Οι Ευρωεκλογές, όπως οι περισσότερες οι Ευρωεκλογές στην Ελλάδα, θα απλωθούν σε όλα τα θέματα που απασχολούν τους πολίτες. Τις περισσότερες φορές αυτό αποβαίνει σε βάρος των ευρωπαϊκών ζητημάτων που θα έπρεπε να κυριαρχούν κατά την προεκλογική περίοδο των Ευρωεκλογών, ενώ μια παράπλευρη αρνητική συνέπεια είναι τόσο η σύνθεση των ευρωψηφοδελτίων όσο και οι επιλογές των πολιτών από το 2014 και μετά.
Ο πρωθυπουργός στην ομιλία του, στο κλείσιμο του συνεδρίου της Νέας Δημοκρατίας, αναφέρθηκε για μια ακόμα φορά στην ανάγκη πολιτικής σταθερότητας, συνδέοντας αυτή την ανάγκη με το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών. Εκ πρώτης όψεως αυτό ακούγεται πολιτικά ανορθόδοξο, τη στιγμή που η κυβέρνηση έχει μια άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία και ως γνωστόν τυπικά οι Ευρωεκλογές δεν αναδεικνύουν ούτε ρίχνουν κυβερνήσεις. Επί πλέον μέχρι σήμερα όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν μια ευρεία κυριαρχία της Νέας Δημοκρατίας. Δε συζητούμε για την πρώτη θέση, αλλά για το εύρος της διαφοράς από το δεύτερο κόμμα.
Γιατί τότε ο πρωθυπουργός έθεσε το ζήτημα της πολιτικής σταθερότητας; Μόνο για να συσπειρώσει τους ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας; Δεν νομίζω ότι είναι αυτός ο αποκλειστικός λόγος. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θέλει το ποσοστό που θα λάβει η παράταξη να μην αφήνει κανένα περιθώριο να αμφισβητηθεί η ηγεμονία του τόσο από τους πολιτικούς τους αντιπάλους όσο και εσωκομματικά. Γνωρίζει πως με ένα π.χ. 27% θα έχει προβλήματα για τα επόμενα τρία χρόνια, ενώ πιθανόν να δρομολογηθούν διαδικασίες ενός ενιαίου πολιτικού σχήματος στην Κεντροαριστερά. Και αυτά θέλει να αποφύγει.
Ανακεφαλαιώνοντας: με χαλαρή ψήφο και χωρίς πιεστικά διλήμματα, η ψήφος διαμαρτυρίας-τιμωρίας μπορεί όντως να υπονομεύσει την πολιτική σταθερότητα, υπό τη μορφή που προανέφερα.
Αν αυτή η διακύβευση μπορεί να αποτελέσει τον ένα βραχίονα της προεκλογικής εκστρατείας της Νέας Δημοκρατίας, ο άλλος βραχίονας είναι τα ευρωπαϊκά θέματα. Ένας τομέας όπως η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός υπερτερούν συντριπτικά έναντι των αντιπάλων τους, οι οποίοι έχουν μετέλθει κάθε μέσο για να πλήξουν την εικόνα της Ελλάδας στους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Σήμερα το στρατηγικής σημασίας ζήτημα για την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι οι σχέσεις της με τη Ρωσία. Ή να το θέσω διαφορετικά: πώς θα αντιμετωπίσει τη ρωσική διείσδυση στους κόλπους της η Ε.Ε. Συνεπώς, έχει σημασία πως θα διαμορφωθεί ο συσχετισμός δυνάμεων μέσα στο νέο ευρωκοινοβούλιο, αν λάβουμε υπ΄όψη πως τα αντισυστημικά κόμματα τόσο της Δεξιάς όσο και της Αριστεράς δεν κρύβουν τα αισθήματά τους προς το καθεστώς Πούτιν. Το ίδιο συμβαίνει και στην πατρίδα μας.
Υποθέτω πως η κυβερνώσα παράταξη στην προεκλογική της καμπάνια να αναπτύξει πλήρως την ευρωπαϊκή της ατζέντα, όπως αυτή διαμορφώνεται στους κόλπους της ευρύτερης συλλογικότητας των κεντροδεξιών κομμάτων της Ε.Ε. Γιατί να μη λησμονούμε πως η Νέα Δημοκρατία ανήκει στην πιο ισχυρή πολιτική οικογένεια της Ευρώπης και σε αυτή την οικογένεια είναι το μεγαλύτερο κόμμα.
