Τη θέση ότι η εργαλειοποίηση της τραγωδίας των Τεμπών προκαλεί σημαντική ζημιά στα συστημικά κόμματα, ενισχύοντας παράλληλα τα πολιτικά άκρα, υπογραμμίζει ο γνωστός πολιτικός αναλυτής, Ανδρέας Δρυμιώτης, σε συνέντευξή του στο Liberal.
Παράλληλα, τονίζει πως ο Νίκος Ανδρουλάκης υπέπεσε σε σοβαρό ατόπημα και επέδειξε επιπολαιότητα, λέγοντας ότι δεν εμπιστεύεται τη Δικαιοσύνη στην υπόθεση των Τεμπών, ενώ επισημαίνει πως ο κίνδυνος πολιτικής αποσταθεροποίησης παραμένει ορατός. Όμως, ο γνωστός πολιτικός αναλυτής αποκλείει το ενδεχόμενο η χώρα να οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές.
Συνέντευξη στον Χρήστο Θ. Παναγόπουλο
Πώς βλέπετε να διαμορφώνονται οι πολιτικοί συσχετισμοί μετά τα όσα διαδραματίζονται στη Βουλή (Προανακριτική, πρόταση μομφής και προ ημερησίας συζήτηση για τα Τέμπη);
Κατ' αρχάς, οι πολιτικοί συσχετισμοί, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις παρά τη μεγάλη κινητοποίηση για τα Τέμπη, δεν έχουν αλλάξει. Αυτό που συμβαίνει, είναι η σειρά των κομμάτων να παραμένει η ίδια, κυρίως στα τρία πρώτα κόμματα, οι τρεις πρώτοι χάνουν, είναι βέβαιο ότι χάνουν. Αυτό είναι ένα θέμα που θα πρέπει να το αντιμετωπίσουν πολύ καλά τα συστημικά κόμματα, γιατί η τοξικότητα ευνοεί μόνο τα αντισυστημικά κόμματα.
Και ουσιαστικά, πιστεύω, προσωπικά, ότι αυτή η οξύτητα, η εργαλειοποίηση, η οποία γίνεται στο θέμα των Τεμπών - το οποίο είναι ένα σοβαρό θέμα, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία - νομίζω ότι κάνει κακό στα συστημικά κόμματα. Δεν αποκλείεται να δούμε και τον Βελόπουλο της Ελληνικής Λύσης σε διψήφιο ποσοστό και την Κωνσταντοπούλου της Πλεύσης Ελευθερίας πολύ ψηλά. Αυτά είναι τα φαινόμενα που είδαμε στις τελευταίες δημοσκοπήσεις.
Με βάση τις πλέον πρόσφατες δημοσκοπήσεις φαίνεται ότι κόμματα όπως η Ελληνική Λύση, η Πλεύση Ελευθερίας και η Φωνή Λογικής δείχνουν να κερδίζουν έδαφος στην πρόθεση ψήφου. Τι σημαίνει η άνοδος τέτοιων κομμάτων για το πολιτικό σύστημα;
Αυτό δεν είναι καλό, με την έννοια ότι σε μια κοινωνία, σαν τη δικιά μας, δημοκρατική δεν θέλουμε να ανέβουν τα άκρα. Ούτε τα δεξιά άκρα ούτε τα αριστερά άκρα γιατί ποτέ τα άκρα δεν έκαναν καλό σε αυτό τον τόπο. Και τα άκρα ήταν η δικτατορία, για να μην παίρνουμε μόνο το ένα άκρο. Άκρο ήταν και η δικτατορία, η οποία έκανε πολύ κακό. Στέρησε από τον ελληνικό λαό επτά χρόνια προόδου. Δεν υπάρχει καμμιά αμφιβολία γι' αυτό. Όπως βλέπετε δεν ξεχωρίζω τα άκρα, τα δεξιά και τα αριστερά. Για εμένα είναι εξίσου κακά και τα δύο. Και το τονίζω αυτό το πράγμα με έμφαση.
