Από τα όσα έγιναν στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν μόνον ηττημένοι, με πρώτον από όλους τον Αλέξη Τσίπρα. Πίστεψε πως όπως «έφαγε» όλους τους προηγούμενους αρχηγούς της ριζοσπαστικής Αριστεράς θα έτρωγε και τον Κασσελάκη. Έπεσε έξω. Ο μικρός έχει κότσια και του έκανε ρελάνς. Έτσι ο Α. Τσίπρας έμεινε μόνος του - τον άδειασαν και στενοί συνεργάτες του - και σίγουρα θα διερωτάται πώς την πάτησε έτσι.
Εντάξει να χάνει από τον Μητσοτάκη. Αλλά και από τον Κασσελάκη; Είναι πλέον ένας καραμπινάτος loser.
Αλήθεια, πού απέβλεπε με την παρέμβασή του λίγες ώρες πριν την έναρξη του συνεδρίου; Να δηλώσει πως αποτελεί τον εγγυητή της ενότητας του ΣΥΡΙΖΑ; Να τα κάνει όλα γης-μαδιάμ; Να προχωρήσει το συνέδριο σε καθαίρεση Κασσελάκη; Ό,τι και να είχε στο νου του είναι ο μεγάλος ηττημένος του συνεδρίου. Θα βαδίσει την προσωπική του πολιτική έρημο.
Από την άλλη και ο Κασσελάκης, μπορεί να κέρδισε μια μάχη εντυπώσεων, όμως έχασε την ψηφοφορία για τη διεξαγωγή νέων εσωκομματικών εκλογών, ενώ το σώμα τον δέσμευσε στη συγκρότηση Εκτελεστικού Γραφείου. Έτσι, η εποχή που όλα ήταν one man show βαίνει προς τη λήξη της. Μπορεί ο ίδιος να μιλά για ηγεσία μέχρι τις εθνικές εκλογές, αλλά…
Οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι ηττήθηκαν διότι η απόπειρα ανατροπής του αρχηγού τους απέτυχε. Γύρω από την υποψήφια συγκεντρώθηκε ο παλιός, ηλικιωμένος και κουρασμένος ΣΥΡΙΖΑ, αυτός που κουβαλά μόνον ήττες.
Συνεπώς, ένα κόμμα στο οποίο όλοι οι πρωταγωνιστές βγήκαν χαμένοι μέσα από τις συνεδριακές διαδικασίες του, είναι ένα κόμμα υπό αποσύνθεση. Είναι ένα κόμμα χωρίς καμιά προοπτική.
Και το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη είχε μια σημαντική άτυχη στιγμή, της οποίας τις συνέπειες δε γνωρίζουμε ακόμα. Μετά από παλινδρομήσεις, με ένα δυσνόητο σκεπτικό, αποφάσισε ο Νίκος Ανδρουλάκης να μην ψηφίσει το νομοσχέδιο για τα παραρτήματα αλλοδαπών πανεπιστημίων στην Ελλάδα.
Μια βουλευτίνα, η κ. Νάντια Γιαννακοπούλου, διαχώρισε αμέσως τη θέση της με τρόπο κατηγορηματικό. Με αυτή τη θέση του το ΠΑΣΟΚ φαίνεται πως βαδίζει σταθερά στον δρόμο του «όχι σε όλα», κόβοντας τις γέφυρες με το μεταρρυθμιστικό Κέντρο και την Κεντροαριστερά των προτάσεων και της λογικής. Με την Κεντροαριστερά της μετριοπάθειας.
Όλο αυτό το πολιτικό σκηνικό βάζει τον πήχη για την κυβέρνηση ακόμα πιο ψηλά. Η αξιωματική αντιπολίτευση βρίσκεται υπό διάλυση και το ΠΑΣΟΚ με τη μετακίνησή του στον αντιδεξιό χώρο, αφήνει στη Νέα Δημοκρατία ένα ευρύ πεδίο για απλώσει την ηγεμονία της. Όπλα της οι μεταρρυθμίσεις και η λήψη μέτρων για τους ευάλωτους. Αντίπαλός της; Η έπαρση της εξουσίας.
Όταν πλέον είναι οφθαλμοφανές πως παίζεις χωρίς αντίπαλο οι απαιτήσεις του κοινού είναι αυξημένες. Οι αντιστάσεις είναι περιορισμένες και το πολιτικό κόστος, στον βαθμό που δεν υπάρχει ένα σοβαρό κόμμα για να το εισπράξει, είναι αμελητέο πολιτικό μέγεθος. Εφαρμόζεις τις μεταρρυθμίσεις που εξήγγειλες με ορίζοντα τετραετίας.
Σήμερα παρατηρείται το εξής παράδοξο, εκ πρώτης όψεως, φαινόμενο. Η δεύτερη τετραετία αντί να πλήξει - όπως θα ήταν φυσιολογικό την κυβέρνηση - πλήττει την αντιπολίτευση, μείζονα και ελάσσονα. Θα το ξαναγράψω για πολλοστή φορά. Αυτό το 40,5% κάθισε βαρύ για πολλούς και δημιούργησε τη δική του δυναμική που ξετυλίγεται μπροστά μας.
