαν, για τον μεγάλο περίπατο. Και άλλοι για να δώσουν ένα μάθημα στην «οικογένεια». Και τι έκαναν; Απείχαν!
Σήμερα, έχοντας μπροστά τους -λόγω της δικής τους συμπεριφοράς- έναν δήμαρχο συνεταίρο του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ, του ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των λοιπών συλλογικοτήτων της Αριστεράς, με τα γνωστά καμώματα, έχουν μετανιώσει πικρά, όπως οι ίδιοι παραδέχονται. Τώρα είναι αργά και για μια 5ετία θα υποστούν αυτή την κατάσταση για την οποία είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι.
Γιατί τα γράφω αυτά; Διότι βλέπω σε πολλούς φίλους ένα παραπλήσιο κλίμα εν όψει των ευρωεκλογών. «Να τιμωρήσουμε τον Κυριάκο! Ούτως ή άλλως οι ευρωεκλογές δεν ανεβάζουν και δεν κατεβάζουν κυβερνήσεις! Είτε θα απέχουμε είτε θα ψηφίσουμε μικρότερα κόμματα σε ένδειξη διαμαρτυρίας».
Πρώτα - πρώτα να δεχθώ πως η κυβέρνηση έχει δώσει πατήματα για ψήφο διαμαρτυρίας. Και ο Κώστας Μπακογιάννης έδωσε ανάλογα πατήματα. Το αποτέλεσμα το είδατε!
Δεύτερον, θα επαναλάβω για πολλοστή φορά πως οι ευρωεκλογές παράγουν μια δυναμική που επηρεάζει και διαμορφώνει τις εξελίξεις της επόμενης ημέρας. Με άλλο πρόσωπο θα εμφανιστεί η Νέα Δημοκρατία αν λάβει ένα 33% και με άλλο αν λάβει ένα 26-28%. Στη δεύτερη περίπτωση εύλογα θα μπορεί η αντιπολίτευση να μιλήσει για πολιτική απονομιμοποίηση της κυβέρνησης και για εξαέρωση του 40.5%. Πιστεύει κανένας σοβαρός άνθρωπος πως ο Μητσοτάκης θα μπορέσει να κυβερνήσει τα επόμενα τρία χρόνια με τέτοια ποσοστά; Το πρώτο που θα γνωρίσει θα είναι η εσωκομματική αμφισβήτηση.
Τρίτο και το πιο σημαντικό. Αν η Νέα Δημοκρατία κινηθεί περί το 26-28%, μετά βεβαιότητος, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ μαζί είτε θα κυμανθούν στα ίδια επίπεδα είτε παραπάνω. Αυτό θα διαμορφώσει ένα νέο πολιτικό τοπίο καθώς εξωθεσμικοί και οικονομικοί παράγοντες θα πιέσουν για τη δημιουργία ενός ενιαίου εναλλακτικού πόλου της Κεντροαριστεράς. Η Ελλάδα θα μπει σε μια περίοδο πολιτικής αστάθειας με την αντιπολίτευση να ζητά εκλογές και καλά θα κάνει, αν θα έχει στα χέρια της ένα τέτοιο εκλογικό αποτέλεσμα.
Όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν σενάρια εκφοβισμού, αλλά ένα σοβαρό ενδεχόμενο αν πρυτανεύσει, σε μια κρίσιμη μάζα Νεοδημοκρατών η ίδια αντίληψη με αυτή που επικράτησε στις εκλογές για τον Δήμο Αθηναίων. Είναι γνωστό πως τέτοια λάθη δεν επανορθώνονται, καθώς «εκ της απομακρύνσεως εκ της κάλπης, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται».
Σήμερα, με τη γειτονιά μας να φλέγεται, είναι -κατά την ταπεινή μου γνώμη- πολυτέλεια να διαμαρτύρεσαι για τη Μελέτη ή τον Αυτιά. Η μεγάλη εικόνα θα πρέπει να απορροφά διαμαρτυρίες, ίντριγκες, προσωπικές ενοχλήσεις. Και η μεγάλη εικόνα απαιτεί πολιτική σταθερότητα. Διαφορετικά στη γωνία ελλοχεύει ένας νέος Δούκας.