Αυτό, έχω την εντύπωση, ότι είναι το μεγάλο λάθος που κάνουν τα συστημικά κόμματα, τα οποία ευελπιστούν κάποια στιγμή να κυβερνήσουν. Όλοι κυβερνήσανε και η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ και όπως θα έλεγε κανείς έπρεπε να είναι λιγάκι πιό προσεκτικοί. Το αναφέρω αυτό σαν παράδειγμα. Αυτή τη στιγμή υπάρχει ένα θέμα. Ο κόσμος θέλει να μάθει τι ακριβώς συνέβη στο δυστύχημα των Τεμπών και είχε 57 ανθρώπους νεκρούς. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι’ αυτό. Γι' αυτό και κατέβηκε ο κόσμος στα συλλαλητήρια. Σηκώθηκε από τον καναπέ του, ξεχύθηκε και διαμαρτυρήθηκε ήρεμα και κόσμια. Η εργαλειοποίηση αυτού του θέματος από τα κόμματα μάλλον κακό κάνει και στο κίνημα αυτό και στα ίδια τα κόμματα.
Να σας δώσω ένα παράδειγμα που μου έχει κάνει τη χείριστη εντύπωση. Όταν βγαίνει ο Ανδρουλάκης και λέει ότι δεν εμπιστεύομαι τη Δικαιοσύνη, ένα κόμμα το οποίο φιλοδοξεί να κυβερνήσει, τι σημαίνει αυτό το πράγμα; Τι λέει αυτό σε έναν φτωχό άνθρωπο, που, αν θέλετε, η μόνη του ελπίδα είναι να έχει εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη;
Είναι δυο χρόνια που έχει συμβεί το δυστύχημα και δεν έχουμε την υπομονή να περιμένουμε τη Δικαιοσύνη. Όλοι έχουνε βγει και έχουν βγάλει τα δικά τους συμπεράσματα. Αλλά αθωώνουν, άλλοι καταδικάζουν. Πάρτε παράδειγμα το Μάτι. Έχουν περάσει επτά χρόνια από τότε και δεν έχει τελεσιδικήσει. Και από την άλλη μεριά περιμένουμε ή μάλλον δεν περιμένουμε... Έχουμε βγάλει τα συμπεράσματά μας για τα Τέμπη και ούτε δυο χρόνια δεν έχουν περάσει και η δικογραφία είναι πολύ μεγαλύτερη. Αν δεν απατώμαι είναι 50.000 σελίδες.
Πώς σχολιάζετε τις εσωκομματικές εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ, δεδομένου ότι στελέχη όπως η Άννα Διαμαντοπούλου και ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος δείχνουν να διαφοροποιούνται σε σχέση με τη στρατηγική που ακολουθεί ο Νίκος Ανδρουλάκης;
Αυτές οι στρατηγικές είναι που συγχύζουν τον κόσμο. Πάντως, καλά κάνουν και κρατάνε τα «μπόσικα» για το ΠΑΣΟΚ. Αυτή η κουβέντα δεν λέγεται από αρχηγό κόμματος, ο οποίος φιλοδοξεί να κυβερνήσει. Αυτό δείχνει φοβερή επιπολαιότητα. Ό,τι βγαίνει από το στόμα ενός πολιτικού πρέπει να περνάει πρώτα από το μυαλό του.
Τι σημαίνει «δεν έχω εμπιστοσύνη στην ελληνική Δικαιοσύνη»; Μόλις χάσουμε την εμπιστοσύνη στους θεσμούς θα βρεθούν τρεις συνταγματάρχες να μας κάνουν δικτατορία. Αυτό συνέβη και τότε. Πρέπει τους θεσμούς να τους σεβόμαστε με τα ελαττώματα τους. Μπορούμε να τους κρίνουμε, να τους κατακρίνουμε. Μπορεί να μη συμφωνούμε με τις απόψεις τους, αλλά δεν μπορούμε να τους καταργούμε.
