Διάβασα τις ομιλίες των υποψηφίων για την εκλογή αρχηγού στο ΠΑΣΟΚ. Μπορεί να μην απέφυγαν οι ομιλήτριες και οι ομιλητές της κοινοτοπίες και τις γενικόλογες εξαγγελίες, αλλά είθισται αυτός να είναι ο χαρακτήρας παρόμοιων εκδηλώσεων. Να υποθέσω πως στην πορεία προς τις εκλογές, όλες και όλοι, θα κληθούν να εξειδικεύσουν τις σκέψεις τους. Πάντως, αυτό που μένει σε όποιον διάβασε αυτές τις ομιλίες ήταν ο πολιτισμένος τρόπος εκφοράς του λόγου. Αν κρίνουμε από αυτά που συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι λίγο έξι υποψήφιοι, με το δικό τους κοινό στην πλατεία, να κρατήσουν την αντιπαράθεσή τους σε ευπρεπή επίπεδα.
Αν δε στραβώσει αυτό το κλίμα στη συνέχεια, τότε το ΠΑΣΟΚ θα βγει ενωμένο και ισχυρό από την εκλογική διαδικασία, βάζοντας πλώρη για υψηλούς στόχους. Ποιοι θα είναι αυτοί θα εξαρτηθεί και από την πορεία της κυβέρνησης Μητσοτάκη και από το κατά πόσον το Κίνημα θα μπορέσει να προβάλει μια πειστική εναλλακτική πρόταση εξουσίας.
Για να συμβεί αυτό θα πρέπει από το γενικό και ασαφές, να μεταβεί στο συγκεκριμένο και κοστολογημένο. Μπορεί τα περισσότερα στελέχη του να μην έχουν κυβερνητική πείρα, όμως το ΠΑΣΟΚ έχει συνέχεια, κάτι που σημαίνει ότι υπάρχουν σοβαρές εφεδρείες ανθρώπινου δυναμικού οι οποίες, αν κληθούν, θα στρατευθούν στην κοινή προσπάθεια.
Στο ερώτημα γιατί πρέπει να ασχολούμαστε με το ΠΑΣΟΚ, η απάντηση είναι διότι αποτελεί, με τα σημερινά δεδομένα, την εν δυνάμει κυβέρνηση. Δεν υπάρχει άλλος κομματικός σχηματισμός που να μπορεί να υποβάλει στον ελληνικό λαό ένα πρόγραμμα που να κινείται εντός των βασικών πλαισίων της Μεταπολίτευσης.
Με απλά λόγια είναι το μόνο συστημικό κόμμα, εναλλακτική στη Νέα Δημοκρατία. Συνεπώς, το τι γίνεται εκεί μέσα αφορά τους πάντες. Όπως αφορά και η στρατηγική του νέου ηγέτη για το πώς θα πορευθεί προς την εξουσία. Μια αυτοδύναμη πορεία ή μια πορεία με συνεργασίες;
Στην πρώτη περίπτωση είναι προφανές ότι το ΠΑΣΟΚ θα ακολουθήσει την τακτική του Ανδρέα, με τις αμφίπλευρες διευρύνσεις και έναν κατά βάση αντιδεξιό λόγο, ενώ στη δεύτερη περίπτωση η κατάσταση είναι πολύ πιο περίπλοκη, καθώς το πολιτικό τοπίο στα αριστερά του ΠΑΣΟΚ είναι ρευστό και θα παραμείνει ρευστό για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Τα όσα συμβαίνουν στη ριζοσπαστική Αριστερά εξ αντικειμένου, οδηγούν τη νέα ηγεσία του Κινήματος στην αυτοδύναμη πορεία. Πρόσωπα που δεν έχουν φθαρεί θα μπορούσε να τα δεχτεί, όχι όμως να συνεργαστεί με κόμματα-ναυάγια.
Το ζητούμενο είναι πρώτα-πρώτα όλα να κυλήσουν ομαλά μέχρι και την επόμενη ημέρα. Σε αυτήν την περίπτωση όλοι θα βαδίσουν ενωμένοι, χωρίς εντάσεις που θα υπονομεύσουν την πορεία. Το ΠΑΣΟΚ, ας γίνει αντιληπτό από όλους, ένας από τους δύο πυλώνες σταθερότητας του πολιτικού μας συστήματος.
Αν ρευστοποιηθεί και αυτό, τότε υπάρχει συνολικό πρόβλημα.
