Όποιος έχει περάσει από την Αριστερά είτε παρακολουθεί επισταμένως τις θέσεις της, γνωρίζει πως η αρνητική στάση της απέναντι στο Ισραήλ καθορίζεται από το παλαιστινιακό πρόβλημα. Η μη επίλυσή του, σύμφωνα με την Αριστερά, είναι αποκλειστική ευθύνη του Ισραήλ. Έτσι το παλαιστινιακό υπήρξε και παραμένει μια από τις σημαίες της Αριστεράς, μια από τις ιστορικές σταθερές της. Για αυτόν τον λόγο είτε σιώπησε απέναντι και στις πιο ειδεχθείς τρομοκρατικές ενέργειες των Παλαιστινίων είτε τις αιτιολόγησε διακριτικά ή απροκάλυπτα, καθώς τις αντιμετώπισε στο πλαίσιο του «απελευθερωτικού» αγώνα.
Όλα αυτά μέχρι χθες, κυριολεκτικά.
Το πρωί της Κυριακής ο ΣΥΡΙΖΑ έβγαλε την ακόλουθη ανακοίνωση: «Καταδικάζουμε την επικίνδυνη ιρανική επίδειξη ισχύος σε βάρος του Ισραήλ». Με δέκα λέξεις ανατράπηκε μια παράδοση πολλών δεκαετιών. Για αυτό και διαμορφωτές της κοινής γνώμης που πρόσκεινται στον ΣΥΡΙΖΑ κράτησαν αποστάσεις από αυτή την ανακοίνωση, ενώ άλλοι εξέφρασαν τη διαφωνία τους. Όλοι αυτοί υπέστησαν ένα σοκ.
Και σα να μην έφτανε η ανακοίνωση του κόμματος ήρθε, η προσωπική δήλωση του Στέφανου Κασσελάκη πως «καταδικάζω, χωρίς αστερίσκους, την επίθεση…καλώ το Ισραήλ να επιδείξει αυτοσυγκράτηση σε αυτή τη συγκυρία και συντάσσομαι με τη στάση του Προέδρου Μπάιντεν ο οποίος διαμήνυσε ότι οι ΗΠΑ δε θα υποστηρίξουν ισραηλινή αντεπίθεση εναντίον του Ιράν…». Είναι μια καταλυτική δήλωση, όχι μόνο λόγω της καταδίκης της ιρανικής επίθεσης «χωρίς αστερίσκους», αλλά και διότι ένας ηγέτης του κόμματος της ριζοσπαστικής Αριστεράς συντάσσεται δημοσίως με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ.
Αν λάβουμε υπ΄όψη τη θέση που έχουν οι ΗΠΑ σε όλες τις αναλύσεις σύμπασας της Αριστεράς από το 1947 και μετά, αντιλαμβανόμαστε τη θεμελιώδη μεταστροφή του ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου Κασσελάκη. Αλλά δε θα πρέπει να μας εκπλήσσει αυτή η μεταστροφή. Αποτελεί μια από τις καινούργιες ιδεολογικές συντεταγμένες του νέου κόμματος που θέλει να κτίσει ο Κασσελάκης. Ένα κόμμα που ελάχιστη σχέση θα έχει με την Αριστερά, όπως την ξέραμε στην Ελλάδα, ακόμα και στην ανανεωτική της μορφή. Διότι και η ανανεωτική Αριστερά δεν ήταν μόνον μαρξιστικογενής, ουδέποτε αποκήρυξε τον μαρξισμό ως μέθοδο ανάλυσης των γεγονότων.
Ο Στέφανος Κασσελάκης, κατά δήλωσή του, τον μαρξισμό τον γνώρισε στο πλαίσιο των σπουδών του στις ΗΠΑ ως μια θεωρία δίπλα σε τόσες άλλες. Η σχέση μαζί του ήταν εγκυκλοπαιδική και όχι βιωματική ή ιδεολογική. Συνεπώς ο τρόπος που προσεγγίζει τις καταστάσεις δεν έχει ως άξονα την ταξική ανάλυση, αλλά, με τα όσα έχει υποστηρίξει κατά καιρούς, οι θέσεις του βρίσκονται πιο κοντά σε αυτές του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ. Άρα μόνο τυχαία δεν ήταν η χθεσινή ταύτιση απόψεων με τον Πρόεδρο Μπάιντεν.
Είχα γράψει πριν από λίγες ημέρες ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μέχρι το τέλος του χρόνου θα είναι ένα άλλο κόμμα, υπό την προϋπόθεση πως στις ευρωεκλογές θα κατακτήσει τη δεύτερη θέση με ένα αξιοπρεπές ποσοστό. Η χθεσινή τοποθέτηση υπέρ του Ισραήλ και κατά του Ιράν αποτελεί ένα άλμα για ένα κόμμα της Αριστεράς. Και εκτιμώ πως βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή.