Τι πρέπει να κάνει η κυβέρνηση για να αντιστρέψει επικοινωνιακά το κλίμα και σε σχέση με την κατάσταση που επικρατεί στον ελληνικό σιδηρόδρομο;
Εγώ, προσωπικά, έχω πολύ ξεκάθαρη άποψη για το τι συνέβη εκεί πέρα. Όλη η ιστορία ξεκίνησε από δυο λέξεις: Συγκάλυψη και μπάζωμα. Το μπάζωμα είναι παρακολουθούμενο της συγκάλυψης. Δηλαδή, αν φύγει η συγκάλυψη, φεύγει και το μπάζωμα. Εγώ ρωτάω όλους: Ποια είναι η συγκάλυψη; Δεν μου δόθηκε ποτέ μια ξεκάθαρη απάντηση. Η μόνη συγκάλυψη, αν δεν απατώμαι, ήταν εκείνη που ξεκίνησε από τον Βελόπουλο και από τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, τον Κόκκαλη. Αυτοί είναι οι πρώτοι που μίλησαν για λαθραίο φορτίο, το οποίο εξερράγη. Και υποτίθεται ότι το μπάζωμα έγινε για να συγκαλύψει αυτό το πράγμα. Αν, λοιπόν, φύγουμε από το θέμα αυτό, εγώ δεν μπορώ να φανταστώ ότι ο Μητσοτάκης το βράδυ εκείνο του τηλεφωνούν στις 11 και 18 λεπτά ότι έγινε ένα δυστύχημα, έχουμε πολλούς νεκρούς και η πρώτη δουλειά που κάνει ο Μητσοτάκης είναι να τηλεφωνήσει στον Τριαντόπουλο, στον Καραμανλή και στον Αγοραστό για να τους πει: «Κοιτάξτε, τρέξτε εκεί πέρα γιατί υπάρχει παράνομο φορτίο στην εμπορική αμαξοστοιχία και κοιτάξτε να το καλύψετε».
Δηλαδή, δεν στέκει σε καμία λογική αυτό το πράγμα. Όλα αυτά ενισχύθηκαν από διάφορα σημεία , τα οποία τώρα, πλέον, δημιούργησαν μια κατάσταση και όταν βγαίνει κάποια είδηση, η οποία αντιστρέφει το κλίμα δεν παίρνει τη δημοσιότητα που πρέπει. Για παράδειγμα, πέρυσι τέτοια εποχή βγήκε το θέμα της «μονταζιέρας». Αυτό έκανε τεράστια ζημιά. Έλεγε ότι κάποιος αφαίρεσε, έκανε «κοπτοραπτική» στα μηνύματα, ούτως ώστε να εξαφανιστούν δέκα λεπτά από τις συνομιλίες που είχε ο σταθμάρχης για να αλλοιώσει το περιεχόμενο.
Βγήκε το πόρισμα πριν από μερικές ημέρες του Πολυτεχνείου που λέει ότι δεν λείπει ούτε δευτερόλεπτο. Πόσοι το ξέρουν αυτό; Κανείς. Δηλαδή, δημιουργούνται εντυπώσεις. Εγώ εξακολουθώ να πιστεύω ότι τώρα πλέον που έχουν εμφανιστεί και τα τρία βίντεο - και σας το λέω μετά λόγου γνώσεως σαν τεχνικός πληροφορικής - μόνο ένας ηλίθιος θα παρουσίαζε πλαστά βίντεο αυτή τη στιγμή σε μια τόσο σοβαρή υπόθεση. Τα βίντεο, λοιπόν, είναι γνήσια, τα οποία τεκμηριώνουν ότι δεν είχε κανένα φορτίο η εμπορική αμαξοστοιχία.
