Υπάρχουν αυτοί που έχουν γαντζωθεί στην υπόθεση των υποκλοπών γιατί έχουν διαπιστώσει πως είναι ο μοναδικός τρόπος να φθαρεί προσωπικά ο Μητσοτάκης και να υπάρξουν εσωκομματικές εξελίξεις στη Νέα Δημοκρατία. Βέβαια, είναι δικαίωμα του καθενός να ονειρεύεται ό,τι θέλει, αλλά μέχρι στιγμής - το τονίζω το «μέχρι στιγμής» - δεν υπάρχει ούτε καν ένδειξη, πολύ περισσότερο απόδειξη, ότι τις υποκλοπές τις διενήργησε μια κρατική ή παρακρατική υπηρεσία, ώστε να έχει την πολιτική ευθύνη ο πρωθυπουργός. Γιατί αν τις υποκλοπές τις πραγματοποίησε π.χ. μια ξένη δύναμη δε νομίζω να υπάρχει πολίτης που να αποδώσει γι΄αυτό ευθύνες στον πρωθυπουργό.
Συνεπώς, είναι πρωθύστερο, ενώ δεν υπάρχουν ενδείξεις για τις πολιτικές του ευθύνες, να ζητείται η παραίτησή του. Αυτή η αντιμετώπιση προδίδει την αγωνία του τερματοφύλακα πριν το πέναλτι. Γιατί όντως υπάρχει μεγάλη αγωνία στους σκηνοθέτες των υποκλοπών για το τι τελικά θα προκύψει. Ποιοι είναι οι θύτες και ποια τα θύματα, καθώς η υπόθεση έχει πολύ δρόμο ακόμα.
Η κυριακάτικες συνέχειες των «αποκαλύψεων» μου θυμίζουν τα φωτορομάντζα των λαϊκών περιοδικών της δεκαετίας του 1960. Είχαν δημιουργήσει το αναγνωστικό κοινό τους που περίμενε εναγωνίως το επόμενο τεύχος για τη συνέχεια της υπόθεσης, προς μεγάλη ικανοποίηση του εκδότη.
Και σήμερα θα μπορούσαν οι υπεύθυνοι της «αποκαλυπτικής» εφημερίδας να έβαζαν σε κάθε φύλλο τους το γνωστό «συνεχίζεται» για να μην αγωνιούν οι αναγνώστες. Βλέπω μάλιστα πως ανά εβδομάδα υπάρχει και μια ομαδοποιημένη λίστα. Στην αρχή πολιτικοί και οι σύζυγοί τους, στη συνέχεια γραμματείς και διάφορες κυρίες, χθες στρατιωτικοί, να υποθέσω πως σειρά θα πάρουν οι ποδοσφαιριστές και οι καλλιτέχνες.
Να υπενθυμίσω πως η ιστορία των παρακολουθήσεων, μέσω παράνομου λογισμικού, ξεκίνησε ως μια πολύ σοβαρή υπόθεση για να καταλήξει σήμερα να μην απασχολεί κανένα, όχι γιατί το θέμα δε θα μπορούσε να είναι σοβαρό, αλλά γιατί η απλή παράθεση ονομάτων δεν αποδεικνύει τίποτα, που να τεκμηριώνει ζήτημα θεσμικής εκτροπής. Είναι λογικό να υπάρχουν ανησυχούντες είτε από ειλικρινές ενδιαφέρον για τους θεσμούς και την ποιότητα της δημοκρατίας μας είτε από πολιτική σκοπιμότητα.
Στην πρώτη περίπτωση οι φόβοι τους και η κριτική τους-- που πολλές φορές αγγίζει το όριο της πολεμικής-- μέχρι στιγμής δε δικαιολογούνται, στη δεύτερη περίπτωση το σωσίβιο που ψάχνουν έχει πολλές τρύπες.
Να υπενθυμίσω στους αιτούντες την παραίτηση του πρωθυπουργού ότι προς τούτο υπάρχουν πολύ συγκεκριμένες συνταγματικές διαδικασίες που μπορεί να τις κινήσουν οι ενδιαφερόμενοι. Άλλος τρόπος παραίτησης πρωθυπουργού, πέραν των προβλεπομένων από το Σύνταγμα διαδικασιών, δεν υπάρχει. Εξ όσων γνωρίζω ουδείς πρωθυπουργός παραιτήθηκε γιατί το ζήτησαν οι πολιτικοί του αντίπαλοι, πολύ δε περισσότερο αν δεν έχει στοιχειοθετηθεί η πολιτική ευθύνη του.
Γιατί το να έχει φυτευτεί σε εκατοντάδες κινητά τηλέφωνα παράνομο λογισμικό από χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από άγνωστους πομπούς, ε, γι΄αυτό δεν ευθύνεται κανένας πρωθυπουργός.
