Η Ελλάδα δεν πάσχει από σχολιαστές. Τα καφενεία είναι γεμάτα, τα πρωινάδικα επίσης, το ίδιο και τα σοβαρά τηλεοπτικά πάνελ. Η Ελλάδα πάσχει από πολιτικούς που λαμβάνουν αποφάσεις και φροντίζουν ταυτοχρόνως να τις υλοποιήσουν, όχι οι ίδιοι, αλλά οι υφιστάμενοί τους. Αυτοί παρακολουθούν πώς εκτελέστηκαν οι εντολές που έδωσαν και αξιολογούν αναλόγως τους συνεργάτες τους.
Δυστυχώς ευδοκιμούν σε όλες τις κυβερνήσεις οι υπουργοί - παρατηρητές των γεγονότων. Δεν έχουν πάρει χαμπάρι τι γίνεται στον τομέα ευθύνης τους και αμέριμνοι ασχολούνται με τη διαχείριση των «εισερχομένων - εξερχομένων». Αυτοί είναι απλώς ανεπαρκείς και στο εύλογο ερώτημα των πολιτών - καθώς η ανεπάρκειά τους είναι οφθαλμοφανής - «πώς παραμένουν υπουργοί», η απάντηση είναι «μην την ψάχνεις».
Υπάρχουν όμως και οι υπουργοί - σχολιαστές. Αυτοί είναι ενημερωμένοι, έχουν πειστικό λέγειν και μια καλή τηλεοπτική παρουσία, αλλά από έργο μηδέν. Περιγράφουν και σχολιάζουν καταστάσεις, ενώ οι πολίτες περιμένουν παρεμβάσεις. Γιατί αυτή είναι η δουλειά ενός πολιτικού, ενός υπουργού. Να διαμορφώνει τα πράγματα και όχι να σέρνεται πίσω από αυτά.
Εννοείται πως ένας υπουργός - σχολιαστής - ιδίως αν το υπουργείο του διαχειρίζεται κρίσιμα ζητήματα - αποτελεί ένα βαρίδι για την κυβέρνησή στην οποία μετέχει. Οι εύστοχοι σχολιασμοί του δεν αρκούν, διότι τα προβλήματα συσσωρεύονται λόγω της αβελτηρίας του. Ο κόσμος θέλει λύσεις και όχι αναλύσεις επί αναλύσεων.
Επειδή αυτά είναι μάλλον αόριστα και θεωρητικά δύο παραδείγματα.
Παράδειγμα πρώτον. Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη όφειλε να ήταν ενημερωμένος για την κίνηση των πολυάριθμων μελών του ΠΑΜΕ προς το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος». Αν δεν τον είχαν ενημερώσει οι αρμόδιοι συνεργάτες του, έπρεπε να τους «παραιτήσει» άμεσα. Αν όμως ήταν ενημερωμένος έπρεπε απλώς να δώσει την εντολή «δε θα πλησιάσουν στο αεροδρόμιο». Το πώς θα εκτελεστεί η εντολή του δεν είναι δικό του πρόβλημα. Αφορά τον σχεδιασμό των υφισταμένων του. Το σίγουρο είναι πως τέτοια εντολή δε δόθηκε και είδαμε τις πρωτοφανείς σκηνές αθλιότητας στο διεθνές αεροδρόμιο.
Παράδειγμα δεύτερον. Τον Απρίλιο του 2023 - μόλις πριν από μερικούς μήνες - θα διεξαγόταν στη Θεσσαλονίκη ο επαναληπτικός αγώνας ΠΑΟΚ - Μαρσέιγ. Στο πρώτο παιχνίδι στη Μασσαλία έγιναν μεγάλης εκτάσεως επεισόδια μεταξύ των οπαδών των δύο ομάδων και οι οπαδοί της Μαρσέιγ - αναρχοϊσλαμιστές - δήλωσαν πως θα «εκδράμουν» στην Τούμπα.
Αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης τι επρόκειτο να γίνει. Ο τότε υπουργός Προστασίας του Πολίτη Τάκης Θεοδωρικάκος τηλεφώνησε στον Γάλλο ομόλογό του για να αποτρέψει τη μετακίνηση των Μαρσεγιέζων οπαδών, ειδοποιήθηκε η ΟΥΕΦΑ, ενώ δόθηκε εντολή στα σύνορα να αποτραπεί με κάθε τρόπο η είσοδός τους σε ελληνικό έδαφος μέχρι την τέλεση του αγώνα. Το αποτέλεσμα ήταν να μην έρθει κανένας φανατικός οπαδός της Μαρσέιγ στη Θεσσαλονίκη.
Η πολιτική παρέμβαση απαιτεί πρώτα - πρώτα πλήρη πληροφόρηση, ακολούθως ορθή εκτίμηση της πληροφορίας και τέλος μια απόφαση σαφή, χωρίς να αφήνει περιθώριο για παρερμηνείες από τους υφισταμένους του υπουργού. Έτσι λειτουργούν οι υπουργοί που έχουν επίγνωση του ρόλου τους.
Δεν παρατηρούν ή δε σχολιάζουν τα γεγονότα, αλλά τα διαμορφώνουν.