Έχει εκφραστεί αρκετά πυκνά αυτές τις ημέρες ότι η συνωμοσιολογία και το μέτωπο του ανορθολογισμού έχει πάρει τα πάνω του. Τι πιστεύετε ως προς αυτό;
Επανειλημμένα, ρωτώ όποιον έχω μπροστά μου «τι συγκαλύπτεται;» Δεν μου έχει δοθεί καμία απάντηση. Διότι αν φύγει το θέμα της συγκάλυψης φεύγει και το θέμα του μπαζώματος. Το θέμα αυτό είναι πολύ ξεκάθαρο.
Από την πρώτη στιγμή δεν έχουμε τόπο εγκλήματος. Έχουμε τόπο δυστυχήματος. Η αντιμετώπιση ενός τόπου δυστυχήματος από έναν τόπο εγκλήματος είναι εντελώς διαφορετική. Στο έγκλημα θα κάνεις περίμετρο και θα προσπαθήσεις μην πειράξεις κανένα στοιχείο. Στο δυστύχημα η πρώτη δουλειά που θα κάνεις, είναι να σώσεις τους τυχόν τραυματισμένους. Ο χρόνος είναι ο κρισιμότερος παράγων σε αυτό το σημείο. Όσο πιό γρήγορα τους πας στο νοσοκομείο τόσο πιο μεγάλη είναι η πιθανότητα να σωθούν. Άρα, είναι δυνατόν ποτέ να περιμένουμε να φτάσει ο Τριαντόπουλος εκεί πέρα και να πει: «Στοπ. Περιμένετε να έρθει ο ανακριτής. Και μετά να αρχίσουμε να μπαζώνουμε για να σηκώσουμε το βαγόνι το οποίο είναι 100 τόνοι για να δούμε αν από κάτω υπάρχουν ζωντανοί;». Δεν μου στέκει στη λογική αυτό το πράγμα. Ήρθαν οι γερανοί και δεν μπορούσαν να σηκώσουν το βαγόνι αν δεν στρωθεί από κάτω κάτι για να μην υποχωρήσουν. Από κει και πέρα τι κάνεις εσύ; Περιμένεις να έρθει ο ανακριτής, για να δώσει την έγκριση.
Δεύτερο σημείο που κανείς δεν απάντησε: Το μπάζωμα έγινε από τη μια πλευρά της σιδηροδρομικής γραμμής. Δηλαδή, όλα τα πειστήρια πήγανε μονόπαντα στην αριστερή πλευρά και δεν πήγε κανένα στη δεξιά; Πού είναι το παράλογο;
Υπάρχουν κοινά στοιχεία, κατά την άποψή σας, ανάμεσα σε αυτό που συνέβαινε στο Σύνταγμα την εποχή των «Αγανακτισμένων» και σε όσα διαδραματίζονται πλέον, με φόντο τα πρόσφατα συλλαλητήρια για τα Τέμπη;
Υπάρχει μια τεράστια διαφορά. Στα συλλαλητήρια των «Αγανακτισμένων» είχαμε να κάνουμε με μια τεράστια αμφιβολία, την οποία δημιούργησε ο Σαμαράς και η Νέα Δημοκρατία. Κατά πόσο τα μνημόνια ήταν απαραίτητα και να θα μπορούσαμε να ζήσουμε χωρίς μνημόνια. Και εμφανίστηκε ένας , κατά τεκμήριο αμέτοχος, ο Τσίπρας, ο οποίος λέει «κύριοι, εγώ δεν κυβέρνησα ποτέ. Η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ κυβέρνησαν. Εγώ λοιπόν, ο οποίος δεν κυβέρνησα και δεν έχω την παραμικρή ευθύνη σας υπόσχομαι ότι με ένα νόμο θα καταργήσω το μνημόνιο».
Άρα, λοιπόν, έχουμε την ίδια περίπτωση, αγανακτισμένοι τότε και αγανακτισμένοι τώρα, αλλά τότε υπήρχε ο ηγέτης. Αυτή τη στιγμή, στους αγανακτισμένους για την ιστορία των Τεμπών ποιος είναι ο ηγέτης τους; Δεν υπάρχει εναλλακτική πολιτική λύση και εκφράζεται ολοκάθαρα στις δημοσκοπήσεις. Αντίθετα με τους αγανακτισμένους τότε από το 2012 ξεκάθαρα ήταν όταν βγήκε με 18% η Νέα Δημοκρατία και δεύτερο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ, ήταν νομοτελειακό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κυβερνήσει.
Βάσει της εμπειρίας σας, βλέπετε την πιθανότητα ανάδυσης ενός νέου πολιτικού φορέα από όλο αυτό το κύμα της οργής για τα Τέμπη;
Όχι. Το μόνο που βλέπω είναι αυτό που σας είπα στην αρχή. Ενίσχυση των αντισυστημικών κομμάτων εις βάρος όλων των συστημικών κομμάτων, Δηλαδή, σκάβουν μόνοι τους το λάκκο τους όσοι προσπαθούν να εργαλειοποιήσουν αυτό το θέμα, γιατί δεν έχουν καταλάβει ότι κάνουν ζημιά στον εαυτό τους. Εγώ δεν λέω ότι πρέπει να στηρίξουν τη Νέα Δημοκρατία. Αλλά να μην προωθήσουν και να μην εργαλιεοποιήσουν αυτή την ιστορία, η οποία το μόνο που κάνει είναι να ενισχύει τον Βελόπουλο, τη Λατινοπούλου και την Πλεύση Ελευθερίας.
Υπάρχει κίνδυνος πολιτικής αποσταθεροποίησης και τι σημαίνει αυτό σε περίπτωση που κάτι τέτοιο επιβεβαιωθεί;
Ασφαλώς και υπάρχει! Κατ' αρχάς δεν βλέπω να γίνονται εκλογές. Ως προς αυτό να είμαστε εξηγημένοι. Ο Μητσοτάκης είναι θεσμικός και θα το πάει μέχρι το 2027, έστω και αν κάτι τέτοιο δεν τον ευνοεί. Θα εκπλαγώ πολύ και θα παραδεχθώ ότι έχω κάνει λάθος εκτίμηση, αν πάει σε εκλογές αυτή τη στιγμή. Μέχρι το 2027 υπάρχουν πολλά πράγματα. Αυτή τη στιγμή εξακολουθεί να έχει δυναμική η Νέα Δημοκρατία. Θυμίζω ότι και λίγο πριν από τις εκλογές του 2023 οι δημοσκοπήσεις την έδιναν γύρω στο 30% - 33%.
Την ώρα που θα φτάσει ο κόσμος να ψηφίσει, ο Έλληνας - μη σας ακούγεται περίεργο - σκέφτεται δυο φορές και πολύ πιο σοβαρά, όταν φτάνει στην κάλπη. Από τη μια, στις ευρωεκλογές μπορεί να ψηφίζει με χαλαρότητα και να εκφράζει την δυσαρέσκειά του αλλά από την άλλη μεριά στις εθνικές εκλογές το σκέπτεται δύο φορές. Απόδειξη το ότι έκανε το 2023, οπότε ενίσχυσε το πρώτο κόμμα και καταβαράθρωσε το δεύτερο κόμμα. Άλλαξε τον συσχετισμό υπέρ του πρώτου κόμματος, όταν είχε πραγματικά δύο ευκαιρίες. Ψήφισε στην πρώτη, για να δείξει μερικώς τη δυσαρέσκεια του και μετά έδειξε ότι «εγώ, παρά τη δυσαρέσκεια μου, εγκρίνω εσένα να με κυβερνήσεις». Έχοντας, δηλαδή, μια πρότερη γεύση του αποτελέσματος φρόντισε να το ενισχύσει παρά να το αποδυναμώσει.
